Μη φανταστείτε πως ο Ιουλιανός ήθελε ν’ αναβιώσει την αρχαία ελληνική θρησκεία, όπως την ξέρουμε μέσα από τα κείμενα του Ομήρου ή από τις περιγραφές του 5ου π.Χ. αιώνα.
Ο Ιουλιανός είχε αποδεχθεί ένα συνονθύλευμα θρησκευτικών και φιλοσοφικών δοξασιών με έντονες τις ανατολίτικες επιδράσεις, που στην εποχή του ήταν πολύ της μόδας.
Η "θρησκεία" του δεν ήταν ούτε παλιά ούτε και νέα. Ο ίδιος δεν είχε κανένα πρόβλημα να υιοθετήσει και πολλά στοιχεία της χριστιανικής εκκλησίας. Π.χ. καθιέρωσε το αξίωμα του "αρχιερέως", αντίστοιχο του χριστιανού επισκόπου. Στα καθήκοντα των "νέων αρχιερέων" περιλαμβάνονταν πλέον η φιλανθρωπία, η φιλοξενία, η φροντίδα ταφής νεκρών, δηλαδή στοιχεία που προέβαλε ο χριστιανισμός.
Παρ’ όλ’ αυτά οι Χριστιανοί στους τομείς αυτούς διατήρησαν τα "πρωτεία". Ο χριστιανός επίσκοπος Μεδιολάνων Αμβρόσιος αναφέρεται περιπαιχτικά στους "εθνικούς αρχιερείς": "Ας μας πουν πόσους αιχμαλώτους απελευθέρωσαν, πόσους φτωχούς τάισαν, πόσους πρόσφυγες βοήθησαν"!
Ο Ιουλιανός στα πλαίσια προβολής της "επανιδρυμένης θρησκείας" του έκανε πολλές συμβολικές κινήσεις. Ανέβηκε ως προσκυνητής του Δία στην κορυφή του όρους Κασίου στη Συρία, στην Αίγυπτο ανακάλυψε τον τελευταίο ταύρο του Άπιδος, έδινε μεγάλη σημασία στην τελετουργία και υποτιμούσε τις εορτές και τις θυσίες. Ως διανοούμενος και νεοπλατωνιστής αντιπαθούσε τις υλικές προσφορές και απείχε από το κρέας.
Ο Ιουλιανός τελικά σκοτώθηκε στην ηλικία περίπου του Ιησού. Στα βάθη της Μεσοποταμίας. σε μια εκστρατεία του εναντίον των Περσών.
Κατά πάσα πιθανότητα τον δολοφόνησε κάποιος χριστιανός από το στράτευμά του. Οι ίδιοι οι Χριστιανοί το απέδωσαν σε "θεία τιμωρία"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου