Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ήταν Δανός και έζησε περίπου την ίδια εποχή που ο Όθωνας βασίλευε στην Ελλάδα. Όλοι τον ξέρουμε ως "μεγάλο παραμυθά", αλλά οι ιστορίες του, όσο απλοϊκές κι αν φαίνονται, κάθε άλλο παρά "παραμυθάκια" είναι. Κρύβουν βαθιά νοήματα και συμβολισμούς.
Ο Χανς ήταν πιστός Χριστιανός. Αλλά δεν είχε καμία σχέση με την ασκητική και μυστική παράνοια αυτής της θρησκείας. Ο αγαπημένος μας συγγραφέας πρέσβευε έναν χριστιανισμό της κοινωνικής και ανθρωπιστικής δράσης, ονειρευόταν μια κοινωνία γεμάτη απ’ το φως της ζωής και της αγάπης.
Θα σας αναφέρω πολύ περιληπτικά μιας απ’ τις ιστορίες του.
Σε μια κωμόπολη του Βορρά, όπου ο βαρύς χειμώνας μόλις είχε τελειώσει κι η άνοιξη έμπαινε, όλα στη φύση φώναζαν πως "ο Θεός αγαπάει τους ανθρώπους". Μόνο στην εκκλησία ο πάστορας έδειχνε όχι και τόσο ευχαριστημένος με τις ευλογίες που ο Θεός σκορπούσε στους ανθρώπους. Το κήρυγμά του ήταν πολύ θυμωμένο. Φώναζε πως οι άνθρωποι ήταν πολύ ασεβείς κι είχαν εξοργίσει το θεό. Και πως εκείνος θα τους τιμωρούσε σκληρά για τις αμαρτίες τους, θα τους έστελνε στην Κόλαση όπου θα έβραζαν αιώνια χωρίς καμία ελπίδα λύτρωσης.
Οι πιστοί ανατρίχιαζαν από τρόμο ακούγοντας για το θειάφι που έκαιγε αδιάκοπα στην Κόλαση, το σκοτάδι και τη σιωπή που βασίλευαν στον τόπο της αιώνια καταδίκης.
Το ίδιο βράδυ ο πάστορας είδε ένα παράξενο όνειρο. Ένας άγγελος τον επισκέφτηκε και τον κάλεσε να γυρίσουν μαζί αόρατοι όλη την πόλη και να του δείξει έναν απ’ τους "αμαρτωλούς" που, κατά τη γνώμη του, θα καταδικάζονταν σίγουρα στην αιώνια Κόλαση.
Κι αρχίζει έτσι μια περιπλάνηση της παράξενης αυτής παρέας, απ’ την οποία, για να μην σας τα πολυλογώ, ο πάστορας κατέληξε στο συμπέρασμα πως κανείς, μα κανείς, δεν ήταν άξιος αιώνιας καταδίκης. Όλοι οι θεωρούμενοι "αμαρτωλοί" ήταν θύματα των συγκυριών, της άγνοιας, της χαμηλής διανοητικής τους ικανότητας.
Από τότε ο πάστορας δεν ξαναμίλησε για την Κόλαση αλλά μόνο για την απέραντη καλοσύνη του Θεού...
7 σχόλια:
Πολύ όμορφο! Ωστόσο, έχω τόσο εμποτιστεί με την ιδέα του Θεού που αγαπάει, αλλά είναι και "δίκαιος" μαζί, που έχω καταλήξει να τον σιχαθώ!!!
Τον παίρνει η μπάλα χωρίς να φταίει στην πραγματικότητα;
Μπορεί, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό!
Διότι εάν ήταν πραγματικά "Θεός αγάπης" θα κατέβαινε και θα βούλωνε τα στόματα όλων εκείνων των παπαδαραίων και μητροπολιτάδων, που στο όνομά του παραδίδουν εκατομμύρια ευαίσθητων πλην αφελών ψυχών σε εσωτερικά βασανιστήρια τύψεων, ενοχών και τρόμου! Η σιωπή του τον καθιστά συνένοχο σε αυτή την ιστορία... Και όχι λιγότερο αντιπαθή στα μάτια μου, φυσικά!
Όσο για "των συγκυριών"... πόσες φορές έχω κάτσει και το έχω σκεφτεί;
Πόσες φορές έχω έρθει εγώ ο ίδιος αντιμέτωπος με καταστάσεις, δυνατότερες από μένα, τις οποίες δεν μπορώ να αλλάξω; Και την ίδια στιγμή στο μυαλό μου σκέφτομαι πως εάν μπορούσα θα το έκανα; Και τι έπραξα; Απλούστατα, με νύχια και με δόντια προσπάθησα και προσπαθώ να επιβιώσω! Το να κρίνεις τον άλλον είναι πανεύκολο, το να μπαίνεις στη θέση του όμως -δεν είναι δύσκολο- αγγίζει τα όρια τους ουτοπίας! Εάν υπήρχε η δυνατότητα να μπορούσε ένας να μεταπηδήσει στην πραγματικότητα, ζώντας τη ζωή, του άλλου για μία μέρα, τότε το συζητούσαμε! Κάτι τέτοιο όμως φαντάζει αδύνατο...
Με κάνανε να πιστέψω ότι ο "γεμάτος αγάπη Θεός", ο οποίος μου έδωσε ελευθερία βουλήσεως, με περιμένει πότε θα τα τινάξω, προκειμένου να με κρίνει για το πώς χρησιμοποίησα αυτή την ελευθερία (!) και -σε περίπτωση που δεν του αρέσει το πώς την χρησιμοποίησα- να με στείλει στα αιώνια βάσανα!!! Φοβερός θεός, έτσι; Ε άμα έχεις τέτοιο θεό, τί να τους κάνεις τους εχθρούς δηλαδή...
Και στην τελική, μια ζωή είχα ανθρώπους πάνω από το κεφάλι μου που με κρίνανε!
Ε δε γουστάρω να' χω και τον Μεγάλο τώρα!!
Γι αυτό και τον έβγαλα από τη ζωή μου...
Όσο για το "επιτελείο" του... εκεί δε σχολιάζω· από την οργή στο νευρικό γέλιο κυμαίνονται τα συναισθήματά μου, όταν σκέφτομαι δαύτους!
Μάλλον πρέπει να χαλαρώσουμε.
Να αδιαφορήσουμε για τα δόγματα και τα
κηρύγματα των παπάδων και να δούμε των Θεό
με ένα δικό μας μάτι, αποστασιοποιημένο
απ’ τα εκκλησιαστικά και θρησκευτικά δεδομένα.
ίσως έτσι απελευθερωθούμε και κάτι ωφεληθούμε
απ’ την παρίεργη αυτή ιστορία...
Εσύ τον έχεις βρει;
Αυτός είναι ο επόμενος στόχος...
Δημοσίευση σχολίου