Πολύτιμες πληροφορίες για τον αρχέγονο Χριστιανισμό αντλούμε και απ’ το κίνημα του Μοντανού, που εμφανίστηκε τον 2ο μ.Χ. αιώνα και εξαπλώθηκε σ’ όλη την Μικρασία, Βόρεια Αφρική, ακόμα και στη Ρώμη.
Ο Μοντανός ήταν Φρύγας και ευνουχισμένος ιερέας της Μεγάλης Μητέρας (Κυβέλης) πριν προσχωρήσει στο Χριστιανισμό.
Βαθιά ποτισμένος με τον φρυγικό μυστικισμό, δίδασκε πως είναι "φερέφωνο" του Θεού και αναδείχθηκε σε μεγάλος προφήτης, κάτι συνηθισμένο στους κόλπους της νέας θρησκείας εκείνη την εποχή.
Προφήτευε πως σύντομα η "Νέα Ιερουσαλήμ" θα κατέβαινε απ’ τον ουρανό στην Πεπούζα της Φρυγίας και θ’ άρχιζε η χιλιετής Βασιλεία του Χριστού.
Φυσικά οι προφητείες του διαψεύστηκαν, αλλά δεν το έβαλε κάτω, ούτε αυτός ούτε οι οπαδοί του. Βλέπετε την εποχή εκείνη ο Χιλιασμός ήταν το κυρίαρχο ρεύμα στο χριστιανικό κόσμο, όπως προκύπτει κι απ’ την "Αποκάλυψη" του Ιωάννη που έδρασε πάνω-κάτω στην ίδια περιοχή με τον Μοντανό.
Το προφητικό χάρισμα φαίνεται πως ήταν μεταδοτικό. Γιατί μετά τον Μοντανό, η "θεία φωνή" μιλούσε μέσα απ’ το στόμα δύο γυναικών-οπαδών του, της Πρισκίλλας και της Μαξιμίλλας. Ο Μοντανισμός σάρωνε γύρω στο 200 μ.Χ., αποκτούσε οπαδούς και στην υψηλή κοινωνία, τον ασπάστηκε ακόμα και ο Τερτυλλιανός.
Οι Μοντανιστές σταδιακά άρχισαν να γίνονται αρκετά επικίνδυνοι για το χριστιανικό ιερατείο. Κατηγορούσαν ευθέως τους Επισκόπους για "χαλάρωση ηθών", "συμβιβασμό με τον κόσμο", υιοθετούσαν μια "Τρίτη Διαθήκη" γεμάτη από προφητείες, ζούσαν αυστηρά ασκητική ζωή, απαρνούμενοι κάθε εγκόσμια απόλαυση.
Όμως το χριστιανικό ιερατείο είχε καθαρά κοσμικές βλέψεις. Να κατακτήσει την εξουσία, να επιβάλλει θεοκρατικό καθεστώς και να απολαύσει τον "παράδεισο" επί γης κι όχι στους ... ουρανούς. Οπότε συσπειρώθηκε και καταδίκασε τον Μοντανισμό ως "αίρεση"!
Η επίσημη Εκκλησία ήθελε εξ αρχής να επιβάλει την αρχή "Μην κάνεις τίποτα χωρίς τον Επίσκοπο"! Οι ανεξέλεγκτοι και αδέσποτοι "χαρισματούχοι" και "προφήτες" έχαιραν μεγάλης εκτίμησης και επισκίαζαν τους "επίσημους" χριστιανούς ηγέτες.
Από τότε η Εκκλησία άρχισε να διαδίδει πως "το Άγιο Πνεύμα ολοκλήρωσε την αποστολή του", πως πλέον το Πνεύμα "δεν εκφράζεται μέσω των μεμονωμένων χαρισμάτων αλλά με την αθόρυβη καθοδήγηση των εκκλησιαστικών ηγετών".
Ήταν προφανές πως επεδίωκαν να περιορίσουν την έννοια της Εκκλησίας σε μια στενή "Σύνοδο Επισκόπων", σε έναν κλειστό συντεχνιακό κύκλο χριστεμπόρων...
Μετά τον θρίαμβο του Κωνσταντίνου οι Μοντανιστές, παρά τις σκληρές διώξεις, δεν εξαφανίστηκαν.
Ο αυτοκράτορας Αρκάδιος διέταξε να καούν τα βιβλία τους και να απαγορευτούν οι συναθροίσεις τους. Δέχθηκαν το τελικό χτύπημα επί Ιουστινιανού, οπότε οι τελευταίοι Μοντανιστές κλείστηκαν μέσα στους ναούς τους και αυτοπυρπολήθηκαν για να μην πέσουν στα χέρια των χριστιανών στρατιωτών που στάλθηκαν να τους συλλάβουν...
Βέβαια, οι "χαρισματούχοι" Χριστιανοί ποτέ δεν έπαψαν να υπάρχουν.
Ακόμα και σήμερα βλέπουμε πόση γοητεία ασκούν οι διάφοροι "γεροντάδες" και "προορατικοί", εν αντιθέσει με τους δεσποτάδες που κανείς δεν τους χωνεύει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου