Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2015

Το μυστήριο του Ιησού (Θ’ - Όλος ο Χριστιανισμός στηρίζεται σ' ένα μεταφραστικό λάθος!)

Λέγαμε στην προηγούμενη ανάρτηση πόσο θολή και αβέβαιη είναι ιστορικά ή γέννηση του Ιησού.
Δυστυχώς, τα Ευαγγέλια αντί να μας διαφωτίζουν μας κάνουν ακόμα πιο σκεπτικιστές με τις ανακρίβειες και τις αντιφάσεις τους.
Για παράδειγμα, ο Ματθαίος γράφει πως η είδηση της επικείμενης γέννησης του Ιησού δίνεται στον Ιωσήφ σ' ένα όνειρο. Κατά τον Λουκά όμως δίνεται απ’ ευθείας στη Μαρία με τον αρχάγγελο Γαβριήλ.
Για τον Λουκά οι γονείς του Ιησού ταξίδεψαν απ' τη Ναζαρέτ στη Βηθλεέμ για τη ρωμαϊκή απογραφή. Κατά το Ματθαίο όμως ζούσαν στη Βηθλεέμ και αναγκάστηκαν να φύγουν λόγω της ιστορικά ατεκμηρίωτης απόφασης του Ηρώδη να σφάξει όλα τα νεογέννητα αρσενικά παιδιά. Σημειωτέον πως ο Ηρώδης ο Μέγας είχε πεθάνει το 4 π.Χ. 
Για τον Λουκά ο Ιησούς μπορεί να μην είχε βιολογικό πατέρα αλλά στο γενεαλογικό του δέντρο ανάγεται στο βασιλιά Δαβίδ μέσω του Ιωσήφ! Ο Ματθαίος δίνει έναν κατάλογο προγόνων αρκετά διαφορετικό. Ακόμα κι ο πατέρας του Ιωσήφ (παπούς του Ιησού) εμφανίζεται με διαφορετικό όνομα: Ιακώβ αντί Ηλί!
Ο Ματθαίος προσπαθεί να δικαιολογήσει τη θεϊκή καταγωγή του Ιησού από την περιβόητη προφητεία του Ησαΐα ότι "η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει έναν γιο".
Όμως, όπως έχουμε ξαναγράψει, πρόκειται για ένα χονδροειδές μεταφραστικό λάθος. Στα εβραϊκά η λέξη 'almah σημαίνει την "έφηβη σε αναπαραγωγική ηλικία" κι όχι την "παρθένα", έστω κι αν σε μεγάλο βαθμό οι δυο αυτές έννοιες ταυτίζονται. 
Είναι εκπληκτικό, γελοίο αλλά πέρα για πέρα αληθινό: όλα τα χριστιανικά δόγματα στηρίζονται σ' αυτό το μεταφραστικό λάθος!

8 σχόλια:

Ιωάννης Σ. είπε...

Μια νεαρή γυναίκα μπορεί να θεωρηθεί και παρθένα. Δε νομίζω ότι είναι τόσο σοβαρό πρόβλημα αυτό. Έστω ότι η λέξη almah σημαίνει νεαρή γυναίκα στα εβραϊκά. Ε ωραία. Τι μας εμποδίζει λοιπόν να θεωρήσουμε μια νεαρή γυναίκα ως παρθένα και αγνή; Καταλάβατε; Δεν είναι τόσο φοβερό αυτό το ζήτημα.

"We propose a different etymology, namely, to derive the noun ‘almah from the root ‘-l-m I "to be concealed, hidden," well attested in Hebrew. If this etymology proves to be correct, ‘alem (masculine) and ‘almah (feminine) would designate an engaged couple, which would accordingly be rendered as "the concealed ones." During the period of betrothal, fiancés used to live in their parents' homes, separated, secluded, forbidden from seeing one another. The feminine form, ‘almah, may also be rendered "the concealed one" or even "the veiled one." This last rendition would reflect the custom of engaged women wearing veils over their faces as a sign of seclusion, or concealment, during the time of betrothal. We may mention that, given the ethical standards of the ancient Israelite society, the idea of virginity, though not distinctly stated, is nevertheless implied in the term ‘almah. As is the case concerning the providential woman from Genesis 3:15 (ha-‘ishshah "the woman"), the noun ha-‘almah "the concealed one" from Isaiah 7:14 has the definite article attached, which points to a special female character, chosen by God from the very beginning to become the mother of Messiah".

http://www.goarch.org/ourfaith/isaiah7.14

Πλέον θα σας παραπέμπω μόν οσε βιβλία και άρθρα επιστημόνων, διότι εμένα δε με παίρνετε στα σοβαρά.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Οι προφητείες της Εβραϊκής Βίβλου περιγράφουν σαφώς
τον Μεσσία ως άνθρωπο κατά τα πρότυπα του Μωυσή.
Και διευκρινίζουν πως θα γεννηθεί από νεαρή κοπέλα
κι όχι από στείρα γερόντισσα όπως κάποιοι άλλοι προφήτες.
Έγινε λάθος μετάφραση, μπλέχτηκαν και οι ημίθεοι της
ελληνορωμαϊκής παράδοσης και... τσουπ... δημιουργήθηκε
το δόγμα του θεανθρώπου που είχε πατέρα τον Θεό και μητέρα
παρθένα, προφανώς για να διαφυλάξουμε και τα αντισεξουλικά
μας κόμπλεξ, ιεροποιώντας τον παρθενικό υμένα!

Ιωάννης Σ. είπε...

Σωστό. Συμφωνώ μαζί σας. Άρα διαπιστώνουμε ότι δε προκύπτει κανένα πρόβλημα. Διότι μια νεαρή κοπέλα προϋποθέτει σε μεγάλο βαθμό ότι η ίδια είναι και παρθένα. Αντιθέτως μία μεγάλη κυρία δεν το προϋποθέτει αυτό.

Για τους ανύπαρκους ειδωλολατρικούς ψευτοθεούς δεν έχω να πω κάτι.

Ψονθομφανήχ είπε...

Oι χριστιανοί, δεν φτάνει που το "έφηβη κοπέλα" το
έκαναν "παρθένα", αλλά το τερμάτισαν εντελώς!
Όχι μόνο γέννησε αν και παρθένα, αλλά έμεινε
παρθένα και μετά τη γέννα!
Ζντόινγκ!

Αλλά είπαμε... πρόκειται για θεοποίηση
του παρθενικού υμένος!
Πατήρ, Υιός, Άγιο Πνεύμα και Ιερός Υμήν!

Ιωάννης Σ. είπε...

Αυτά είναι μυστήρια του Θεού αγαπητέ. Δεν εξηγούνται λογικά και διανοητικά. Εδώ υπεισέρχεται ο χώρος της πίστης και των πνευματικών κατευθύνσεών που ωθεί τον άνθρωπο κατά την εξελιγκτική διαδικασία της στο χρόνο. Διότι αναλόγως με το τι θα πιστέψεις, θα κτίσεις και αναλόγως το πνεύμα σου.

Ψονθομφανήχ είπε...

Προσωπικά οι "πίστεις", δηλαδή η αποδοχή
αναπόδεικτων δογμάτων, μου φέρνει λίγο αναλούγα...

Ιωάννης Σ. είπε...

Όχι απαραίτητα. Απλώς θεωρώ ότι έχετε παρεξηγήσει την έννοια του δόγματος. Είναι διαφορετικό πράγμα το «δόγμα» και εντελώς διαφορετικό πράγμα ο «δογματισμός». Εσείς, όπως και η πλειονότητα του κόσμου, συγχέετε αυτά τα δύο λόγω αμάθειας και έτσι αποστρέφεστε μόνο και μόνο το άκουσμα της λέξεως δόγμα.

Τα δόγματα ιστορικά ξεκινούν ως τα βασικά φιλοσοφικά θεμελιώδη αξιώματα των σχολών των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων. Η λέξη δόγμα αναφέρεται στα έργα του Πλάτωνα και συνεχίζεται η χρήση της και στους νεοπλατωνικούς (π.χ. Πλωτίνο) αργότερα κατά τους πρωτοχριστιανικούς αιώνες. Στην αρχαιότητα η κάθε φιλοσοφική σχολή αξίωνε τα δικά της δόγματα και τα πρότασσε έναντι των δογμάτων των άλλων σχολών. Πάνω σε αυτή ακριβώς τη βάση βασίστηκε και η χριστιανική θεολογία. Τα δόγματα του Χριστιανισμού όμως είναι σαφώς ανώτερα από τα πλατωνικά ή τα αριστοτελικά για αυτό και πίστεψε ο κόσμος σε αυτά.

Τα «δόγματα» ποτέ δε προέρχονται από τυφλή πίστη, όπως λανθασμένα πιστεύεται. Αυτό προϋποθέτει ο «δογματισμός». Τα δόγματα αντιθέτως στηρίζονται σε κάποια υπαρκτή βάση, είτε διανοητική, είτε εμπειρική. Ένα απλό παράδειγμα. Το ότι ο Χριστός είχε δύο φύσεις, ήταν και Θεός και άνθρωπος, στηρίζεται στο ότι στην Αγία Γραφή τον συναντούμε να δρα σύμφωνα με θεϊκά χαρακτηριστικά μεν (θαύματα, περίπατος στο νερό, ανάσταση), αλλά από την άλλη να έχει και τα αδιάβλητα ανθρώπινα φυσικά πάθη δε (πεινούσε, διψούσε, δείλιαζε στο σταυρό κλπ)

Το δόγμα στη φιλοσοφία προσπαθούσε να διατυπώσει λεκτικά τη γνώμη, την άποψη, το φρόνημα του φιλοσόφου πάνω σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Αποτελούσε μία θεμελιώδη αρχή μιας φιλοσοφικής σχολής. Αυτό σημαίνει δόγμα και προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα δοκέω-δοκώ. Ο δογματισμός είναι άλλο πράγμα.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Στα περισσότερα θα συμφωνήσουμε.
Οι άνθρωποι είχαν ανάγκη να βρουν μια ολοκληρωμένη
συστηματική διδασκαλία που θα ερμήνευε την αρχική αιτία
και τον τελικό σκοπό των όντων.
Έτσι δημιουργήθηκαν και οι δογματικές φιλοσοφικές σχολές.
Βέβαια, υπήρχαν και οι αντι-δογματιστές, όπως οι Κυνικοί
και οι Σκεπτικοί (ή Σκεπτικιστές).
Τέτοιος ήταν και ο
Σωκράτης, όπως φαίνεται στους πρώιμους πλατωνικούς διαλόγους,
πριν "ποτιστεί" με τον μεταγενέστερο πλατωνικό δογματισμό.

Όσο για τη "θεία" φύση του Ιησού έχω αρκετές επιφυλάξεις.
Ιδίως μετά από αυτό που διάβασα προ καιρού, πως βρέθηκε ο
τάφος του πατέρα του!
Αλλά ας μην τα πούμε όλα σήμερα.
Ας αφήσουμε κάτι και για την επόμενη ανάρτηση! Μην στερέψει
η θεματολογία μας!
(Το συντομότερο ανέκδοτο: "στέρεψε η φαντασία του Ασκαρδαμυκτί"!)