Δ: "Γεννηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης".
Όπως έχουμε ξαναπεί, οι αρχαίοι έβλεπαν το σύμπαν σαν μια πολυκατοικία. Όπου στον τελευταίο όροφο κατοικούσε ο Θεός. Εκεί το θέλημά του εφαρμοζόταν πάντα αυτόματα, αυτονόητα και αναντίρρητα. Επικρατούσε μια απόλυτη ομοφωνία και συναντίληψη των όντων που περιέβαλαν τον Θεό, δηλαδή τα αγγελικά τάγματα και τα λοιπά ευεργετικά πνεύματα.
Στο ισόγειο βρίσκεται η γη με όλα τα υλικά όντα. Εδώ τα πράγματα δεν είναι τόσο τέλεια και θαυμάσια όσο στο ρετιρέ. Και στα υπόγεια βρίσκεται ο Άδης. Εκεί η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Γιατί βρίσκεται το βασίλειο των δαιμόνων...
Το νόημα του συγκεκριμένου στίχου δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Αποτελεί μια έκκληση στους ανθρώπους ώστε να εναρμονίσουν τη θέλησή τους με το θέλημα του Ουρανού. Να εργαστούν στη γη ώστε να ξαναγίνει κήπος της Εδέμ, για να έρθει να κατοικήσει ο θεός. Ο Ουρανός είναι ο σταθμός που εκπέμπει. Και η γη είναι το φυσικό πεδίο, ο δέκτης των ουράνειων μηνυμάτων.
Εννοείται πως δεν πρέπει να αρκεστούμε στο επίπεδο της προσευχής. Αν τα λόγια δεν γίνουν πράξεις, ποιο το νόημα? Αν η ζωή μας δεν αλλάξει, αν μείνουμε στη συμφεροντολογική νοοτροπία μας και δεν κλείσουμε πόρτες και παράθυρα σε κάθε αντίθετη επιρροή, ουσιατικά ακυρώνουμε αυτό που ευχόμαστε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου