Η σκληρότητα είναι μια φυσική ιδιότητα-προδιάθεση του ανθρώπου. Η ιστορία του είδους μας είναι γεμάτη από σελίδες φρίκης και ντροπής.
Στις σύγχρονες πολιτισμένες κοινωνίες η σκληρότητα εκδηλώνεται με πιο συγκαλυμμένες μορφές.
Π.χ. με την απαίτηση των "νυκοκυραίων" να τιμωρούνται σκληρά οι παράνομοι, να επιβάλλεται θανατική ποινή, να πετάγονται στη θάλασσα οι πρόσφυγες, να φύγουν απ' τη χώρα οι άθεοι, οι ομοφυλόφιλοι κι οι μετανάστες, οι τελευταίοι όμως ν' αφήσουν πίσω τα χέρια τους για να χτίζουν κοψοχρονιά τα σπίτια και να καλλιεργούν τα χωράφια των χριστιανών Ελληναράδων...
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που η σκληρότητα δεν στρέφεται προς τα έξω, αλλά γυρίζει προς τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου. Παίρνει τη μορφή ενοχών, αυτοκατηγορίας, ανάληψης ευθύνης εγκλημάτων που είτε δεν έγιναν είτε δεν ευθύνεται το συγκεκριμένο πρόσωπο.
Η τελευταία περίπτωση είναι πολύ έντονη στο Χριστιανισμό. Που δεν του φτάνει που μας φόρτωσε ένα ανύπαρκτο αμάρτημα δυο ανύπαρκτων προπατόρων, κατασκεύασε κι έναν ατέλειωτο κατάλογο με απαγορεύσεις και αμαρτίες, απ' τον οποίο κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Εξ ου και το περιβόητο "ουδείς αναμάρτητος"!
Και σα να μην έφτανε αυτό, μας φόρτωσε κι έναν παρανοϊκό θεό, κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση των δημιουργών του καλογέρων, που δήθεν παρακολουθεί και καταγράφει και την παραμικρή σκέψη ή πράξη μας και είναι έτοιμος να την τιμωρήσει αμείλικτα στο όνομα δήθεν της δικαιοσύνης.
Οι παράφρονες "Πατέρες" απέδωσαν στο Θεό τις προσωπικές τους ψυχικές ωμότητες, τις δικές τους εσωτερικές ανισορροπίες, τα δικά τους κόμπλεξ και υστερίες!
Οι ίδιοι ψυχοπαθείς "Πατέρες"-καλόγεροι κατασκεύασαν και το δήθεν ιδεώδες του ασκητισμού.
Θέλουν τη δική τους κατάθλιψη να την υψώσουν σε "θεάρεστη κατάσταση" και να μας πείσουν πως πρέπει να τους ακολουθήσουμε στο τρελάδικο, αρνούμενοι τις λίγες χαρές της ζωής, κάτω απ' τις οποίες, υποτίθεται, κρύβεται το "δηλητηριώδες κεντρί του διαβόλου".
Βέβαια, ο ίδιος ο Ιησούς κάθε άλλο παρά ασκητικά ζούσε. Και με γυναίκες μιλούσε, και σε πόρνες επέτρεπε να του κάνουν μασάζ στα πόδια, και σε φαγοπότια συμμετείχε, σε βαθμό παρεξηγήσεως, προκαλώντας εις βάρος του σχόλια πως είναι "λαίμαργος και πότης".
Άσε που σύμφωνα με το ανεπίσημο Ευαγγέλιο του Φιλίππου ο Ιησούς συζούσε με τη Μαρία τη Μαγδαληνή. Περιγράφει μάλιστα και ένα σπαρταριστό σκηνικό όπου οι μαθητές του Ιησού του κάνουν ζηλίτσες γιατί δείχνει μεγαλύτερη αγάπη κι εκτίμηση στη Μαγδαληνή παρά σε αυτούς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου