Ο Χριστιανισμός, σε σχέση με τις άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες, κάνει ένα τεράστιο λογικό άλμα: ανακηρύσσει έναν Εβραίο διδάσκαλο σε τέλειο Θεό και συνδημιουργό του σύμπαντος!
Το "Σύμβολο της Πίστεως", γνωστό ως "Πιστεύω", ήταν προϊόν των μεγάλων θεολογικών συγκρούσεων του 4ου αιώνα. Όμως τα περισσότερα άρθρα του δεν βρίσκονται ούτε στα Ευαγγέλια ούτε στα λόγια του ίδιου του Ιησού.
Ήταν επινοήματα της δημιουργικής φαντασίας κάποιων Συμβουλίων Επισκόπων, που η Εκκλησία εντελώς αυθαίρετα ονόμασε "Οικουμενικές Συνόδους" και τις ανακήρυξε "θεόπνευστες".
Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα είναι η αναζήτηση του αυθεντικού περιεχομένου των Χριστιανικών Ευαγγελιών. Παραδόξως, τα αρχαιότερα σωζόμενα Ευαγγέλια, ο Βατικάνιος κι ο Σιναϊτικός Κώδικας, χρονολογούνται περίπου στα μέσα του 4ου αιώνα.
Το γεγονός δημιουργεί εύλογες απορίες καθώς έχει διασωθεί πλήθος "αιρετικών"-γνωστικών ευαγγελίων. Πώς είναι δυνατόν τα "αυθεντικά" κείμενα της εκκλησίας να μην έχουν διασωθεί σε παλαιότερες του 4ου αιώνα εκδόσεις?
Τα χριστιανικά Ευαγγέλια είναι καταγραφές αποσπασματικών προφορικών παραδόσεων, εξ ου η χρήση του όρου "κατά". Δεν είναι τα Ευαγγέλια του Μάρκου, Ματθαίου κλπ, αλλά τα κατά Μάρκον, κατά Ιωάννην κλπ. Και τα κείμενα υπέστησαν επανειλημμένες επεξεργασίες μέχρι τα τέλη του 4ου αιώνα που το κείμενό τους παγιώθηκε.
Ακόμα και οι δυο Κώδικες που προαναφέρθηκαν, Σιναϊτικός και Βατικάνιος, δεν περιλαμβάνουν τους 11 τελευταίους στίχους του κατά Μάρκον καθώς και την ιστορία της γυναίκας που πιάστηκε μοιχευόμενη στο κατά Ιωάννην.
Όσο για τις επιστολές του Παύλου, οι περισσότερες, αν όχι όλες, είναι πλαστογραφημένες είτε εξολοκλήρου είτε μερικώς, όπως απέδειξαν οι θεολόγοι της Τυβίγγης...
30 σχόλια:
Είπα να μην ξαναγράψω, αλλά τελικώς δεν το κατάφερα. Τα επιστημονικά και συνεχόμενα μεθοδολογικά σας λάθη είνα οφθαλμοφανή και δε μπορούν να μείνουν αναπάντητα. Έχετε μείνει προφανώς στις έρευνες του 19ου αιώνα. Δε πειράζει. Η Α΄προς Θεσσαλονικείς, είναι αυθεντική του Παύλου και χρονολογείται το 50-51μ.Χ. και είναι το πρώτο επίσημο κείμενο της Καινής Διαθήκης.
Και εννοείται, ότι έχουμε κώδικες και του τρίτoυ αιώνα μ.Χ. με τα ευαγγέλια, απλώς όχι ολόκληρα. Το αρχαιότερο σωζόμενο απόσπασμα, ο γνωστός Rylands Papyrus 52, είναι από το Κατά Ιωάννην και χρονολογείται περίπου 120-140μ.Χ.
https://en.wikipedia.org/wiki/Rylands_Library_Papyrus_P52
Πρόσφατα, ανακαλύφθηκε νέο σπάραγμα από το Κατά Μάρκον και χρονολογείται το 80-90μ.Χ. Είναι το αρχαιότερο σπάραγμα μέχρι τώρα.
http://biblicalstudiesblog.blogspot.gr/2015/01/1-fragment-of-marks-gospel-from-1st-c.html
Οι δύο κώδικες, Βατικανός και Σιναϊτικός, πολύ πιθανόν είναι αποτέλεσμα της διαταγής του Μεγάλου Κωνσταντίνου προς τον Ευσέβιο Καισαρείας, να αντιγράψει 50 νέα αντίγραφα της Καινής Διαθήκης. Για αυτό και χρονολογούνται περίπου στα μέσα του 4ου αιώνα(+/-) μ.Χ. Το γεγονός αυτό όμως, δε σημαίνει ότι τα ευαγγέλια πρωτογράφτηκαν τότε. Μη γένοιτο. Πάνω στη μανία σας κατά του Ιησού Χριστού, ισοπεδώνετε τα πάντα και ξεχνάτε τις εξωτερικές μαρτυρίες που έχουμε κατά τον 2ο και 3ο αιώνα μ.Χ. για τα κείμενα της Καινής Διαθήκης. Έχουμε αναφορές στα Ευαγγέλια από έργα Πατέρων της Εκκλησίας του 2ου και του 3ου αιώνα μ.Χ.(Ιουστίνος, Τερτυλλιανός, Ωριγένης, Ιππόλυτος, Κλήμης Αλεξανδρεύς, Αλέξανδρος Αλεξανδρείας, Μέγας Αθανάσιος, Ευσέβιος Καισαρείας Γρηγόριος Νεοκαισαρείας κλπ). Και αυτές οι αναφορές τους, είναι ακριβώς ίδιες όπως τις διαβάζουμε σήμερα στα κανονικά ευαγγέλια. Αυτό βεβαίως, εάν είστε λίγο έξυπνος και αντικειμενικός καταλαβαίνετε προφανώς τι αποδεικνύει ακράδαντα. Μα φυσικά την αξιοπιστία των κειμένων αυτών. Εκτός κι αν πιστεύετε, ότι όλοι αυτοί οι Πατέρες ήταν μυστικά συνεννοημένοι μεταξύ τους να παραχαράσσουν τα γραφόμενα των ευαγγελίων(πράγμα μη ποιήσιμο και σαφώς βέβηλο. Οι Απολογητές και οι Πατέρες δεν άλλαζαν ούτε κόμμα από τα κείμενα, διότι κατανοούσαν ότι είναι θεόπνευστα). Αν πιστέυετε λοιπόν αυτό, τότε θα πρέπει να είστε σε θέση να μου αποδείξετε πως επικοινωνούσε ο Ιππόλυτος και ο Ιουστίνος από τη Ρώμη με τον Κλήμη και τον Ωριγένη στην Αλεξάνδρεια για να στήσουν τη κομπίνα(με μέηλ; με κινητό τηλέφωνο; με facebbok ίσως; πως;. Το κείμενο της Καινής Διαθήκης έχει αποδειχθεί ότι είναι κατα 95% αξιόπιστο. Όταν λοιπόν, υπάρχουν Πατέρες σαν τον Ιουστίνο το Φιλόσοφο και Μάρτυρα(100-165μ.Χ.)ή τον Ωριγένη(185-251μ.Χ.), οι οποίοι χρησιμοποιούν πολλά χωρία από τα ευαγγέλια ακριβώς όπως τα διαβάζουμε εμείς σήμερα, τότε αυτό τι άλλο μπορεί να αποδεικνύει, εκτός από το ότι τα κείμενα αυτά ήδη προϋπήρχαν αυτών(Ιουστίνου, Ωριγένους, Κλήμεντος, Ευσεβίου, Γρηγορίου Νεοκαισαρείας) με αυτόν τον τρόπο γραμμένα όπως τα διαβάζουμε εμείς σήμερα; Παρακαλώ πολύ, να δώσετε προσοχή σε αυτά τα γραφόμενα, έτσι ώστε να τα κατανοήσετε σωστά.
Επίσης, ένας άλλος λόγος που δεν έχουμε ολοκληρωμένα αντίγραφα της Κ.Δ. νωρίτερα, είναι φυσικά οι φρικτοί διωγμοί. Τη δεκαετία 303-313μ.Χ. όπου ξέσπασε ο μεγάλος διωγμός, διατάχθηκε δύο φορές να καούν τα χριστιανικά βιβλία. Εκεί κάηκαν σίγουρα πολλά αντίγραφα. Οι ρωμαϊκές αρχές συνελάμβαναν τους επισκόπους και τους ιερείς και τους διακόνους των εκκλησιών και τους ζητούσαν τα βιβλία. Όπως βλέπετε όμως μετά τη παύση των διωγμών των χριστιανών, έχουμε κανονικά αρκετά αντίγραφα, όπως οι δύο προαναφερθέντες κώδικες(Βατικανός, Σιναϊτικός).
Τέλος, θεωρώ πως θα έπρεπε κανονικά να γνωρίζετε, ότι τα σωζόμενα χειρόγραφα της Κ.Δ. σε σχέση με άλλα έγρα, είναι τα πιο έγκυρα και τα πιο αρχαία σωζόμενα ως προς τον πρωτογενή χρόνο συγγραφής τους. Η Κ.Δ., που σαν σύνολο γράφτηκε μεταξύ 50-100μ.Χ., σώζεται ήδη ολόκληρη από ολοκληρωμένα χειρόγραφα του 4ου αιώνα μ.Χ. Καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι αυτό; Διότι, ο χρόνος συγγραφής με τον χρόνο των ολοκληρωμένων αρχαιότερων χειρογράφων δεν είναι τόσο μεγάλος. Γνωρίζετε, για παράδειγμα, ότι υπάρχουν έργα του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους σήμερα, των οποίων τα αρχαότερα χειρόγραφά τους είναι του 10ου και του 11ου αιώνος μετά Χριστού; Δηλαδή 14 και 15 αιώνες μετά από τον πρώτο χρόνο συγγραφής τους.
Προσπαθήστε σας παρακαλώ να είστε πιο ενημερωμένος όσο αφορά τη θεολογική επιστήμη και να την υπεηρετείτε χωρίς εμπάθεια. Θεολόγος δε σημαίνει επιστήμονας με μανία κατά του Θεού, δηλαδή του Ιησού Χριστού.
Χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Επίσης, επειδή βλέπω ότι τώρα υποστηρίζετε τον αρειανισμό, εγώ εδώ είμαι για να αναλύσουμε μέσω των Γραφών αν υπάρχει ή όχι το τριαδολογικό δόγμα και αν ο Υιός είναι ίσος με τον Πατέρα ή κτίσμα όπως υποστήριζε ο Άρειος. Ακούω λοιπόν τα επιχειρήματά σας. Φαίνεται νομίζω ότι δεν έχετε διαβάσει τις Γραφές. Διότι το τριαδολογικό και το χριστολογικό δόγμα δεν είναι αποτέλεσμα διανοητικής φιλοσοφικής επεξεργασίας, αλλά βασίζονται πολύ περισσότερο στα γραφόμενα των Γραφών.
Γιατί καλέ είπατε να μην ξαναγράψετε? Εμείς χαιρόμαστε με την παρέα σας και τα θέλουμε τα σχολιάκια σας και τα... σχολιανά μας!
Ο Παύλος σίγουρα έγραψε πολλές επιστολές όσο ζούσε. Αυτός ήταν τότε ο βασικός τρόπος επικοινωνίας. Δεν υπήρχαν μέιλ, σόσιαλ μίντια κλπ. Έχουμε, λ.χ. αποσπάσματα άνω των 200 επιστολών του Επίκουρου, κι ας έζησε 350 χρόνια προ του Παύλου.
Αλλά την εποχή εκείνη έπεφτε και πολύ πλαστογραφία. Είτε για να εμφανίσει κάποιος ασήμαντος τις απόψεις του ως θέσεις ενός εξέχοντος προσώπου, είτε για να τον συκοφαντίσει, είτε για να ανισχύσει τις θέσεις του σε μια ενδοπαραταξιακή σύγκρουση.
Έτσι προέκυψαν τόσες πολλές πλαστές "επιστολές" του Παύλου που στο τέλος δεν ξέρουμε ποια είναι γνήσια και ποια όχι! Χάθηκε η μπάλα!
Δεν υποστηρίζω πως τα 4 Ευαγγέλια γράφτηκαν τον 4ο αιώνα. Αλίμονο. Αποτελούν καταγραφή προφορικών (και φυσικά αναξιόπιστων) παραδόσεων που πέρασαν από αλεπάλληλα στάδια επεξεργασίας ώσπου γύρω το 400 μ.Χ. πήραν την τελική τους μορφή.
Στους πρώτους αιώνες υπήρχαν πολλοί "Χριστιανισμοί" και "Εκκλησίες" και η κάθε μία είχε το δικό της "Ευαγγέλιο". Τελικά επελέγησαν 4 λόγω ιστορικών συγκυριών και συμβιβασμών.
Τα έργα των χριστιανών συγγραφέων του 2ου και 3ου αιώνα αποτελούν μιά ακόμα πονεμένη ιστορία! Έπεσε κι εδώ μεγάλη πλαστογραφία τους επόμενους αιώνες. Εύλογο είναι οι συγγραφείς αυτοί να παραπέμπουν στα διάφορα "ιερά κείμενα" των Χριστιανών. Όμως οι μεταγενέστεροι πλαστογράφοι φρόντισαν να απαλείψουν σχεδόν κάθε άλλη παραπομπή πέραν των 4 που δυο αιώνες μετά αναγνωρίστικαν ως "κανονικά"! Και φυσικά, όπου υπήρχε διαφορετική διατύπωση απ' την εκ των υστέρων επεξεργασμένη φρόντισαν επίσης να την "προσαρμόσουν"! Ας μας λυπηθεί ο Θεός...
Θυμάμαι όταν σπούδαζα Θεολογία είχα ρωτήσει κατ' ιδίαν τον καθηγητή που μας δίδασκε Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη: "Τι θα γίνει αν βρεθεί κάποιο αρχαίο κείμενο ενός απ' τα 4 Ευαγγέλια και διαφέρει κατά 50% απ' το σημερινό κείμενο?". "Α, κανένα πρόβλημα", μου απάντησε. "Θα πούμε πως το είχαν πλαστογραφίσει οι τότε αιρετικοί!".
Σντόινγκκκκ Για όλα έχουν ήδη έτοιμη την απάντηση οι χριστιανοί θεολόγοι. Μαθαίνω πως άρχισαν να σκέφτονται και το πώς θα δικαιολογήσουν δογματικά την ενδεχόμενη ανκάλυψη ζωής και σε κάποιον άλλον πλανήτη!
Δεν είμαι καθόλου Αρειανιστής. Ο Άρειος ηταν νεοπλατωνικός, οπότε μακριά από μένα αυτού του είδους οι ιδεαλισμοί!
Ο Άρειος έβλεπε τον Ιησού σαν κάτι ενδιάμεσο μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Ως το τελειότερο δημιούργημα του Θεού. Κάτι σαν τις πλατωνικές Ιδέες ή τον φιλοσοφικό Λόγο.
Για μένα ο Ιησούς ήταν απλά ένας κοινός νομοδιδάσκαλος των Ιουδαίων. Ίσως και με κάποια επαναστατική δράση. Οι Χριστιανοί εκ των υστέρων πήραν τον Θεό της Ιουδαϊκής Βίβλου, πήραν και την ιδέα των ημίθεων του εθνικού κόσμου και τον πλατωνικό ιδεαλισμό, τα ανακάτεψαν στο καζάνι και έβγαλαν τον "τέλειο θεό και τέλειο άνθρωπο"!
Αυτή η θέση είναι ενός εντελώς αρχάριου στα της Θεολογίας. Αν είχατε διαβάσει τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης δε θα λέγατε τα ίδια για τον Ιησού. Όλες οι προφητείες εκπληρώθηκαν στο πρόσωπο του Ιησού Χριστου.
Σας παρακαλώ πολύ προσπαθήστε να κατανοήσετε το επιχείρημά μου. Σας ξανατονίζω λοιπόν, το επιχείρημά μου, το οποίο σαφώς αγνοήσατε. Υπάρχουν δεκάδες έργα Πατέρων, του 2ου και του 3ου αιώνος μ.Χ., ακόμα και αιρετικών αν θέλετε(μιας και από ότι καταλαβαίνω τους θεωρείτε πιο έγκυρους) αυθεντικά βεβαίως, τα οποία χρησιμοποιούν εκατοντάδες χωρία είτε από την Παλαιά είτε από την Καινή Διαθήκη, τα οποία χωρία είναι από τότε όπως ακριβώς τα διαβάζουμε σήμερα. Συνειδητoποιείτε τι σας εξηγώ; Αυτό σημαίνει ότι όλα τα κείμενα προύπαρχουν του 2ου αιώνος μ.Χ. Καμία πλαστογράφηση δεν υπάρχει. Είναι το λιγότερο ανώριμο και μανιακό να πιστεύετε ότι και τα έργα των Πατέρων είναι πλαστογραφημένα. Καταλαβαίνετε τι λέτε;
Το θέμα με τα μη κανονικά ευαγγέλια είναι τελείως ξεχωριστό θέμα κι αν θέλτε το συζητάμε κι αυτό. Αλλά για να κατανοήσετε τη διαφορά ανάμεσα στα κανονικά και τα μη κανονικά, θα πρέπει να είστε πεπαιδευμένος θεολογικά και άριστα καταρτισμένος δογματικά. Ορίστε μου για ποιο απόκρυφο θέλτε να ομιλήσουμε. Δεν υπήρχαν πολλοί χριστιανισμοί. Αυτά είναι μύθοι. Αυτό που θέλετε να πείτε, είναι προφανώς ότι από πολύ νωρίς, ήδη από τα τέλη του 1ου αιώνα μ.Χ., γεννήθηκαν πολλές αιρέσεις, και η κάθε μία έβγαζε το δικό της ευαγγέλιο και το βάφτιζε αυθεντικό. Θα έπρεπε να ξέρετε ότι όλα τα απόκρυφα ευαγγέλια είναι πολύ μεαταγενέστερα χρονικώς των κανονικών και φυσικά ψευδεπίγραφα. Αλλά επαναλαμβάνω, ορίστε μου για ποιο απόκρυφο ευαγγέλιο θέλετε να συζητήσουμε.
"Τι θα γίνει αν βρεθεί κάποιο αρχαίο κείμενο ενός απ' τα 4 Ευαγγέλια και διαφέρει κατά 50% απ' το σημερινό κείμενο?".
Προφανώς και ο καθηγητής σας δεν σας απάντησε όπως άρμοζε. Η απάντηση είναι, ότι αν βρεθεί τέτοιο κείμενο τότε θα εξετάσουμε και αυτό το ενδεχόμενο. Όμως δεν έχει βρεθεί μέχρι τώρα. Και ούτε πρόκειται να βρεθεί. Γιατί σύνολη η Καινή Διαθήκη γράφτηκε στο διάστημα 50-100 μ.Χ. εκτός από ένα 5% που υπήρχαν προσθαφαιρέσεις και λάθη κατά τη διάρκεια των αντιγραφών των χειρογράφων.
Κείμενα από απόκρυφα μπορούμε να βρούμε αλλά δε σημαίνει απολύτως τίποτα αυτό.
Όσο αφορά τις επιστολές του Παύλου πάνω από τις μισές είναι αυθεντικές. Υπάρχουν οι δευτεροκανονικές που θεωρούνται αμφιβαλλόμενες. Οι υπόλοιπες είναι ψευδεπίγραφες. Αυτό όμως δε σημαίνει κάτι. Ας πούμε ότι ήταν ενός μαθητή του(π.χ. ο Τίτος ή ο Τιμόθεος) ή έστω από τον κύκλο των μαθητών του. Σημασία έχει ότι τα θεολογικά μηνύματα που περνάει έχουν παύλεια προέλευση και προέρχονται από το κύκλο του Πάυλου. Συγκεκριμένα η Α΄προς Θεσσαλονικείς, όμως, είναι αυθεντική του Παύλου, γράφτηκε κατά τη διάρκεια της δεύτερης ιεραποστολικής περιοδείας του και θεωρείται το πρώτο κείμενο της Κ.Δ. Χρονολογείται γύρω στο 51μ.Χ. και είναι το πρώτο κείμενο της Καινής Διαθήκης.
Αντιθέτως όμως όπως βλέπετε, βρίσκονται συνεχώς νέα σπαράγματα όπως αυτό που σας παρέθεσα από το Κατά Μάρκον και χρονολογείται πριν το 90 μ.Χ., τα οποία επιβεβαιώνουν την αυθεντικότητα των 4 κανονικών ευαγγελίων.
http://biblicalstudiesblog.blogspot.gr/2015/01/1-fragment-of-marks-gospel-from-1st-c.html
Μπορεί να μη σας αρέσει η αλήθεια και περάσετε στην εύκολη λύση να πείτε ότι και αυτό είναι πλαστό, όμως ό,τι κι αν πιστεύετε, το συγκεκριμένο σπάραγμα δίνει γερή γροθιά στις θεωρίες και στους μύθος των γνωστικών και των ευαγγελίων τους, ενώ παράλληλα σχεδόν επιβεβαιώνει ότι το Κατά Μάρκον ευαγγέλιο υπήρξε ιστορικά το πρώτο ευαγγέλιο που γράφτηκε.
Εγώ κατάλαβα το επιχείρημά σας, αλλά προσπαθήστε κι εσείς να καταλάβετε το δικό μου. Τα κείμενα των "Πατέρων" του 2ου και 3ου αιώνα που επικαλείστε, δεν είναι του 2ου και 3ου αιώνα. Μπορεί οι φερόμενοι ως συγγραφείς τους να έζησαν τους αιώνες αυτούς, αλλά τα παλαιότερα σωζόμενα κείμενα των έργων τους είναι πολύ μεταγενέστερα. Έχουν προφανώς πλαστογραφηθεί απ’ τους καλόγερους αντιγραφείς ώστε να εμφανίζονται οι "Πατέρες" να έχουν αποκλειστικά υπόψιν τους τα εκ των υστέρων οριζόμενα ως "κανονικά" Ευαγγέλια. Ενώ οι "Πατέρες" είχαν υπόψιν τους όλα τα Ευαγγέλια που κυκλοφορούσαν στην εποχή τους και προφανώς παρέπεμπαν σε όλα. Αλλά οι μεταγενέστεροι αντιγραφείς επιδόθηκαν προφανώς σε εκτεταμένη κοπτοραπτική!
Εννοείτε πως δεν δίνω ιδιαίτερη αξία ούτε στα λεγόμενα "απόκρυφα" Ευαγγέλια ούτε στα "κανονικά". Είναι όλα ανθρώπινα δημιουργήματα με όλες τις σχετικές αδυναμίες, αντιφάσεις κλπ.
Οι λεγόμενες "προφητείες" της εβραϊκής Βίβλου όχι μόνο δεν μπορούν να θεωρηθούν σοβαρές και αξιόπιστες ιστορικά αλλά καμία απολύτως σχέση δεν έχουν με το πρόσωπο του Ιησού όπως το θεωρούν οι Χριστιανοί. Κατά τις εβραϊκές προφητείες ο Μεσίας θα είναι αποκλειστικά άνθρωπος, όπως ακριβώς ο Μωυσής!
Μα οι Πατέρες της Εκκλησίας, σαν άγιοι, φυσικά και γνώριζαν για τα απόκρυφα ευαγγέλια, διάβαζαν τα πάντα και φυσικά ποτέ δεν έκαναν αναφορές ή παρέπεμπαν σε αυτά επειδή ήταν αιρετικά. Τυχαία τιμούνται νομίζετε από την Ορθοδοξία ή τυχαία λέγεται η Ορθοδοξία Ορθοδοξία(ορθή δόξα δηλαδή); Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μέγας ΑΘανάσιος στην 39η εορταστική επιστολή του, γραμμένη το 367μ.Χ., στην ουσία καθιέρωσε τον κανόνα της Καινής Διαθήκης όπως ακριβώς τον ξέρουμε σήμερα. Ο όλος τρόπος που αντιμετωπίζετε το ζήτημα είναι λανθασμένος(και επιστημονικά και πνευματικά), για αυτό οδηγείστε σε λανθασμένα συμπεράσματα.
Το επιχείρημά σας είναι άτοπο διότι έχει λανθασμένη προκείμενη. Οι Πατέρες δεν παρέπεμπαν στα απόκρυφα, για τον απλό λόγο ότι καταλάβαιναν ότι είνα αιρετικά σε σχέση με τα κανονικά, πράγμα που δε μπορείτε πνευματικώς να κατανοήσετε εσείς, επειδή φαίνεται ότι δεν έχετε εμβαθύνει σε αυτά(αμφιβάλλω αν τα έχετε διαβάσει κιόλας). Αυτός είναι ο λόγος που οι Πατέρες δε παρέπεμπαν σε αυτά και όχι οι φανταστικές πλαστογραφήσεις που είναι δημιουργημένες μόνο στο μυαλό σας.
Όταν ένα χειρόγραφο ενός έργου σώζεται μετά τον χρόνο συγγραφής του, όπως άλλωστε συμβαίνει πάντα, αυτό αυτομάτως δε σημαίνει ότι είναι πλαστογραφημένο. Σας εξήγησα ότι και του Πλάτωνος και του Αριστοτέλη, σε πολλά έργα τους έχουμε αρχαιότερα αντίγραφα το 10ο και τον 11ο αιώνα μ.Χ. Αυτό δε σημαίνει ότι τα γραφόμενα δεν είναι του Πλάτωνος ή του Αριστοτέλη, αλλά των μοναχών. Για όνομα του Θεού δηλαδή. Σκέπτεσθε τι μανιακές θεωρίες λέτε;
Είστε εξαιρετικά καχύποπτος δυστυχώς αγαπητέ. Έτσι όμως δουλειά δε γίνεται. Συνεχώς θα μπλέκεστε σε ψευτοθεωρίες, βασανίζοντας άσκοπα το νου σας.
Οι αντιγραφείς καλόγεροι του Μεσαίωνα έκαναν σε ορισμένες περιπτώσεις κοπτοραπτική ακόμα και σε έργα του Πλάτωνα και Αριστοτέλη για να αφαιρέσουν-προσθέσουν-αλοιώσουν σημεία που δεν τους άρεσαν γιατί δεν ταίριαζαν στο δικό τους δόγμα.
Η συνηθέστερη όμως πλαστογραφία των αρχαίων κειμένων ήταν η καταστροφή τους. Είναι κι αυτό ένα είδος πλαστογραφίας που επιδόθηκαν μετά μανίας οι φανατικοί Χριστιανοί.
Η έννοια της "αίρεσης" ουσιαστικά δεν υπήρχε τους πρώτους αιώνες όπου επικρατούσε σχετική χαλαρότητα σε θέματα πίστεως. Ασφαλώς και υπάρχουν παραπομπές χριστιανών συγγραφέων σε έργα "αιρετικών".
Εδώ, η ίδια η εκκλησία περιλαμβάνει στην "Πατρολογία" έργα ανθρώπων που η ίδια αποκήρυξε ως αιρετικούς, π.χ. Ωριγένη, ή και συγγραφέων που ουσιαστικά δεν ήταν χριστιανοί με τη σημερινή έννοια όπως ο Κλήμης Αλεξανδρείας...
Δεν έχει αποδειχτεί αυτ'ο που λέτε ως σύνηθες φαινόμενο. Η πλειάδα των έργων, είτε φιλοσοφικών είτε θεολογικών, έχει την κανονική της δομή όπως πρωτογράφτηκε. Ούτε καταστροφές έργων έχουν αποδεχτεί. Συνεχώς το λέτε, αλλά δεν υπάρχει αυτό. Είναι απλώς μια συκοφαντία εκ μέρους σας, για να καλύψετε τρέχουσες ιδεοληψίες σας.Σίγουρα κάηκαν βιβλία μαγείας και δεισιδαιμονιών. Ο Πλάτων όμως σώζεται όλος. Επίσης θα πρέπει να ξέρετε κι ότι μεγάλο μέρος της χριστιανικής γραμματείας και ότι και πολλοί Πατέρες δε σώζονται όλοι όπως ο Ιωάννης Χρυσόστομος και ο Κύριλλος Αλεξανδρείας. Λέτε να καίγανε και τους Πατέρες; Όχι. Απλώς πολλά αντίγραφα αν δε διαβάζονταν συχνά από άλλους, δε αντιγράφονταν κιόλας λόγω του μεγάλου κόστους. Περισσόρερο αντιγραφόταν, ό,τι διαβαζόταν και περισσότερο.
Για την ένννοια της αίρεσης θα σας μιλήσω σε άλλο ποστ.
Ο Πλάτων ψιλοσόθηκε γιατί ο ιδεαλισμός του ήταν κάπως συμβατός με τα χριστιανικά δόγματα. Αντίθετα, δεν έμεινε ρουθούνι από τα έργα όσων χαρακτηρίζονταν "υλιστές φιλόσοφοι" όπως ο Δημόκριτος, Επίκουρους κλπ.
Οι Χριστιανοί ήταν οι απόλυτοι φασίστες όσο διάστημα ήταν στην εξουσία. Δεν κατέστρεφαν μόνο τα έργα των αντίπαλων φιλοσόφων αλλά και των χριστιανών αντιπάλων τους. Έτσι καταστράφηκαν μαζικά τα έργα των γνωστικών, μανιχαίων, τα συγγράμματα του Άρειου κλπ.
Είχαν φτάσει μάλιστα και στο σημείο να απαγορεύουν τη μελέτη και της ίδια της Καινής Διαθήκης γιατί, κατά τη γνώμη τους, οδηγούσε τους πιστούς σε αιρέσεις. Στη μεν Δύση για μεγάλο διάστημα η Ιερά Εξέταση απαγόρευε σε μεγάλες περιοχές της Ισπανίας και Γαλλίας την κατοχή της Βίβλου. Στη δε Ανατολή, κυρίως επί τουρκοκρατίας, οι πιστοί προτρέπονταν να μελετούν μόνο τους Ψαλμούς και τα Συναξάρια κι όχι τη Βίβλο...
Άλλο ένα αυθαίρετο συμπέρασμα χωρίς ίχνος ουσίας. Και εντελώς άσχετο με τα θέματα που υποτίθεται συζητάμε και έχουν σχέση με το άρθρο σας. Τα μπλέκετε όλα και βγάζετε αχταρμάδες και σαλάτες. Βάλτε μία μεθοδολογία στη σκέψη σας. Και σαν εντελώς αυθαίρετο και πρόχειρο που είναι, όπως σχεδόν όλα σας τα «συμπεράσματα», το προσπερνώ. Απλώς να σας πληροφορήσω, ότι ο Δημόκριτος ήδη από τους προχριστιανικούς αιώνες δε κυκλοφορούσε σχεδόν καθόλου. Τα ενδιαφέροντα των αναγνωστών τότε δε παρέμεναν ίδια. Άλλαζαν ανά τις περιόδους. Αυτό θα πρέπει να το προσθέσετε, στο γεγονός της δυσκολίας της αντιγραφής χειρογράφων λόγω κόστους αλλά και έλλειψης φυσικού ενδιαφέροντος από το κοινό σε συγκεκριμένα πρόσωπα, όπως άλλωστε ήταν τότε ο Δημόκριτος. Δεν έχουμε όμως και πολλή όρεξη οι χριστιανοί να ασχολούμαστε με τις φιλοσοφικές μωρίες τους περί ιδεαλισμού και υλισμού. Με αυτά, ας ασχοληθούν οι μωροί και οι ανόητοι, διότι αυτά δε σώζουν. Εμείς όμως, ως Θεοδίδακτοι θα ασχοληθούμε με ανώτερα πράγματα, για την οντολογική σωτηρία του ανθρώπου.
Αφού λοιπόν απέδειξα, με στοιχεία και επιχειρήματα, τη σαφή χρονική προτεραιότητα των κανονικών ευαγγελίων από των κατά πολύ μεταγενέστερων απόκρυφων και ψευδεπίγραφων, θα ασχοληθώ με το θέμα της θεοπνευστίας και των Οικουμενικών Συνόδων και τι σχέση έχουν με την Αγία Γραφή, καθώς και την έννοια της παράδοσης σε σχέση με τους Πατέρες της Εκκλησίας, των οποίων τα συγγράμματα με χαρακτηριστική μανιακή ευκολία κρίνατε ως πλαστογραφημένα, αγνοώντας και πάλι την ένδειξη περί διαφοράς κανονικών και αιρετικών ευαγγελίων, την οποία μόνο ένας θεολογικός νους μπορεί να συλλάβει.
Η Οικουμενική Σύνοδος είναι ο τρόπος λήψης συνολικών αποφάσεων της Εκκλησίας και βασίστηκε στα τότε πολιτικά πρότυπα της ρωμαϊκής συγκλήτου. Δε βρίσκω λόγο αρνητικό για κάτι τέτοιο.
Η Παράδοση της Εκκλησίας αποτελεί τη φυσική συνέχεια της αποστολικής παράδοσης του αρχέγονου Χριστιανισμού. Οι Πατέρες της Εκκλησία ερμηνεύουν τις Γραφές. Όταν λέμε ότι οι Γραφές είναι θεόπνευστες δεν εννοούμε ότι εκεί μέσα είναι τα πάντα γραμμένα. Για αυτό οι δογματικές αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων λειτουργούν οργανικά και συμπληρωματικά σε μία ενότητα μαζί με την Αγία Γραφή.
Και ο θεσπέσιος Μέγας Βασίλειος έγραψε ότι: «Τῶν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ πεφυλαγμένων δογμάτων καὶ κηρυγμάτων, τὰ μὲν ἐκ τῆς ἐγγράφου διδασκαλίας ἔχομεν, τὰ δὲ ἐκ τῆς τῶν ἀποστόλων παραδόσεως διαδοθέντα ἡμῖν ἐν μυστηρίῳ παρεδεξάμεθα».
Και αλλού: «Οὐ γὰρ δὴ τούτοις ἀρκούμεθα, ὧν ὁ ἀπόστολος ἢ τὸ εὐαγγέλιον ἐπεμνήσθη, ἀλλὰ καὶ προλέγομεν καὶ ἐπιλέγομεν ἕτερα, ὡς μεγάλην ἔχοντα πρὸς τὸ μυστήριον τὴν ἰσχύν, ἐκ τῆς ἀγράφου διδασκαλίας παραλαβόντες».
Αλλά και η ίδια η Αγία Γραφή το λέει: «ἐστι δυσνόητά τινα, ἃ οἱ ἀμαθεῖς καὶ ἀστήρικτοι στρεβλοῦσιν ὡς καὶ τὰς λοιπὰς γραφὰς πρὸς τὴν ἰδίαν αὐτῶν ἀπώλειαν».
Δηλαδή, όλες οι θείες αλήθειες και τα θεία δόγματα δε βρίσκονται αποκαλυμμένα στην Αγία Γραφή, αλλά χρειάζεται η απαραίτητη προπαρασκευή και προετοιμασία για να τα κατανοήσει επαρκώς κάποιος. Δε θα έπρεπε, λοιπόν να σας φαίνεται περίεργο που η Εκκλησία λειτούργησε με Οικουμενικές Συνόδους για να ορίσει ακριβέστερα τη δογματική διδασκαλία της.
Βασική όμως προϋπόθεση για να κατανοήσει κανείς τη δογματική διδασκαλία είναι η άριστη γνώση των Γραφών. Αν δεν την έχει κάποιος λίγα πράγματα θα καταλάβει (όπως εσείς που νομίζετε ότι ο Χριστιανισμός μοιάζει με τις φιλοσοφίες). Διότι η Αγία Γραφή περιέχει σκιωδώς όλες τις δογματικές διδασκαλίες και το περιεχόμενό τους. Οι χριστιανικές αλήθειες χρήζουν ερμηνείας και εξηγήσεως. Εκεί ακριβώς έρχονται τα συγγράμματα των Πατέρων που κάνουν ακριβώς αυτό. Όπως για να μάθετε για τον νεοπλατωνισμό, διαβάζετε έναν νεοπλατωνιστή, έτσι εάν ενδιαφέρεστε για το Χριστιανισμό, θα διαβάσετε έναν χριστιανό διδάσκαλο της Εκκλησίας. Ελπίζω αυτά τα πολύ απλά μέχρι στιγμής, να γίνονται αντιληπτά. Διότι δεν είναι όλα γραμμένα στη Γραφή. Αυτά τα λένε οι αιρετικοί Προτεστάντες που αρνούνται την Ιερά Παράδοση και τους Πατέρες.
Είναι πολλά και δε μπορώ να σας τα γράψω όλα. Έχω την εντύπωση όμως, ότι παρά τις θεολογικές σπουδές σας έχετε πάρα πολλά βασικά και θεμελιώδη κενά. Ίσως να κάνω και λάθος.
«Είχαν φτάσει μάλιστα και στο σημείο να απαγορεύουν τη μελέτη και της ίδια της Καινής Διαθήκης γιατί, κατά τη γνώμη τους, οδηγούσε τους πιστούς σε αιρέσεις».
Φυσικά και μπορεί. Ο αιρετικός και αίρεση πως λειτουργεί; Εστιάζει μόνο τα σημεία της αλήθειας από της Γραφές που θέλει, τα υπερτονίζει και τα υπόλοιπα τα αφήνει στην άκρη. Αυτό σημαίνει αιρετικός. Κάνει επιλογή από ό,τι του αρέσει, αγνοώντας όλα τα υπόλοιπα. Πολύ εύκολα μπορεί κάποιος να οδηγηθεί στην αίρεση. Εκτός αν διαβάζει τις Γραφές με ταπείνωση και προσευχή, για να του αποκαλύψει ο Θεός την αλήθεια των Γραφών.
Αιρετικός σημαίνει επιλεκτικός και διαιρετικός. Έτσι ήταν και τα μεταγενέστερα απόκρυφα ευαγγέλια. Είχαν αιρετικές διδασκαλίες και πάνω σε αυτά προσπάθησαν οι αιρετικοί, πλαστογραφώντας τα, να περάσουν τις «αλήθειες τους».
Το τραγικότερο δε είναι, ότι εσείς πάνω στη σύγχυσή σας, νομίζετε ότι γινόταν το ανάποδο.
Με τα έργα του Δημόκριτου δεν έχετε άδικο. Υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες πως τα έκαιγαν οι πλατωνιστές, δηλαδή ... οι προ Χριστού χριστιανοί.
Όταν λέω πως τα λεγόμενα "πατερικά" κείμενα έχουν χακερωθεί, δεν εννοώ πως είναι πλαστογραφημένα εξολοκλήρου. Απλά, εκ των υστέρων, και καθώς το χριστιανικό δόγμα διαμορφωνόταν σταδιακά, οι αντιγραφείς καλόγεροι αφαιρούσαν ή άλλαζαν τα σημεία των κειμένων που διέφεραν απ’ τα "νέα δεδομένα"!
Όλοι κάνουν επιλεκτική χρήση των Γραφών. Το ίδιο και η επίσημη Εκκλησία. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν εδάφια που τα ακούμε συνέχεια απ’ την πρώτη στιγμή της ζωής μας, ενώ κάποια άλλα δεν τα ξέρουμε καν.
Ας πούμε, π.χ., μας λένε πως η Γραφή γράφει ότι η γυνή πρέπει να υποτάσσεται στον άντρα όπως η Εκκλησία στο Χριστό. Αλλά οι Γραφές αμέσως μετά συμπληρώνουν και το ... "όπως υποτάσσεται ο Υιός στον Πατέρα", δηλαδή ο Χριστός στο Θεό. Αυτό αποσιωπάται συνήθως γιατί ενισχύει την αρειανική θέση περί μη ισότητας Υιού και Πατρός!
«ἐστι δυσνόητά τινα, ἃ οἱ ἀμαθεῖς καὶ ἀστήρικτοι στρεβλοῦσιν ὡς καὶ τὰς λοιπὰς γραφὰς πρὸς τὴν ἰδίαν αὐτῶν ἀπώλειαν».
Ο Υιός υποτάσσεται στο θέλημα του Πατρός και σαρκώνεται στο κόσμο, εννοεί η Γραφή. Ο Πατέρας είναι η πηγή της θεότητας.
Βλέπετε όμως ότι αυτό ακριβώς, που μόλις πριν λίγο σας ανέφερα, κάνατε και εσείς τώρα; Διαλέξατε ένα χωρίο αποσπασματικά, λέγοντας ότι υποστηρίζει αρειανικές θέσεις, χωρίς όμως να λάβετε υπ΄όψιν σας άλλα τόσα χωρία που είναι υπέρ της ομοουσιότητας του Πατρός με τον Υιό.
«ἐγὼ καὶ ὁ πατὴρ ἕν ἐσμεν»
«πάντα ὅσα ἔχει ὁ πατὴρ ἐμά ἐστι»
«ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα»
«ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί»
Η Αγία Γραφή είναι ο καθοριστικός παράγοντας έκφρασης των δογματικών διατυπώσεων. Οι Πατέρες είχαν άριστη γνώση αυτής. Όταν παρέπεμπαν στα συγγράμματά τους, δεν είχαν τότε ανοιχτό το διαδίκυο να μπαίνουν σε σάιτς και αν κάνουν κόπι πέηστ, ούτε είχαν δεκάδες εύκολα στη χρήση βιβλία να τα ανοιγοκλείνουν όποτε θέλουν. Αλλά την γνώριζαν απ΄έξω κι ανακατωτά. Και από τότε έλεγαν κάποιοι, ότι το «ομοούσιον» δεν αναφέρετεαι πουθενά στη Γραφή. Δεν έχει σχέση όμως αυτό. Η Γραφή εκφράζει έστω και σκιωδώς όλες τις δογματικές διδασκαλίες, οι οποίες μετά από ζυμώσεις μπορούν να αποτυπωθούν αναλυτικότερα. Βλέπουμε, λοιπόν, από τα παραπάνω χωρία(και σε άλλα), ότι στην ουσία απαντάει το «ομοούσιον» μέσα στη Γραφή κατά περιεχόμενον. Έτσι οι Πατέρες αναλογιζόμενοι όλη την Αγία Γραφή, δικαίως κατέληξαν στο Ομοούσιο της Τριάδος. Όσο πιο πολύ εμβαθύνει προσεκτικά κανείς και με επιμέλεια στις Γραφές, τόσο καλύτερα αναγνωρίζει την υπό το γράμμα πνευματικότητα των Γραφών. Και αυτή η πνευματικότητα(απο το Άγιο Πνεύμα) φωνάζει για το ομοούσιο και διαχωρίζει τις αιρέσεις και τα κανονικά από τα αιρετικά ευαγγέλια.
Το λέει και ο Μέγας Βασίλειος: «Οὐ γὰρ δὴ τούτοις ἀρκούμεθα, ὧν ὁ ἀπόστολος ἢ τὸ εὐαγγέλιον ἐπεμνήσθη, ἀλλὰ καὶ προλέγομεν καὶ ἐπιλέγομεν ἕτερα, ὡς μεγάλην ἔχοντα πρὸς τὸ μυστήριον τὴν ἰσχύν, ἐκ τῆς ἀγράφου διδασκαλίας παραλαβόντες».
Δεν αρκούμαστε σε αυτά, τα οποία ανφέρονται στον απόστολο ή το ευαγγέλιο. Κάποιες διδασκαλίες είναι άγραφες και χρειάζονται επεξεργασία από το νου του ανθρώπου.
Γενικότερα, τα συμπεράσματά σας περί πλατωνικών προ Χριστού χριστιανών είναι αυθαίρετα και συκοφαντικά. Δε μπορεί να γίνει συζήτηση έτσι. Ούτε οι πλαστογραφήσεις που λέτε ισχύουν. Οι μοναχοί ορθόδοξοι ήταν. Είναι δυνατόν να πλαστογραφήσουν τους Πατέρες; Μα σκεφτείτε λίγο. Δεν υπάρχουν αυτά που λέτε. Είναι όλα στη νοσηρή φαντασία σας και προαίρεσή σας, που χρειάζεται την του Χριστού Θεραπεία.
«Ας πούμε, π.χ., μας λένε πως η Γραφή γράφει ότι η γυνή πρέπει να υποτάσσεται στον άντρα όπως η Εκκλησία στο Χριστό. Αλλά οι Γραφές αμέσως μετά συμπληρώνουν και το ... "όπως υποτάσσεται ο Υιός στον Πατέρα", δηλαδή ο Χριστός στο Θεό. Αυτό αποσιωπάται συνήθως γιατί ενισχύει την αρειανική θέση περί μη ισότητας Υιού και Πατρός!»
Και εν τω μεταξύ, στο χωρίο που αναφέρατε από την Προς Εφεσίους, παρακάτω ΔΕΝ υπάρχει καν ο στίχος που αναφέρατε.
Τα έχετε στρεβλώσει όλα πάνω στη σύγχυσή σας, δυστυχώς. Έχετε δεχτεί τόση μεγάλη προπαγάνδα που έχετε φτάσει στο σημείο να μην διασταυρώνετε καν ο ίδιος αυτά που διαβάζετε από γελοίες προφανώς πηγές, θεωρώντας τα ακέραια και σωστά. Δε το βλέπετε ότι χρειάζεστε επειγόντως καθάρισμα από τα μπάζα, αδελφέ μου;
«ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ. Αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ, ὅτι ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικός, ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας, καὶ αὐτός ἐστι σωτὴρ τοῦ σώματος. ἀλλ' ὥσπερ ἡ ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ, οὕτω καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἐν παντί. οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς, ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ρήματι, ἵνα παραστήσῃ αὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ' ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος».
Συγχωρέστε με για την αδυναμία μου, αλλά δε μπορώ να τα εξηγήσω όλα τέλεια μέσω απαντήσεων. Δε χωράνε όλα. Είπατε πως στον αρχέγονο Χριστιανισμό δεν υπήρχαν αιρέσεις κλπ. Φυσικά και υπήρχαν. Ήδη στα συγγράμματα του Ιγνατίου Αντιοχείας, Πολύκαρπου Σμύρνης, Ιουστίνου του Μάρτυρα, του Ειρηναίου Λυώνος, του Κλήμη Αλεξανδρέα, του ιστορικού Ηγήσιππου κ.ά., βλέπουμε πως η λέξη αίρεση σημαίνει δαιμονινκή αποκλίνουσα συμπεριφορά όσο αφορά την πίστη της Εκκλησίας.
Διαβάστε προσεκτικά σας παρακαλώ τι γράφει, αδερφέ μου, ο αρχαιότερος εκκλησιαστικός ιστορικός Ηγήσιππος, του 2ου αιώνα μ.Χ.
«καὶ μετὰ τὸ μαρτυρῆσαι Ἰάκωβον τὸν δίκαιον, ὡς καὶ ὁ κύριος, ἐπὶ τῷ αὐτῷ λόγῳ, πάλιν ὁ ἐκ θείου αὐτοῦ Συμεὼν ὁ τοῦ Κλωπᾶ καθίσταται ἐπίσκοπος, ὃν προέθεντο πάντες, ὄντα ἀνεψιὸν τοῦ κυρίου δεύτερον. διὰ τοῦτο ἐκάλουν τὴν ἐκκλησίαν παρθένον, οὔπω γὰρ ἔφθαρτο ἀκοαῖς ματαίαις· ἄρχεται δὲ ὁ Θεβουθὶς διὰ τὸ μὴ γενέσθαι αὐτὸν ἐπίσκοπον ὑποφθείρειν ἀπὸ τῶν ἑπτὰ αἱρέσεων, ὧν καὶ αὐτὸς ἦν, ἐν τῷ λαῷ, ἀφ' ὧν Σίμων, ὅθεν Σιμωνιανοί, καὶ Κλεόβιος, ὅθεν Κλεοβιηνοί, καὶ Δοσίθεος, ὅθεν Δοσιθιανοί, καὶ Γορθαῖος, ὅθεν Γοραθηνοί, καὶ Μασβώθεοι. ἀπὸ τούτων Μενανδριανισταὶ καὶ Μαρκιανισταὶ καὶ Καρποκρατιανοὶ καὶ Οὐαλεντινιανοὶ καὶ Βασιλειδιανοὶ καὶ Σατορνιλιανοὶ ἕκαστος ἰδίως καὶ ἑτεροίως ἰδίαν δόξαν παρεισηγάγοσαν, ἀπὸ τούτων ψευδόχριστοι, ψευδοπροφῆται, ψευδαπόστολοι, οἵτινες ἐμέρισαν τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας φθοριμαίοις λόγοις κατὰ τοῦ θεοῦ καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ»
Αμέσως δηλαδή άρχισαν οι αιρετικοί να παραχαράσσουν το μύνημα του Ιησού Χριστού. Δίνει όπως βλέπεις και ονόματα των αιρέσεων. Βλέπετε τι λέει ο Ηγήσιππος;
«ἕκαστος ἰδίως καὶ ἑτεροίως ἰδίαν δόξαν παρεισηγάγοσαν... οἵτινες ἐμέρισαν τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας φθοριμαίοις λόγοις κατὰ τοῦ θεοῦ καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ».
Χώρισαν την αγία Εκκλησία, δυστυχώς οι αιρετικοί από πολύ νωρίς και κατέστησαν την ενότητά της πιο δύσκολη. Εσείς όμως καθαρίστε τη καρδιά σας και μη βάζετε πονηρούς λογισμούς στο νου σας, παρασυρόμενος στην αίρεση. Είστε του Χριστού.
Τους 3 πρώτους αιώνες εφόσον δεν υπήρχε "δόγμα" δεν υπήρχε και "αίρεση". Ο καθένας
έγραφε ό,τι γούσταρε, όπως τα φαντάζονταν κι όπως τον συνέφερε. Και φυσικά θεωρούσε "λάθος" τις απόψεις των άλλων.
Το γεγονός πως από τις ίδιες "Γραφές" μπορούν να αντληθούν "αποδείξεις" για τις πλέον αντιφατικές απόψεις (και "αρειανίζουσες" και "μονοφυστικές" και "τριαδικές" κλπ) αποδεικνύει πώς το περιεχόμενό τους ήταν ένα συνονθύλευμα δοξασιών κάθε άλλο παρά "θεόπνευστων". Γιατί αν ο Θεός φρόντιζε να αποκαλύψει το θέλημά του θα το έκανε με τρόπο σαφή κι όχι διφορούμενο που εποτρέπει χίλιες δυο ερμηνείες...
Έχετε δίκιο, η υποταγή του Υιού στον Πατέρα δεν αναφέρεται στην προς Εφεσίους αλλά στην Α' Κορινθίους ιε 28. Γράφω από στήθους, έγω πολλά στο μυαλό μου κι είναι επόμενο να τα μερδεύω καμιά φορά!
όσο για τους καλόγερους-αντιγραφείς ... ήταν ικανοί να πλαστογραφήσουν και τον ίδιο το θεό, αρκεί να "επιβεβαιωνόταν" το δόγμα που η δική τους στενομυαλιά ήθελε να επιβάλλει!
Αυτά προς το παρόν, το ερχόμενο Σάββατο θα 'χουμε και συνέχεια με νεότερη αναρτησούλα...
Εντάξει, να σας πω κάτι; Σας έχω βάλει τόσες πηγές απαντάτε με επιχειρήματα ότι ο καθένας έγραφε ό,τι νά΄ναι και ότι είναι όλα πλαστά. Λοιπόν, για να τελειώνουν τα ψέματα, ο Ηγήσιππος ήδη μιλάει ξεκάθαρα για αιρέσεις. Λίγο αργότερα ο Ειρηναίος και ο Κλήμης το ίδιο. Κάντε το κόπο να διαβάσετε το κείμενο στα αρχαία. Ο Ηγήσιππος ταξίδεψε στην Κόρινθο, στη Ρώμη και στη Μέση Ανατολή για να ανακαλύψει την ορθή πίστη. Ο ίδιος δεν υπήρξε μεγάλος θεολόγος, αλλά του πιστώνεται το γεγονός ότι από πολύ νωρίς συνειδητοποίησε τον κίνδυνο της διαίρεσης που διέτρεχε η Εκκλησία από τη σύγχυση που δημιουργούσαν οι αιρέσεις και προπαντώς ο Γνωστικισμός. Και ορθώς τις κατέγραψε. Διαβάστε ΄τες λοιπόν άλλη μία να τις χωνέψετε. Δε παίρνετε από λόγια εσείς.
«καὶ μετὰ τὸ μαρτυρῆσαι Ἰάκωβον τὸν δίκαιον, ὡς καὶ ὁ κύριος, ἐπὶ τῷ αὐτῷ λόγῳ, πάλιν ὁ ἐκ θείου αὐτοῦ Συμεὼν ὁ τοῦ Κλωπᾶ καθίσταται ἐπίσκοπος, ὃν προέθεντο πάντες, ὄντα ἀνεψιὸν τοῦ κυρίου δεύτερον. διὰ τοῦτο ἐκάλουν τὴν ἐκκλησίαν παρθένον, οὔπω γὰρ ἔφθαρτο ἀκοαῖς ματαίαις· ἄρχεται δὲ ὁ Θεβουθὶς διὰ τὸ μὴ γενέσθαι αὐτὸν ἐπίσκοπον ὑποφθείρειν ἀπὸ τῶν ἑπτὰ αἱρέσεων, ὧν καὶ αὐτὸς ἦν, ἐν τῷ λαῷ, ἀφ' ὧν Σίμων, ὅθεν Σιμωνιανοί, καὶ Κλεόβιος, ὅθεν Κλεοβιηνοί, καὶ Δοσίθεος, ὅθεν Δοσιθιανοί, καὶ Γορθαῖος, ὅθεν Γοραθηνοί, καὶ Μασβώθεοι. ἀπὸ τούτων Μενανδριανισταὶ καὶ Μαρκιανισταὶ καὶ Καρποκρατιανοὶ καὶ Οὐαλεντινιανοὶ καὶ Βασιλειδιανοὶ καὶ Σατορνιλιανοὶ ἕκαστος ἰδίως καὶ ἑτεροίως ἰδίαν δόξαν παρεισηγάγοσαν, ἀπὸ τούτων ψευδόχριστοι, ψευδοπροφῆται, ψευδαπόστολοι, οἵτινες ἐμέρισαν τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας φθοριμαίοις λόγοις κατὰ τοῦ θεοῦ καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ»
Δεν είπα πως δεν υπήρχε ο όρος "αίρεση". Σίγουρα υπήρχε και χρησιμοποιήθηκε τους πρώτους αιώνες. Αλλά ήταν ένα "πουκάμισο αδειανό". Κενό περιεχομένου. Γιατί η "αίρεση" προϋποθέτει την ύπαρξη δόγματος. Και "δόγμα" στην πρώτη Εκκλησία δεν υπήρχε. Άλλοι έδιναν έμφαση στην πίστη, άλλοι στα καλά έργα, άλλοι στη γνώση, άλλοι ήταν ιουδαϊζιντες, άλλοι χιλιαστές, μανιχαίοι, νεοπλατωνιστές... χίλια δυο παρακλάδια. Οπότε δεν υπήρχε ούτε "αίρεση" ούτε "Εκκλησία".
Υπήρχαν πολλές "Εκκλησίες" και πολλοί "Χριστιανισμοί".
Όλα αυτά προσπαθησαν να τα ενοποιήσουν βίαια οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες από τον 4ο αιώνα και μετά προκειμένου να χρησιμοποιήσουν τη "νέα θρησκεία" ως συγκολλητική ουσία του τεράστιου και ανομοιογενούς κράτους τους.
Έτσι προέκυψαν και τα "δόγματα". Κυρίως για εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων κι όχι εκκλησιαστικών.
Ακόμα κι έτσι να είναι όπως τα λέτε (που ως ένα μικρό βαθμό έτσι είναι αλλά όχι τελείως) δε βρίσκω κάτι κακό. Ο Θεσπέσιος Μέγας Κωνσταντίνος όντως προσπάθησε να ενοποιήσει την Εκκλησία χωρίς βία και πάντα προέτασσε την ενότητα πάνω από το δόγμα. Όμως με τις αιρέσεις το πράγμα είχε φτάσει στο απροχώρητο και καλώς συγκλήθηκαν Οικουμενικές Σύνοδοι.
Αυτά όμως δε σημαίνουν ότι δεν υπήρχε Εκκλησία και επίσημοι επίσκοποι και ιερείς. Απλώς έκαναν πάρτι οι αιρετικοί με τις αηδίες τους. Ποιος σας είπε ότι η αίρεση προϋποθέτει την ύπαρξη σαφούς διατυπωμένου δόγματος; Δεν είναι καθόλου απαραίτητο αυτό. Αν εγώ ή εσείς αύριο αποσχισθώ από την Εκκλησία και αρχίσω να χειροτονώ δικούς μου ιερείς και να χτίζω δικιές μου εκκλησίες χωρίς να έχω δογματικές διαφορές, τότε τι είμαι; Αιρετικός είμαι. Η αίρεση δεν έχει σχέση μόνο με το δόγμα.
Οι αιρετικοί είναι αιρετικοί πρωτίστως διότι αποσχίζονται από το σώμα της Εκκλησίας κι όχι τόσο για δόγματα. Για αυτό αν προσέξετε ο Ωριγένης(όσο ζούσε), ή ο Αυγουστίνος ή ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς μπορεί σε κάποιοα δογματικά θέματα να ξέφευγαν λίγο, αλλά ποτέ δε καταδικάστηκαν ως αιρετικοί από την Εκκλησία, διότι ποτέ δεν αποσχίστηκαν ούτε έδειξαν αποσχιστικές τάσεις από το κοινό σώμα της Εκκλησίας. Αντιθέτως όλες οι αιρετικές παρατάξεις των πρώτων αιώναν(αλλά και των μετέπειτα φυσικά, ακόμα και σήμερα) είχαν αποσχιστικές τάσεις και δημιουργούσαν ο καθένας την εκκλησία του(και το ψευδεπίγραφο ευαγγέλιό του).
Μονο αν κατανοήσετε αυτά, θα καταλάβετε την ουσία των πραγμάτων.
Νομίζω πως το φαινόμενο που περιγράφετε λέγεται "σχίσμα" κι όχι "αίρεση".
Εν πάση περιπτώσει ο αυτοκράτων Κωνσταντίνος καταχρηστικά θεωρείται "άγιος". Γιατί ούτε Χριστιανός ήταν και χρησιμοποίησε τον χριστιανισμό για πολιτικές σκοπιμότητες.
