Απ' έξω "νέο Ισραήλ" και από μέσα βελανιδοφάγοι! (του Γιάννη Νικολουδάκη)

Εκτός τόπου και χρόνου είναι το ελληνικό σχολείο. Κλείνει τα παιδιά σε μια γυάλα, τα γεμίζει με γνώσεις στείρες και μη πρακτικές για την ζούγκλα-ζωή που θα συναντήσουν απέξω! Όλα ιδεολογικοποιημένα, επιβραβεύουν τον μαθητή που ανταποκρίνεται καλύτερα στην "ιδεολογικοποίηση" της ζωής του και στον "μη-ρεαλισμό", τον οποίον βαφτίζουν άκριτα "ιδεαλισμό"!! 

Μετά όμως την πληρώνει τη λυπητερή ο μαθητής, όταν βγαίνει παραέξω και διαπιστώνει πως τίποτα δεν είναι δεδομένο, από τη στιγμή που πάει να ζητήσει δουλειά· ακόμα και σε μαγαζί ξηρών καρπών, όταν τον κοιτάζουν σαν "εξωγήινο", απευθύνοντάς του την ερώτηση: "τι έκανες τόσα χρόνια;". Εννοείται πως οι σπουδές για κάποιους είναι χάσιμο χρόνου, αλλά θα περίμενε κανείς, αν μη τι άλλο, οι εκπαιδευτικοί φορείς να μη κλείνουν τα μάτια των υποψηφίων απέναντι στην πραγματικότητα και να τους εφοδιάζουν για το τι πρόκειται να αντιμετωπίσουν... 

Το τι έκανε τώρα ο Περικλέας πριν 2500 χρόνια ή ποια είναι η λύση της εξίσωσης αx + β = 0, δεν ξέρω πια κατά πόσο πρέπει να κατέχει κεντρική θέση στη μαθητική ζωή του εφήβου... Φυσικά όταν βγαίνει έξω κανείς, έχοντας την εντύπωση πως είναι απόγονος μιας "βασιλικής γενιάς", η οποία έδωσε τα φώτα της στον κόσμο, και αντ' αυτού αντικρίζει ένα βαλκανιλίκι, ένα αίσχος μαύρο, ένα πτώμα σε προχωρημένη σήψη -του οποίοι οι "ιθύνοντες" κοιτούν να το φτιασιδώνουν από το 1832 κ.ε.-, το πρώτο πράγμα που ακολουθεί είναι το σοκ! 

Μετά έρχεται η άρνηση... ποικίλων ειδών αρνήσεις υπάρχουν! "Φταίνε οι άλλοι", "φταίει το κράτος, όχι το έθνος", "φταίνε οι Γερμανοί"... υπάρχουν πολλά στη λίστα για να διαλέξεις! Τρίτον ακολουθεί η οργή! Καταριέσαι τους πάντες και τα πάντα, βρίζεις με πρώτη ευκαιρία, κατεβάζεις καντήλια... 

Και τέλος έπεται ο τελικός σκοπός· η πολυπόθητη, η μακάρια αναισθησία, όταν έχεις φτάσει στο σημείο να τους γράψεις όλους και όλα -λόγω και έργω- στα παλιά σου τα παπούτσια, να μη σε αγγίζει τίποτα!!

Όσο για τη συνωμοσιολογία, και αυτή από την ελλειπή παιδεία, από τον τρόπο που παρέχεται καλλιεργείται.. Ο τρόπος διδασκαλίας της ιστορίας, τα υποχρεωτικά θρησκευτικά, η απουσία της διδασκαλίας της θεωρίας της εξελίξεως... όλ' αυτά συντελούν!! Στην πραγματικότητα, περισσότερο θα έπρεπε να απορούμε πώς δεν υπάρχουν περισσότεροι "συνωμοσιολόγοι", όχι γιατί υπάρχουν αυτοί που υπάρχουν!!! 

Λατρεία προς το παρελθόν, λατρεία της ιδεολογίας, του καθωσπρεπισμού, της στείρας ηθικολογίας, της πειθαρχίας και όλα τα ωραία που παραπέμπουν σε άλλες... εποχές... Όσο πιο "ήσυχο" παιδί είναι, τόσο επιβραβεύεται ο μαθητής!! Τώρα αν είναι αντικοινωνικός, καταθλιπτικός ή οτιδήποτε άλλο, αυτό δεν έχει σημασία!!! Τον επιβραβεύουμε και πάλι!!! Αρκεί εμείς οι "συνάδελφοι" να κάνουμε τη δουλειά μας....

Η αλλαγή δεν μπορεί να γίνει από έναν εκπαιδευτικό, αλλά από πολλούς! Δυστυχώς όμως εδώ στην Ελλάδα -του λαμπρού πολιτισμού, των μη-βελανιδοφάγων, του "νέου Ισραήλ", του εκλεκτού λαού κτλ. κτλ. ισχύει  σε μεγάλο ποσοστό το "με διορίζει το κόμμα μου", "έχω συμπάθειες", "δόντι" και τα σχετικά... 

Μόνο άμα σταματήσουμε να συντηρούμε το "φάντασμα" θα πάμε μπροστά, επιτέλους! Ας μαθαίναμε τουλάχιστον μέσω της Ιστορίας από τα λάθη του παρελθόντος κι όχι να μαϊμουδίζουμε αδιακρίτως και με κατάφωρο κρετινισμό το "ένδοξο" παρελθόν...".