Τον 1ο αιώνα κυκλοφορούσαν στις χριστιανικές κοινότητες διάφορες συλλογές με "θαύματα", "παροιμίες" και "σοφά λόγια" που Ιησού.
Αυτές οι "Συλλογές" άρχισαν να ενοποιούνται τον 2ο αιώνα ώστε να εμφανίζουν μια σχετική συνέχεια και συνοχή, κι έτσι πήραν την πρώτη τους μορφή τα εκατοντάδες "χριστιανικά ευαγγέλια", τέσσερα εκ των οποίων αναγνώρισε ως "κανονικά" η Εκκλησία κατά τον 4ο αιώνα.
Η συρραφή των "Συλλογών" δεν ήταν τόσο εύκολη υπόθεση όσο φαίνεται. Γι' αυτό και τα επίσημα Ευαγγέλια παρουσιάζουν μια χτυπητή αδυναμία στα "συνδετικά αποσπάσματα", δηλαδή στα τμήματα εκείνα που χρησιμοποιήθηκαν ως "συνδετικές γέφυρες" μεταξύ των επιλεγέντων αποσπασμάτων απ' τις αυτοτελείς "Συλλογές".
Οι αυστηροί μελετητές έβαλαν στο μικροσκόπιό τους τόσο τα αποσπάσματα των "Συλλογών" που χρησιμοποιήθηκαν ως πηγές, όσο και τα "συνδετικά αποσπάσματα" των Ευαγγελίων. Η έρευνα συνεχίζεται, αλλά τα συμπεράσματα είναι ήδη γνωστά: αυτό που ονομάζουμε "Καινή Διαθήκη" είναι απλά μια συρραφή ανατολικών μύθων, ελληνορωμαϊκών θρησκευτικών παραδόσεων, αιγυπτιακής, ιουδαϊκής και ινδουιστικής θεολογίας, φιλοσοφικών δοξασιών κ.λπ.
Ας αναφέρουμε τυχαία ένα παράδειγμα: έναν αιώνα πριν τον Ιησού ένας μεγάλος Εβραίος ραβίνος, ο Χιλέλ, είχε πει το "μη κάνεις στον άλλο αυτό που δεν θες να σου κάνουν". Αυτή η φράση διασκευασμένη μπήκε στο στόμα του Ιησού ως "κάνε στους άλλους αυτό που θα ήθελες να σου κάνουν κι εκείνοι"...
Είναι σίγουρο πως τα περισσότερα απ' όσα αναφέρονται στα Ευαγγέλια είναι δημιουργήματα της φαντασίας των συγγραφέων τους. Ίσως τα μόνα αληθινά γεγονότα είναι η γέννηση, η βάπτιση, η διδακτική δράση του (επαναστατική ίσως) σε Ιουδαία-Γαλιλαία και η σταύρωσή του.
Οπότε, ελάχιστα γνωρίζουμε για τον πραγματικό-ιστορικό Ιησού. Τα περισσότερα αφορούν τον "Ιησού της πίστης", δηλαδή ένα πρόσωπο πέρα και πάνω απ' την ιστορία, που κινείται στο "σύννεφο της πίστης"...
2 σχόλια:
Παρότι γνωρίζετε ότι δε συμφωνώ με αυτά που γράφετε (όχι για τις Συλλογές αλλά για το προσδιορισμό του χρόνου τελικής συγγραφής των ευαγγελίων), ωστόσο θα δω καθαρά επιστημονικά το πράγμα. Θυμάστε που σας έλεγα ότι οι αιρετικοί κυκλοφορούσαν αλλοιωμένα τα ευαγγέλια;
Κάποιοι από αυτούς, είναι οι λεγόμενοι Αρτεμονίτες. Ήταν μια αίρεση του 3ου αιώνα μ.Χ., με αρχηγό τον Αρτέμων, ο οποίος έδρασε γύρω στο 270 στη Ρώμη. Οι Αρτεμονίτες ήταν μια παραφυάδα των Θεοδοτιανών, οι οποίοι με τη σειρά τους ήταν δυναμικοί μοναρχιανοί. Αυτοί ασχολούνταν με τη φιλοσοφία, τη διαλεκτική και τη κριτική. Δεν είχαν κανένα στοιχείο μυστικής θεολογίας, αλλά πίστευαν σε έναν Χριστιανισμό του αποκλειστικά σκεπτόμενο νου. Κατέφευγαν σε αυθαίρετη κριτική της Γραφής, ισχυριζόμενοι ότι έτσι διορθώνουν το ιερό κείμενο. Γνωρίζουμε ότι κυκλοφορούσαν πολλά αντίγραφα της Καινής Διαθήκης, τα οποία λόγω του ότι είχαν κριτικές επεξεργασίες, διαφωνούσαν μεταξύ τους και τα οποία ήταν έργα αυθαίρετης και προσωπικής κριτικής επεξεργασίας των ηγετών της αιρέσεως.
Αυτά σας τα γράφω, για να κατανοήσετε λίγο το κλίμα και τη σύγχυση που δημιουργούσαν στο κόσμο. Για να σας αποδείξω ότι οι αιρετικοί αλλοίωναν τις Γραφές και κυκλοφορούσαν αλλοιωμένα τα κανονικά ευαγγέλια αλλά και αλλοιωμένα νέα ευαγγέλια για να στηρίξουν τις διδασκαλίες τους. Πολλά από αυτά, είναι αυτά που εμείς σήμερα ονομάζουμε απόκρυφα και ψευδεπίγραφα, καθώς άλλωστε είναι.
θα συμφωνήσω με το ιστιρικό πλαίσιο του σχολίου σας.
Θα διαφωνίσω όμως με τα περί "αιρετικών" κλπ
Η δική μου άποψη είναι πως τους πρώτους 3 αιώνες υπήρχαν
πολλοί "χριστιανισμοί".
Όταν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες αποφάσισαν να επιβάλλουν
για πολιτικούς λόγους έναν χριστιανισμό, "βάφτησαν" όλους τους
άλλους "αιρετικούς" και τους καταδίωξαν...
Πολύ ενδιαφέρον πάντως το σχόλιό σας. Επιτέλους συμφωνήσαμε
πως εκτός από "πολλά" ευαγγέλια κυκλοφορούσαν και πολλές εκδοχές
των ιδίων ευαγγελιών!
Δημοσίευση σχολίου