Γνώρισα έναν που δεν ξέρει να ξεκουράζεται
-όπως συνηθίζουμε-
που ήθελε να κουράζεται
-όπως δεν συνηθίζουμε-
που δεν ήθελε ν’ αφήσει πίσω του ίχνη
να ’χει η κουβέντα του ψεγάδια
η θύρα του κλειδί.
Μπορούσε να βλέπει όλους μ’ ίδιο μάτι
να μένει πάντοτε νηφάλιος
να μην φοβάται την αποτυχία
να μην φοβάται τίποτα.
Ήταν ένας άσημος Αγιορείτης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου