Φως στα πρώτα βήματα του Χριστιανισμού (Α’ - Ξεκίνησε ως ιουδαϊκή αίρεση!)

Ιστορικά και θεολογικά η "μητέρα-Εκκλησία" των Χριστιανών είναι αυτή των Ιεροσολύμων. Εκεί διαδραματίστηκαν τα πιο σπουδαία γεγονότα της ζωής του Ιησού, εκεί έλαβαν χώρα το πάθος και η ανάσταση, η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, εκεί ιδρύθηκε η πρώτη εκκλησία, το κέντρο του όλου κινήματος, από την πόλη αυτή ξεκίνησε ο ευαγγελισμός των εθνών, συγκλήθηκε η πρώτη Αποστολική Σύνοδος κ.λπ. 

Όλες οι τοπικές εκκλησίες είχαν ιδρυθεί από την Εκκλησία των Ιεροσολύμων. Τα δήθεν "πρωτεία" της παλαιάς και νέας Ρώμης ήταν καθαρά πολιτικές αποφάσεις, εξυπηρετούσαν αποκλειστικά κοσμικές επιδιώξεις, εντελώς ξένες προς το πνεύμα του χριστιανισμού...

Το ιερό βιβλίο των πρώτων χριστιανών ήταν η Εβραϊκή Βίβλος. Η μόνη διαφορά τους με την παραδοσιακή ιουδαϊκή κοινότητα ήταν η πίστη τους πως ο Ιησούς ήταν ο αναμενόμενος Μεσσίας (κι όχι "θεός"). Κατά τα λοιπά οι πρώτοι χριστιανοί σέβονταν απόλυτα τον μωσαϊκό Νόμο, προσεύχονταν στο Ναό, συμπροσεύχονταν με τους Ιουδαίους...

Η πρώτη χριστιανική κοινότητα θεωρούνταν μια απλή "ιουδαϊκή αίρεση". Και ως τέτοια αντιμετωπιζόταν τόσο απ’ τις ιουδαϊκές όσο και τις ρωμαϊκές αρχές. Γι’ αυτό και μετά τη σταύρωση του Ιησού δεν διώχθηκαν οι οπαδοί και οι μαθητές του. Όμως η σύνθεση της πρώτης χριστιανικής εκκλησίας είχε τον σπόρο του "αντι-ιουδαϊσμού". Στις τάξεις της ίσως πλειοψηφούσαν όχι οι παραδοσιακοί Ιουδαίοι, που περέμεναν τυπολατρικά πιστοί στο Νόμο, αλλά οι "φιλελεύθεροι" ελληνίζοντες Ιουδαίοι και οι προσήλυτοι πρώην Εθνικοί. 

Ο ιουδαϊκός κόσμος στην εποχή του Ιησού ήταν βαθειά διχασμένος. Εκτός των "παραδοσιακών" Ιουδαίων, που μιλούσαν την αραμαϊκή και παρέμεναν προσκολλημένοι στο Νόμο, υπήρχαν εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες τους που είχαν υιοθετήσει την ελληνική γλώσσα και συνήθειες, είχαν επηρεαστεί έντονα απ’ την ελληνική φιλοσοφία και ουσιαστικά είχαν μετατραπεί σε "εχθροί του Νόμου", αφού δεν αποδέχονταν τη σχολαστική και κατά γράμμα ερμηνεία και εφαρμογή του. 

Μια πτυχή της σύγκρουσης "παραδοσιακών" και "ελληνιστών" Ιουδαίων στην πρώτη χριστιανική κοινότητα σώζουν οι Πράξεις. Αναφέρομαι στο σημείο που περιγράφεται η αδικία εις βάρος των ελληνιστών πιστών κατά τη διανομή της βοήθειας και των τροφίμων. Οπότε εκλέχθηκαν 7 διάκονοι, που "κατά σύμπτωση" είχαν όλοι ελληνικά ονόματα!

Η πρώτη μετωπική σύγκρουση της χριστιανικής κοινότητας με το ιουδαϊκό κατεστημένο των Ιεροσολύμων είχε πρωταγωνιστή τον Στέφανο. Αυτός τράβηξε το σχοινί στα άκρα. Ουσιαστικά προσέβαλε το Νόμο και τον Μωυσή, υποτίμησε το Ναό του Σολομώντα, αποκάλεσε τους θρησκευτικούς ηγέτες των Ιουδαίων "φονιάδες των προφητών" κ.λπ. Ο Στέφανος τελικά λιντσαρίστηκε απ’ τον φανατικό όχλο. Η τυπική διαδικασία κατά το ιουδαϊκό και ρωμαϊκό δίκαιο δεν τηρήθηκε ούτε στο ελάχιστο. Όμως δεν έχουμε και μαρτυρίες περί τιμωρίας αυτών που "πήραν το νόμο στα χέρια τους" και θανάτωσαν με λιθοβολισμό των Στέφανο...