Σκέψεις πάνω στην "Αποκάλυψη"... (Β‘)

5) Σύμφωνα με το βιβλίο, ο συγγραφέας εξορίστηκε στην Πάτμο επειδή "κήρυττε το λόγο του Θεού". Όμως η συνέχεια του έργου μάλλον τον διαψεύδει. Ακολουθεί μια υποθετική-φανταστική μάχη μεταξύ της χριστιανικής Εκκλησίας και της ρωμαϊκής εξουσίας. Που λήγει με συντριβή της δεύτερης και ολοκληρωτική καταστροφή της Ρώμης ("πόρνης Βαβυλώνας"). Είναι προφανές πως η Αποκάλυψη αποτελούσε ένα αντικαθεστωτικό-επαναστατικό μανιφέστο που απηχούσε τις αντιρωμαϊκές διαθέσεις του συγγραφέα της και του κύκλου του. Τι πιο φυσικό να θεωρηθούν οι άνθρωποι αυτοί "επικίνδυνοι" και να διωχθούν ποινικά;

6) Υποτίθεται πως το έργο γράφτηκε αυθόρμητα, σε κατάσταση έκστασης του συγγραφέα και καθ’ υπαγόρευση του αγγέλου (όπως ακριβώς το Κοράνι μερικούς αιώνες αργότερα)! Όμως αυτό δεν είναι αληθές. Το περιεχόμενο του βιβλίου σε καμία περίπτωση δεν είναι πρωτότυπο. Αποτελεί μια συστηματική σύνθεση διαφόρων πηγών και παραδόσεων, κυρίως ιουδαϊκών (εσσαϊκών, αποκρυφιστικών, καμπαλιστικών κ.λπ.). Επιπλέον δεν μπορεί να θεωρηθεί και "θεόπνευστο" αφού αυτοδιαψεύδεται πανηγυρικά. Ο συγγραφέας βεβαιώνει πως όσα γράφει θα συμβούν "εν τάχει", δηλαδή "άμεσα". Αλλά πέρασαν σχεδόν 2.000 χρόνια κι ακόμα περιμένουμε...

7) Εκτός απ’ το αντιρωμαϊκό πνεύμα, ο συγγραφέας φαίνεται απογοητευμένος απ’ τη χαλαρότητα και τις συμβιβαστικές τάσεις που άρχισαν να εκδηλώνονται στις τάξεις των πιστών. Σίγουρα, η καθυστέρηση της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού ήταν τεράστια δοκιμασία για τις χριστιανικές εκκλησίες στα τέλη του 1ου αιώνα. Αλλά η "χαλαρότητα" και οι "συμβιβασμοί" είναι μάλλον αναχρονισμοί και ίσως να περιγράφουν καταστάσεις του 4ου αιώνα...

8) Στην Αποκάλυψη δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου χώρος για αγάπη και φιλανθρωπία. Κυριαρχεί το πάθος για τιμωρία και εκδίκηση των ασεβών. Ο Ιησούς είναι πολέμαρχος κι ο μανδύας του κατακόκκινος απ’ τα αίματα των εχθρών του. Του χριστιανικού στρατού προπορεύεται άγγελος που καλεί τα όρνια να σπεύσουν να τραφούν απ’ τις σάρκες των ασεβών. Ουσιαστικά καταργούνται οι υποτιθέμενες βασικές αρχές του χριστιανισμού περί αγάπης, συγχωρητικότητας κ.λπ. Αλλά μήπως, τελικά, η Αποκάλυψη "αποκαλύπτει" το πραγματικό πρόσωπο του Χριστιανισμού. Γιατί το περιεχόμενό της "κουμπώνει" σχεδόν απόλυτα με την ιστορία του Μ. Κωνσταντίνου, που ανέδειξε τον Ιησού και τον σταυρό του σε κατεξοχήν πολεμικό σύμβολο. Και ουσιαστικά κατάργησε τη Ρώμη και την αντικατέστησε με την Κωνσταντινούπολη, που οι χριστιανοί της εποχής του αποκαλούσαν "Νέα Ιερουσαλήμ"!