Καυσοκαλυβίτικες ιστορίες...

Ο Πέτρος ο Αθωνίτης είναι ο πρώτος ασκητής των Καυσοκαλυβίων, ο αρχαιότερος αγιορείτης άγιος και θεωρείται γενάρχης της αγιονορείτικης μοναστικής ιστορίας.
Γεννήθηκε στην Πόλη, έγινε αρχιστράτηγος αλλά αιχμαλωτίστηκε από τους Άραβες στη Συρία.
Μόλις κατόρθωσε να λευτερωθεί, ταξίδεψε μέχρι τη Ρώμη, έγινε μοναχός κι αμέσως έφυγε για τον Άθωνα όπου κι εγκαταστάθηκε στο νοτιότερο μέρος του.
Εκεί έζησε 53 χρόνια μέσα σε σπηλιές, τρώγοντας μόνο άγρια χόρτα. Κι όταν τα ρούχα του έλιωσαν, προστατεύονταν από το κρύο μόνο απ' τα μακριά μαλλιά και γένια του, που έφταναν μέχρι το χώμα
Οι Πατέρες διηγούνται μια παράξενη ιστορία. Κάποτε, ο σουλτάνος Μαχμούτ Β' (1808-1839), που είχε τη φήμη του κρυπτοχριστιανού, επισκέφτηκε το ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.
Ο σουλτάνος έκατσε πολύ ώρα και περιεργαζόταν το ναό.
Κάποια στιγμή βλέπει την εικόνα του Πέτρου του Αθωνίτη, οπότε γυρίζει και λέει στον Πατριάρχη:
- Ε, σ' αυτό ψεύδεσθε! Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι με τέτοια γενειάδα...
Ο Πατριάρχης του απάντησε πως δεν ήταν ψέμα και πως ζούσε στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους ένας μοναχός με τόσο μακριά γένεια.
Ο σουλτάνος διέταξε αμέσως να τον φέρουν στην Πόλη.
Έτσι, ο καυσοκαλυβίτης γέροντας εμφανίστηκε μπροστά του, ανέβηκε σ' ένα σκαμπό, έβγαλε τη γενειάδα του απ' τον κόρφο, την ξεδίπλωσε κι ευθείς αυτή έφτασε μέχρι το πάτωμα...
Η περιοχή πήρε τ' όνομά της απ' τον Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη.
Αυτός γεννήθηκε στη Λάμψακο του Ελλησπόντου, κι από μικρός μοίραζε κρυφά το ψωμί και τα ρούχα του στους φτωχούς!
Αρχικά έγινε μοναχός στη Μεγάλη Λαύρα, αλλά σύντομα έφυγε για την έρημο του Άθωνα όπου επιδόθηκε σε αυστηρή άσκηση και εγκράτεια.
Υποκρινόταν τον τρελό κι άλλαζε συνεχώς κατάλυμα, ζώντας σε σπηλιές και καλύβες που έφτιαχνε με χόρτα και κλαδιά δέντρων.
Για να μην προσκολλάται σε κάποιο μέρος, και για ν' αποφύγει τον πειρασμό της ιδιοκτησία, κάθε άνοιξη έκαιγε την καλύβα του και πήγαινε σ' άλλο μέρος όπου μόλις φθινοπώριαζε έκτιζε άλλη καλύβα! Γι΄ αυτό και τον έλεγαν καυσοκαλυβίτη"...
Οι υπόλοιποι μοναχοί τον περιφρονούσαν και τον αποκαλούσαν "πλανεμένο"!
Μόνο όταν ο όσιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης, ο διδάσκαλος της νοεράς προσευχής, αναγνώρισε την πνευματική του αξία, έγινε αποδεκτός ο Μάξιμος απ' την αγιορείτικη κοινότητα.