Το θρησκευτικό και εκκλησιαστικό φαινόμενο το έχω βιώσει σε όλες του σχεδόν τις διαστάσεις. Απ’ την μία άκρη ως την άλλη. Απ’ την απόλυτη και ανεπιφύλακτη αποδοχή ως την πλήρη απόρριψη και διακωμώδηση.
Όσο όμως περνάνε τα χρόνια κι ωριμάζουμε κι οι εμπειρίες σωρεύονται, είναι επόμενο να επέλθει μέσα μας κάποια ισορροπία. Κάπου να "κάτσει η μπίλια".
Πλέον βρίσκομαι σε φάση που αποδέχομαι την αναγκαιότητα και της θρησκείας και της Εκκλησίας. Με όλα τα γνωστά αρνητικά τους, η θεσμική, κι όχι η ακραία θρησκευτική έκφραση, προσφέρει περισσότερα απ’ όσα παίρνει ή "χαλάει". Καλύπτει μια τεράστια γκάμα υπαρκτών κοινωνικών και ατομικών αναγκών, γεγονός που ισοσκελίζει και με το παραπάνω τις όποιες αρνητικές επιδράσεις.
Όλες οι θρησκείες επιδέχονται πολλές αναγνώσεις. Είναι φυσικό και επόμενο εφόσον απευθύνονται σε ανθρώπους πολύ διαφορετικών επιπέδων.
Έτσι, π.χ., στην Ανάσταση του Ιησού άλλοι βλέπουν μόνο κροτίδες, μαγειρίτσες και αυγά, άλλοι την ελπίδα της δικής τους ανάστασης, άλλοι έναν συμβολισμό κι ένα κάλεσμα για να αλλάξουν επιτέλους τρόπο ζωής κ.λπ.
Άλλοι αναζητούν το πνεύμα του αναστημένου Χριστού κι άλλοι προτιμούν να επικεντρώνονται σε χειροποίητες εικόνες του. Άλλοι βλέπουν τον εκκλησιασμό σαν μια καθιερωμένη εβδομαδιαία ρουτίνα, μια βόλτα, μια κοινωνική εκδήλωση, άλλοι σαν μια ανανέωση της δέσμευσής τους για αυτογνωσία και αυτοβελτίωση, κι άλλοι σαν έναν χώρο που συντελείται κάτι "μαγικό", με την παρουσία αγγέλων, την μετατροπή του κρασιού και νερού σε "σώμα και αίμα θεού" κ.λπ.
Προσωπικά αποδέχομαι όλες αυτές τις θρησκευτικές τάσεις και στάσεις. Άλλοι κολυμπάμε στα βαθιά, άλλοι στα ρηχά και πολλοί δεν ξέρουμε καν κολύμπι. Αλλά όλοι έχουμε τις ίδιες πάνω-κάτω ανάγκες να καλύψουμε.
Γι’ αυτό δεν υπάρχουν περιθώρια για αποκλεισμούς και μονομανίες, για ζηλωτικές "ορθοδοξίες" και αυστηρούς δογματισμούς...
2 σχόλια:
"Εις τους εσχάτους καιρούς που διανύουμε και κατόπιν ειδικής παραχωρήσεως εκ μέρους του Θεού, εφάνη εις εμέ, τον αμαρτωλό και ανάξιο, ενύπνιο μέγα.. Το τελώνιο του βιβλιοσκώληκος, το 24ο στη σειρά, το οποίο εξετάζει όλους εκείνους που καταγίνονται υπερβολικά με τη μελέτη επιστημονικών και λογοτεχνικών βιβλίων, παραμελώντας τη μελέτη της Γραφής. Πλήθος ο αριθμός όλων εκείνων των αμαρτωλών που καταποντίζονταν στον Άδη, λόγω αυτού του τελωνίου.. Από κοντά και οι νεοδαρβινιστές, μεταμορφωμένοι σε πίθηκοι -με όψη παρόμοια του ινδουιστικού "θεού" Χάνουμαν-, καταδικασμένοι να κυνηγάνε συνεχώς την ουρά τους στον αιώνα τον άπαντα.. Το τελώνιο αυτό είναι επιπλέον "μητέρα" του πάθους της λαιμαργίας, εφόσον ο βιβλιοφάγος πέφτει στον πειρασμό να σιτίζεται ενδιάμεσα και κατά τη μελέτη του, με σνακς, παραβιάζοντας έτσι τη νηστεία της Αγίας Ημών Εκκλησίας..."
Πέραν του προφανούς κωμικού και γελοίου, οι θησκείες, ως δημιουργήματα της προ-επιστημονικής εποχής, θεωρούν την επιστήμη μέγα εχθρό τους. Το βλέπεις ακόμα και σήμερα. Τα βιβλία είναι εχθρός κάθε είδους φανατισμού. Ένας βιβλιόφιλος δεν πρόκειται να αρκεστεί μόνο στα βιβλία που θα του υποδείξουν οι στενόμυαλοι. Θα ’νοίξει τους ορίζοντές του, θα ψάξει κι αλλού, θα τον κατασπαράξει ο βιβλιοσκώληκας κι έτσι τα ιερατεία θα τον χάσουν από υποτακτικό και πελάτη...
Δημοσίευση σχολίου