ω
Κάποτε, σ’ ένα πανδοχείο της Ανατολής, αντάμωσαν ένας χριστιανός ιερέας, ένας Ινδός γιόγκι κι ο Νασρεντίν Χότζας, που ως γνωστόν ήταν δερβίσης. Ο καθένας πήγαινε να προσκυνήσει στον ιερό τόπο της θρησκείας του, αλλά συμφώνησαν να βαδίσουν μαζί μέχρι το σημείο που θα χώριζαν οι δρόμοι τους.
Την άλλη μέρα βρέθηκαν σ’ ένα χωριό και οι καημένοι πείνασαν. Για να μην τα πολυλογώ, συμφώνησαν να βγει στη γύρα για ελεημοσύνη ο Χότζας κι οι άλλοι δύο θα προσεύχονταν για λογαριασμό του.
Με τα πολλά και τα λίγα, ο Χότζας κατάφερε να μαζέψει κάτι ψιλούλια και αγόρασε ένα μεγάλο κομμάτι χαλβά. Όταν επέστρεψε στην ιερή παρέα, ο καθένας είχε την απαίτηση να απολαύσει μεγαλύτερη μερίδα απ’ το ένα τρίτο που του αναλογούσε. Και φυσικά όλοι είχαν ένα γερό επιχείρημα.
"Εγώ είμαι ιερέας του μόνου αληθινού Θεού", είπε ο Χριστιανός, "άρα δικαιούμαι τη μερίδα του λέοντος"!
"Εγώ τρώω κάθε τρεις μέρες", είπε ο γιόγκι, "άρα πρέπει να φάω περισσότερο από σας που τρώτε καθημερινά!".
"Μα εγώ κουράστηκα να βρω τα λεφτά και να τον αγοράσω", έλεγε ο καημένος ο Χότζας, "συνεπώς εγώ δικαιούμαι το μεγαλύτερο κομμάτι"!
Τελικά, αποφάσισαν να κοιμηθούν νυστικοί και το επόμενο πρωί αυτός που θα διηγούταν το καλύτερο όνειρο θα έτρωγε και τον περισσότερο χαλβά.
Όταν ξύπνησαν λέει πρώτος ο Χριστιανός: "Είδα τον ιδρυτή της θρησκείας μου να με ευλγεί απ’ τον ουρανό και να μου προσφέρει στο πιάτο όλον τον χαλβά".
"Εγώ", είπε ο γιόγκι, "έφτασα στη νιρβάνα και απορροφήθηκα ολοκληρωτικά μέσα στον χαλβά".
Ο Χότζας δεν έλεγε τίποτα, αλλά έδειχνε βαρυστομαχιασμένος. Αφού τον πίεσαν οι άλλοι δυο, αποφάσισε να πει κι αυτός το όνειρό του: "Ήρθε στον ύπνο μου ο πνευματικός μου πατέρας, ο σεϊχης Κιντρ, και μου έδωσε εντολή να φάω όλον τον χαλβά! Και, φυσικά, δεν μπορούσα να μην κάνω υπακοή!"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου