Ο Παπισμός εκσυγχρονίζεται. Η "Ορθοδοξία"?

Μπορεί ιστορικά να έχει διαπράξει αναρίθμητα πολιτικά και θρησκευτικά εγκλήματα ο Παπισμός, αλλά πρέπει να παραδεχθούμε πως τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα. Βέβαια άλλαξε συνολικά η δυτική κοινωνία, οπότε και η εκκλησία της ήταν αναγκασμένη να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. 

Όμως πρέπει να τα λέμε κι αυτά και να μην αντιμετωπίζουμε τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία με όρους μεσαίωνα.

Τα τελευταία χρόνια οι Πάπες έχουν ζητήσει δημόσια συγγνώμη για περίπου 80 λάθη των προκατόχων τους. Σίγουρα το κάνουν για λόγους μάρκετινγκ και προπαγάνδας. Αλλά πόσες φορές ζήτησαν συγγνώμη οι Οικουμενικοί Πατριάρχες? Καμία! Συνεπώς, ποιος στην τελική ανάλυση το παίζει "αλάθητος"?

Η Τιάρα, που βλέπετε στη φώτο, ήταν για αιώνες το σύμβολο της πνευματικής και πολιτικής εξουσίας του παπισμού. Αποτελείται από τρία στέματα κοσμημένα με πολύτιμους λίθους και στην κορυφή έχει έναν σταυρό πάνω σε μια υδρόγειο. 

Για πρώτη φορά τη φόρεσε ο Κλήμης Ε' το 1305 και τελευταία ο Παύλος ΣΤ' το 1963 κατά την τελετή της στέψης του. Γενικά η τιάρα φοριόταν μόνο σε ειδικές τελετές και εξαιρετικές περιπτώσεις. Από το 1963 έχει αποσυρθεί και οι Πάπες αποφεύγουν να τη φορούν.

Ο Παύλος ΣΤ' (1963) ήταν και ο τελευταίος που στην τελετή στέψης του ακούστηκαν τα λόγια "Είσαι Πατέρας πριγκίπων και βασιλέων, εξουσιαστής όλου του κόμσου, επίγειος αντιπρόσωπος του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. 

Από το 1965 ουσιαστικά εγκαταλήφθηκε και η συνήθεια οι επίσκοποι, ιερείς και αξιωματούχοι της Ρωμαϊκής Εκκλησίας να ασπάζονται τον πόδα του Πόδα (την "παπική παντόφλα", όπως το λέμε ειρωνικά).

Επίσης απ' το 1978 καταργήθηκε και η χρήση του φορητού παπικού θρόνου. Ήταν ένα γελοίο θέαμα μιας πολυθρόνας επενδυμένης με μεταξωτό ύφασμα, στηριγμένης σε μια βάση με δυο κρίκους όπου περνούσαν δύο στύλοι που κουβαλούσαν δώδεκα κοκκινοντυμένα "παπαδάκια". Κάτι σαν τον δικό μας επιτάφειο της Μεγάλης Παρασκευής. 

Το ακόμα κωμικότερο ήταν πως αριστερά και δεξιά του θρόνου κινούνταν δυο μεγάλες βεντάλιες από λευκά φτερά στρουθοκαμήλου! Μιλάμε για καρακιτσαριό τώρα...