Και χρησιμοποίησε βία για να επιβάλλει το ενιαίο της "νέας" θρησκείας. Όπως θα γράψουμε κάποια στιγμή, οι "αίρετικοί" χριστιανοί της Βόρειας Αφρικής τον αποκαλούσαν "νέο Διοκλητιανό"! Επίσης, δεν δίστασε να εξορίσει και το "άγιο" Αθανάσιο που δεν υπάκουε στην εντολή του να τα "βρει" με τους αρειανιστές.
Πάντως, ο διάλογος ίσως ανανεωθεί το έρχομενο Σάββατο με τη νέα ανάρτηση.
Έχουμε πάρα πολλά να πούμε ακόμα...
Το Σάββατο μπορεί αν έχω φύγει διακοπές και να μην μπορώ να γράψω.
Δυστυχώς φίλτατε, γνωρίζετε αποσπασματικά και αόριστα τα πράγματα, έχετε κενά και τα λέτε όλα μισά και πρόχειρα. Πάλι δε τα λέτε καλά για τον Μέγα Κωνσταντίνο. Είδε πολλά θαυμαστά οράματα και μεταστράφηκε από μόνος του χωρίς να έχει κάποια αξιόλογη θεολογική παιδεία. Δεν έχασε σε καμία μάχη και πάντα μαχόταν με το λάβαρο του σταυρού, το οποίο και μετά το όραμά του καθιέρωσε στο στρατό. Στο παλάτι είχε ειδικό χώρο όπου διάβαζε τις Γραφές και απήγγειλε λόγους στους αξιωματούχους για το Θεό.
Τον Μέγα Αθανάσιο τον εξόρισε αλλά μετά τον ανακάλεσε και τον δικαίωσε πολλές φορές. Καμία πολιτική σκοπιμότητα. Απλώς επιθυμούσε την ενότητα της Εκκλησίας να βρίσκεται αξιολογικά πάνω από το δόγμα της αληθείας. Η εντολή να τα βρει με τους αρειανούς ακριβώς αυτό το σκοπό είχε, την απόλυτη ενότητα της αγίας Εκκλησίας. Είχε μέσα του μεγάλη εκκλησιαστική συνείδηση ο Μέγας Κωνσταντίνος και ένιωθε μεγάλη ευθύνη για την Εκκλησία του Θεού μετά τα οράματα που είδε. Λογικό είναι. Αντιθέτως ο Μέγας Αθανάσιος, ως θεολόγος, θεωρούσε το δόγμα σημαντικότερο από την ενότητα. Για αυτό και διχογνώμησαν αρχικά. Και μη ξεχνάτε ότι ο Μ.Κωνσταντίνος είχε πολλές επιρροές στο παλάτι από τους αρειανούς Ευσέβιους Νικομηδείας και Καισαρείας. Ο Ευσέβιος Νικομηδείας και οι μελιτιανοί αιρετικοί επίσκοποι (ο Ιωάννης) της Αλεξάνδρειας κατηγορούσαν με αισχρά ψέματα τον Αθανάσιο. Για φόνους και πολλά άλλα. Φυσικά δε μπόρεσαν να αποδείξουν τίποτα από αυτά στη δίκη (διότι ήταν συκοφαντίες, έτσι άλλωστε ενεργούν οι αιρετικοί, με ψέματα και λάσπη) και ο Μέγας Κωνσταντίνος δικαίωσε πανηγυρικά τον Αθανάσιο και αμέσως διέταξε να καούν τα συγγράμματα του Αρείου.
Γενικά, η αρειανική έρις είναι πολύ δύσκολη υπόθεση ιστορικά. Καλό είναι και σας προτείνω να μην βιάζεστε να βγάζετε συμπεράσματα εύκολα. Το μονο σίγουρο είναι ότι Κωνσταντίνος είναι μεγάλος άγιος. Αν διαβάσετε τις επιστολές του που διασώζονται θα το διαπιστώσετε (αλλά δε νομίζω να το κάνετε). Και φυσικά μην ξεχνάμε ότι έβγαλε την ανθρωπότητα από το σκότος της ειδωλολατρίας και της ειδωλομανίας. Μόνο και μόνο για αυτό είναι άγιος. Συν το γεγονός ότι για πρώτη φορά ιστορικά εξέδωσε διάταγμα περί ανεξιθρησκίας και συγκάλεσε και την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια. Όλα αυτά τα διαγράφετε, και λέτε με ευκολία, 1700 χρόνια μετά, αμπελοφιλοσοφίες από τον καναπέ σας.
Τέλος, οι καρααιρετικοί, όχι απλά αιρετικοί (πιο αιρετικοί δε πάει), δονατιστές της Βόρειας Αφρικής δεν έσβησαν ποτέ παρά μόνο μετά την κατάκτηση της Βόρειας Αφρικής από το Ισλάμ τον 7ο αιώνα μ.Χ. Κανένας αυτοκράτορας δε μπόρεσε να τους αντιμετωπίσει. Ούτε ο Ιουστινιανός. Ήταν τόσο αιρετικοί.
Ξέρετε τι άλλο μας διασώζει ο Ευσέβιος για τον Κωνσταντίνο; Όταν τους κάλεσε τους επισκόπους για τη Σύνοδο στη Νίκαια, μπαίνοντας στη αίθουσα για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες, ήταν κόκκινος και είχε χαμηλομένο το βλέμμα και ταπεινός και χωρίς σωματοφύλακες. Αρνήθηκε να καθίσει στο θρόνο του αν δε του το επιτρέψουν οι επίσκοποι. Κατανοείται τι σας λέω και πόσο άγιος ήταν; Νιώθετε; Αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας(του κόσμου δηλαδή για να μην γελιόμαστε) και είχε τόση ευσέβεια και ευλάβεια προς την Εκκλησία.
Μετά τη Σύνοδο, τους καλεί για γεύμα και κάποιοι επίσκοποι του στέλνουν καταγγελίες για άλλους συνεπισκόπους. Ο Κωνστναντίνος στενοχωρημένος πολύ(ήταν αυθόρμητος χαρακτήρας και στενοχωριόταν πολύ να ακούει για αιρέσεις και σχίσματα στην Εκκλησία, έπεσε σε μελαγχολία όταν άκουσε για τον Άρειο) παίρνει το λόγο και τις καίει μπροστά σε όλους και λέει ότι δεν είναι σωστό να διχάζονται οι επίσκοποι του Θεού και να έχετε ομόνοια όπως αρμόζει στην Εκκλησία του Θεού και ότι η ενότητα μετράει πάνω από όλα. Σε όλες τις επιστολές του και τους λόγους του διακατέχετε από αυτό το πνεύμα ενότητας. Άγιος και σωτήρας της ανθρωπότητας.
Εύχομαι να περάσετε καλά στις διακοπές σας!
Δεν υπάρχει καμιά βιασύνη.
Καλά να μαστε να συζητάμε για τις πλαστές επιστολές του αρχιερέα του Μίθρα, για τις ιστορικές παραχαράξεις του συγγενούς του Ευσέβειου Καισαρείας, για τόσα άλλα "ενδιαφέροντα"...
Σας πονάει η αλήθεια αλλά έτσι είναι. Σιγά σιγά θα τη συνηθίσετε. Ο Μέγας Κωνστναντίνος(πρώτη φορά ακούω ότι ήταν αρχιερέας του Μίθρα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ήταν pontifex maximus, διατήρησε τον τίτλο, όπως άλλωστε όλοι οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες) είδε το όραμα «εν τούτω νίκα» το 312μ.Χ., κατατρόπωσε τον Μαξέντιο και στη συνέχεια δεν έχασε μάχη με το λάβαρο του Χριστού και έγινε μονοκράτορας. Μεγάλος άγιος, διέταξε ανεξιθρησκία, έδιωξε επιτέλους το σκότος της ειδωλολατρίας και βοήθησε την Εκκλησία του Θεού. Ο Ευσέβιος, φοβερός ιστορικός, δεν ήταν συγγενής του Κωνσταντίνου, σώζει απίστευτα ντοκουμέντα της εποχής τα οποία χωρίς την ιστορία του δε θα τα είχαμε. Αλλά όποιος δε διαβάζει τέτοια λέει σαν κι εσάς και τα θεωρεί όλα πλαστά από την αμάθειά του.
όντως, έχετε ανάγκη διακοπών για να χαλαρώσετε λίγο!
Δημοσίευση σχολίου