Σήμερα στον Ορθόδοξο κόσμο έχει ο καθένας τη δική του "θεολογία"! Κι έτσι έχουμε φαινόμενα όπως τα παρακάτω: αντιμετωπίζουμε τις ενοχές μας στο πρότυπο του ρωμαιοκαθολικού μεσαίωνα, υποστηρίζουμε την ατομικότητά μας προτεσταντικά, φανατιζόμαστε ισλαμικά, αιθανόμαστε περιούσιοι εβραϊκά κ.λπ.
Σε όλ’ αυτά αν προσθέσουμε και την κλασική υποκρισία και τον ναρκισσισμό μας, το γλυκό έρχεται και δένει!
Τη μακρόσυρτη και αντιαισθητική λατρεία τη βαφτίζουμε "βυζαντινή μεγαλοπρέπεια", τη δεσποτοκρατία "επισκοποκεντρική εκκλησία", την αυτιστική και αυτάρεσκη περιχαράκωση "καθ’ ημάς Ανατολή", τη φθονερή επιθετικότητα "ζήλο", τη συναισθηματική ψυχρότητα "σοβαρότητα"...
Τελικά δεν είν’ ο γιαλός στραβός...
3 σχόλια:
Πιστεύω στο Θεό των Εβραίων, ζω σαν ένας μίζερος καλβινιστής και δηλώνω "χριστιανός ορθόδοξος"! Ποιός είμαι, τέλος πάντων;
ελά ντε? Πρόβλημα ταυτότητας το λένε αυτό...
Μα η ίδια η θρησκεία που πιστεύουν έχει ως θεμέλιό της την αντίφαση· κι αυτό το ονομάζουν "θεοπνευστία"!
Δημοσίευση σχολίου