Τα Αγιολόγια-Μαρτυρολόγια της Εκκλησίας είναι σίγουρα τα πλέον αντι-ιστορικά κείμενα. Περιέχουν χιλιάδες μυθικά στοιχεία, παράλογα ψεύδη και ατεκμηρίωτες αναφορές που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, δεν θα τις πίστευαν ούτε οι πιο ηλικιωμένες και αμόρφωτες γυναικούλες.
Η Δυτική Εκκλησία τις τελευταίες δεκαετίες έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια να αφαιρέσει απ’ τα Αγιολόγιά της όσες αναφορές είναι εξόφθαλμα φανταστικές.
Παρ’ όλ’ αυτά, η λαϊκή παράδοση συντηρεί και διαδίδει με φανατισμό ψευδείς διηγήσεις που υποτιμούν την προσωπικότητα όλων μας.
Για ν’ αναφέρω ένα παράδειγμα, σύμφωνα με τη δυτική παράδοση ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός συνάντησε κάποτε ένα τραυλό αγοράκι, ονόματι Ρωμαίο, που επειδή ήταν χριστιανόπουλο διέταξε να το ρίξουν στην πυρά. Όλως τυχαίως στο επεισόδιο πρωταγωνιστούν και τρεις Εβραίοι που κοροϊδεύουν το χριστιανόπουλο επικαλούμενοι το θαυμαστό γεγονός της δήθεν θεϊκής σωτηρίας των δικών τους τριών παίδων που ρίχτηκαν στην κάμινο.
Όμως ο Θεός έσωσε τον Ρωμαίο και έριξε τη φωτιά πάνω στους Εβραίους και τους κατέκαψε. Ο Διοκλητιανός, οργισμένος για τη σωτηρία του μικρού, δίνει εντολή να του κόψουν τη γλώσσα. Αλλά, παρά το κόψιμό της, ο μικρός Ρωμαίος, αν και ως τότε τραυλός, άρχισε να φλυαρεί και να ρητορεύει εκπλήσσοντας την ομήγυρη!
Πιο χαζή και γελοία ιστορία πεθαίνεις...
Άσε που οι περισσότεροι μάρτυρες δεν ήταν καν ιστορικά πρόσωπα.
Όπως, π.χ., η Αγία Αικατερίνη, ένα φανταστικό κατασκεύασμα των χριστιανών της Αλεξάνδρειας για να καλύψουν τη φήμη της φιλοσόφου Υπατίας αλλά και να ξεχαστεί το εις βάρος της άγριο έγκλημά τους.
Οι Χριστιανοί, για λόγους που δεν είναι του παρόντος, θέλουν με το ζόρι να θεωρηθούν θύματα βαρβαροτήτων, μακελειών, ποταμών αίματος. Και παρουσιάζουν ως αιμοδιψείς αυτοκράτορες ξακουστούς για την αρετή τους, που χωρίς λόγο δήθεν έσφαζαν, έκαιγαν και έριχναν στα λιοντάρια άκακα παιδάκια, έφηβες παρθένες και σεβάσμιες χήρες, μόνο και μόνο επειδή τα θύματα αγαπούσαν όλον τον κόσμο, φρόντιζαν τους ασθενείς και ελεούσαν τους φτωχούς.
Το παραμύθι έχει δράκο αλλά παραμένει παραμύθι.
Οι λεγόμενοι "διωγμοί των Χριστιανών" σε καμιά περίπτωση δεν είχαν την έκταση και τον αριθμό θυμάτων που αναφέρουν οι Χριστιανοί. Ήταν συνήθως τοπικοί, με θύματα τους επικεφαλής επισκόπους και πραγματική αιτία την συνωμοτική τους δράση ενάντια στη ρωμαϊκή εξουσία.
Κι ενώ τα εγκλήματα εις βάρος των Χριστιανών είναι κατά κανόνα ιστορικά ατεκμηρίωτα, εντούτοις είναι απόλυτα αποδεδειγμένα τα δικά τους φρικτά εγκλήματα: διώξεις εθνικών, ιερές εξετάσεις, εκκαθαρίσεις αιρετικών, σταυροφορίες, νύχτες Αγίου Βαρθολομαίου, εκατονταετείς θρησκευτικοί πόλεμοι κ.λπ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου