Όταν λέμε "θαύμα" εννοούμε την παραβίαση των αιώνιων και αναλλοίωτων φυσικών νόμων. Συνεπώς, ο ίδιος ο ορισμός του "θαύματος" περιέχει μια τεράστια αντίφαση: πώς μπορεί ένας νόμος να είναι "αιώνιος" και "αναλλοίωτος" αν δεν ισχύσει έστω και μία φορά;
Εννοείται πως δεν υπάρχει θρησκεία που να μην επικαλείται κάποια "θαύματα"! Αλλά όταν έρχεται η στιγμή να τα θεμελιώσουν "θεολογικά" αρχίζει το ρετάρισμα!
"Για ποιο λόγο ο Θεός να παραβιάσει τους νόμους που ο ίδιος δημιούργησε;", τους ρωτάς.
"Προς όφελος των ανθρώπων", σου λένε.
"Άρα οι νόμοι που έφτιαξε βλάπτουν τους ανθρώπους;", τους ξαναρωτάς.
"Άγνωσται αι βουλαί", σου ξαναπαντούν.
"Βρε αδελφέ, με ποια λογική ο Θεός με τα θαύματά του ωφελεί έναν μικρό αριθμό ανθρώπων κι όχι όλους; Γιατί, π.χ., θεραπεύει έναν στους χίλιους κι όχι όλους; Αλλά ας υποθέσουμε πως για τους δικούς του λόγους επέλεξε λίγους κι εκλεκτούς να ευνοήσει. Γιατί θα έπρεπε να ανατρέπει τους δικούς του νόμους για το λόγο αυτό; Θα μπορούσε, π.χ., να μην επιτρέψει σε κάποιον ν’ αρρωστήσει ή να πεθάνει αντί να έρχεται εκ των υστέρων και να τον γιατρεύει ή να τον ανασταίνει θαυματουργικώς!".
"Το κάνει για να πιστέψουμε!", σου απαντούν οι θρησκόληπτοι.
Έλα μου όμως που αντί ν’ αυξάνεται η πίστη των ανθρώπων, αυτή μειώνεται!
Άρα απέτυχε κι εδώ το σχέδιο του Θεού; Μήπως για να πιστέψουμε θα πρέπει ν’ αυξήσει τα θαύματά του? Να μας θεραπεύει όλους ανεξαιρέτως, να μην ξαναεπιτρέψει να πέσει αεροπλάνο, να εμποδίζει όλα τα τροχαία ατυχήματα;
Φαύλος κύκλος...
Διαβάζω σε κάποια συναξάρια πως έναν μάρτυρα τον έριξαν στη φωτιά αλλά άγγελος Κυρίου μετέτρεψε την πύρινη φλόγα σε δροσερό αεράκι. Αμέσως μετά ο δήμιος παίρνει το τσεκούρι και κόβει το κεφάλι του μάρτυρα.
Τα χάνω! Εδώ γιατί δεν επενέβη ο άγγελος να μετατρέψει τη λεπίδα του τσεκουριού σε μαλακό βουτυράκι; Με ποια λογική πριν μερικά δευτερόλεπτα έσωσε κάποιον απ’ τη φωτιά και αμέσως μετά επέτρεψε τον αποκεφαλισμό του;
Και κλείνω με μια διασκεδαστική ιστορία από ένα "γεροντικό". Ήταν, λέει, ένα καλογεράκι που είχε συνήθεια να κάνει θαύματα. Ο γέροντάς του φοβήθηκε μην πλανηθεί και του απαγόρευσε να θαυματουργεί. Κάνει υπακοή ο νεανίας, αλλά έλα που έρχεται ο μεγάλος πειρασμός!
Κάποια μέρα βλέπει έναν οικοδόμο να πέφτει από την σκαλωσιά. Τι να κάνει τώρα το καλογέρι; Αν θαυματουργούσε θα παράκουε τον γέροντά του. Αν έκανε υπακοή θα σκοτωνόταν ο άνθρωπος. Οπότε βρήκε τη λύση. Διέταξε τον χτίστη να μείνει στον αέρα μετέωρος μέχρι νεοτέρας.
Στο μεταξύ τρέχει στον γέροντά του, εξομολογείται την αμαρτία του, που ξεκίνησε ένα θαύμα χωρίς ευλογία, εκείνος τον συγχωρεί και του επιτρέπει να ολοκληρώσει το θαύμα και... ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου