Κανείς
δεν ξέρει αν ο Ορφέας είναι μυθικό ή ιστορικό πρόσωπο. Υποτίθεται πως
έζησε στη Θράκη τον 13ο ή 14ο π.Χ. αιώνα! Αλλά η χρονική απόσταση μέχρι
την εμφάνιση του ορφισμού (6ος αι. π.Χ.) είναι μεγάλη.
Πάντως,
τον 6ο π.Χ. αιώνα η Θράκη ξεκινούσε απ' τον Όλυμπο της Θεσσαλίας κι
έφτανε μέχρι τον Ελλήσποντο ανατολικά και τον Ίστρο (Δούναβη) στα
βόρεια.
Αν
υπήρξε Ορφέας, πρέπει να ήταν ο κλασικός τύπος Πελασγού: ανήσυχος και
φιλομαθής ταξιδιώτης! Επισκέφτηκε την Αίγυπτο και μυήθηκε στα μυστήρια
της Μέμφιδος και στην αιγυπτιακή σοφία.
Κι όταν πέθανε η αγαπημένη του Ευρυδίκη, δε δίστασε να κατέβει στον Άδη, όπως είχαν κάνει ο Θησέας κι ο Ιάσονας, κι αργότερα ο Οδυσσέας.
Η
κάθοδος στον Άδη και η ανάσταση της Ευρυδίκης θα περάσει αργότερα στο
χριστιανισμό με τη μορφή της Καθόδου του Ιησού και της "ανάστασης" των
πρωτοπλάστων...
Η
αιτία της άγριας δολοφονίας του δεν είναι σίγουρη. Κάποιες πηγές την
αποδίδουν στην εκ μέρους του Ορφέα εισαγωγή στον πελασγικό χώρο της
παιδεραστίας. Κάποιες άλλες στην αποκάλυψη "θείων μυστικών" στους
ανθρώπους. Κατά την επικρατέστερη όμως εκδοχή, ο Ορφέας κατακρεουργήθηκε
απ' τις Μαινάδες επειδή πρόδωσε τη διονυσιακή λατρεία και προσχώρησε
στον Απολλωνισμό.
Ο
Ορφέας φαίνεται πως ένωσε τις δυο βασικές δυνάμεις-στοιχεία που
συνθέτουν το βαθύτερο είναι του κόσμου: τον ενστικτώδη πρωτογονισμό,
που εκπροσωπεί ο Διόνυσος, και τον πολιτισμό που εκπροσωπεί το απολλώνιο
φως.
Υπάρχουν
αρχαία αγγεία που δείχνουν τους δυο θεούς να συμφιλιώνονται και να
αγκαλιάζονται. (Όπως αργότερα αγκαλιάστηκαν οι δυο μεγάλοι αντίπαλοι και
απόστολοι του χριστιανισμού, Πέτρος και Παύλος. Όπως ο Ιησούς
συμφιλίωσε το Θεό-Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης με το Θεό-Πατέρα της
Καινής!)
Το
δελφικό μαντείο αποδέχτηκε το Διόνυσο, αφαιρώντας του τα πιο ακραία
στοιχεία και φέρνοντάς τον απ' τα σκοτεινά ορεινά διάσελα στο φως της
ημέρας και στη ζωή της πόλης. Το θρησκευτικό έτος λατρείας του μαντείου
χωρίζεται: έξι μήνες τιμάται ο Απόλλων κι έξι ο Διόνυσος.
Επιπλέον
το μαντείο ξεφεύγει σταδιακά απ' την οιωνοσκοπία και, κάτω απ' τη
διονυσιακή επίδραση, υιοθετεί την εκστατική προφητεία. Την τελευταία την
ξανασυναντάμε έντονα τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους στις εκκλησίες
της "νέας θρησκείας".
Ο
Ορφέας λατρευόταν στην επέτειο του θανάτου του. Οι τελετές άρχιζαν το
απόγευμα της παραμονής και τέλειωναν το πρωί της επόμενης ημέρας. Το
κομμένο κεφάλι του και η περιβόητη λύρα του έκαναν "θαύματα" και έδιναν
χρησμούς μέχρι και στους πρώτους αιώνες της ρωμαϊκής κυριαρχίας.
Στο μύθο του Ορφέα το θείο ενσαρκώθηκε στο ανθρώπινο και το ανθρώπινο εξυψώθηκε στο θείο.
Τα βασικά στοιχεία της χριστιανικής θεολογίας είναι ήδη στο πιάτο όσων ήθελαν να κατασκευάσουν τη "νέα θρησκεία"...
12 σχόλια:
Έχετε στοιχεία για το ότι στον ορφισμό το θείο ενσαρκώνεται στο ανθρώπινο; Ας πούμε, εγώ ως χριστιανός θα σας πω ότι στη χριστιανική θεολογία αυτό αναφέρεται στο Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο:
«Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας».
Και βέβαια εξελίσσεται και προεκτείνεται θεολογικά αυτό το μέγιστο πραγματικό ιστορικό γεγονός που άλλαξε τον κόσμο, σε όλους τους Απολογητές, αγίους και Πατέρες της Εκκλησίας στη συνέχεια.
Που υπάρχει αντίστοιχα η σχετική μαρτυρία για τον Ορφέα; Θέλω να μου δώσετε κείμενο με παραπομπή. Αν δεν γνωρίζετε, προτιμώ να μου πείτε δε γνωρίζω, παρά να μου δώσετε απαντήσεις του στυλ «ο Χριστός είναι ο Ορφέας» και «οι αγιορείτες δε ξέρουν τι λένε επειδή παίρνουν LSD» κλπ. Που ακριβώς αναφέρεραι λοιπόν ότι ο Ορφέας από Θεός έγινε άνθρωπος; Γιατί κανείς δε πιστεύει σε αυτόν;
«Όπως αργότερα αγκαλιάστηκαν οι δυο μεγάλοι αντίπαλοι και απόστολοι του χριστιανισμού, Πέτρος και Παύλος. Όπως ο Ιησούς συμφιλίωσε το Θεό-Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης με το Θεό-Πατέρα της Καινής!)»
Τελείως αθεολόγητη άποψη. Ο Θεός της Παλαίας Διαθήκης είναι ο Πατέρας της Καινής, επομένως δε καταλαβαίνω τι εννοείτε; Δε μιλάμε για δύο διαφορετικά ξεχωριστά πρόσωπα, τον Θεό της Παλαιάς και τον Πατέρα της Καινής, αλλά το ίδιο πρόσωπο που είναι η πηγή και η αιτία της θεότητας, η οποία γεννά τον Υιό και εκπορεύει το Πνεύμα. Ο Θεος της Παλαιάς είναι ο Πατέρας της Καινής. Και αυτό φαίνεται από την αυτοσυνειδησία του Ιησού Χριστού(του Υιού δηλαδή) που εκφράζεται στα ευαγγέλια, ότι αυτός είναι ο Υιός του Πατρός.
Κατά τα άλλα θέλετε να περάσετε στα άρθρα σας ότι όλες οι θρησκείες είναι ίδιες και στοχεύουν στην αγάπη. Κατανοώ ίσως τα αγαθά κίνητρά σας, αλλά αυτά που λέτε δεν ισχύουν και θεολογικά και θεωρητικά. Ας πούμε όταν μιλάμε για αγάπη, εσείς τι είδους αγάπη εννοείτε; Να αγοράσετε λουλούδια στην αγαπημένη σας; Ο Ιησούς Χριστός και η θεολογία του Χριστιανισμού έδωσαν τον περιεκtικότερο και πιο ολοκληρωμένο ορισμό για την αγάπη. Αγάπη είναι αυτοθυσία υπέρ του καλού των συνανθρώπων. Αυτό διδάσκει ο Χριστιανισμός και καμία άλλη θρησκεία.
ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς· οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν· οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.
Όποιος θέλει λοιπόν να γίνει μεγάλος, θα είναι διάκονος όλων των υπολοίπων. Έτσι θα είναι σε εσάς(τους μαθητές και μετέπειτα τους πιστούς) και όχι όπως στους νταβατζήδες των εθνών. Πόσο επίκαιρο είναι άραγε αυτός ο λόγος του Χριστού(χμμ!); Για αυτό ήρθε και ο Υιός του ανθρώπου στο κόσμο, για να διακονήσει τον άθρωπο και όχι να διακοηθεί.
Αυτός είναι ο ορισμός της αγάπης στο Χριστιανισμό. Η αυτοθυσία, η θυσία του εγώ για την διακονία των άλλων χωρίς ανταλλάγματα. Αυτό εννοούμε εμείς οι χριστιανοί αγάπη, όχι αγαπητικά λογάκια και ποιηματάκια του Ορφέα. Η έννοια της αγάπης του Χριστού δεν έχει καμία σχέση με τον τρόπο που νοείται από την κοινωνία σήμερα, τον τρόπο της ανταλλακτικής σχέσης της αγάπης, για αυτό και ο Ιησούς Χριστός παραμένει ο Θεός ημών και πιο επίκαιρος από ποτέ.
Επομένως να ξεκαθαρίσετε τι αγάπη θέλετε να παρουσιάσετε στα άρθρα σας, γιατί ειδάλλως και τον εαυτό σας θα μπερδέυετε και το αναγνωστικό κοινό.
Καλή σας εβδομάδα!
Δε γνωρίζω εγώ κανέναν άλλον Θεάνθρωπο που από Θεός να έγινε άνθρωπος για τη σωτηρία των ανθρώπων και για να διακονήσει και όχι για να διακονηθεί. Κανείς αρχαίος θεός δε θεωρούνταν άνθρωπος. Αυτό θεωρούταν βλασφημία και ύβρη αν το έλεγε κάποιος. Επίσης σας ξαναλέω ότι όλα αυτά που λέτε είναι απλώς θεωρητικά και δεν έχουμε κανένα σχεδόν στοιχείο για τους ισχυρισμούς που κάνετε. Αντίθετα για το Χριστό έχουμε ευαγγέλια και έργα πατέρων. Το ότι μπορεί να υπάρχουν ομοιότητες είναι αυτονόητο. Ο Χριστιανισμός δεν ήρθε από το διάστημα, ούτε οι χριστιανοί, αλλά είναι ιστορικό μέγεθος. Το ίδιο και η Εκκλησία. Και πάλι όμως στα ουσιώδη ζητήματα πίστεως και διδασκαλίας(όπως π.χ. η αγάπη που σας ανέφερα) ο Χριστιανισμός ήταν και είναι πρωτοπόρος, γιατί ζητάει από τον άνθρωπο(ο οποίος μπορεί αν θέλει) να υπερβεί τα όριά του και να απαλλαγεί από τα πάθη με τον ορθό τρόπο. Όχι με μαγείες. Ο Χριστός διδάκσει πως να ζει κανείς.
Καταρχήν στο Χριστιανισμό έχουμε στην ουσία την ανατροπή όλων των ειδωλολατρικών πρακτικών της εποχής. Ενώ σε όλες τις θρησκείες οι άνθρωποι θυσιάζουν προς τους θεούς, στο Χριστιανισμό γίνεται ακριβώς το αντίστροφο. Ο Θεός θυσιάζεται για τους ανθρώπους. Αυτό μπορεί τώρα να μην το δίνετε εσείς σημασία ή να μην σας πέρασε καν από το μυαλό αλλά για την εποχή εκείνη όπως και πολλά άλλα στοιχεία του Χριστιανισμού ήταν τελείως ανατρεπτικά για την εξουσία και τις κοινωνικές εκφάνσεις της ζωής. Μόνο και μόνο αυτό φτάνει για να καταλάβει κανείς την ποιοτική διαφορά του αληθινού Θεού από τους ψεύτικους ειδωλολατρικούς.
«Προσωπικά δεν πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει ειλικρινής αγάπη. Ο άνθρωπος, όπως όλα τα ζώα, μπορεί να αγαπήσει μόνο τον εαυτό του, κι αυτό όχι πάντα. Πολλές φορές, ακόμα κι όταν δείχνει αγάπη προς τους άλλους, το κάνει για να ικανοποιήσει δικές του ψυχολογικές ανάγκες ή ενστικτώδεις ροπές. Άρα πάλι για δικό του καλό...»
Ε πείτε το έτσι. Και μετά εγώ ο βλάκας απορρώ από που πηγάζει το μένος σας κατά του Χριστιανισμού. Εντάξει. Τώρα κατάλαβα. Άρα εσείς στην ουσία όχι απλά δε πιστεύετε, αλλά δεν αποδέχεστε και ιδεολογικά ότι υπάρχει η αγάπη που δίδαξε ο Χριστός.
Ξεπερασμένη θυμάμαι ότι αποκαλέσατε τη φιλοσοφία. Τέλος πάντων.
Αλλά κι έτσι να είναι, αυτό είναι μια γενικευμένη διατύπωση ενός φιλοσόφου που δίνει το παράδειγμα ενός αυτοκράτορα. Προφανώς ένας αυτοκράτορας θα νοιαστεί περισσότερο για τον εαυτό του. Τίποτα καινούργιο λοιπόν ή έστω ανατρεπτικό σε αυτό που γράφει ο Επίκτητος(ιδίως για την εποχή του). Μία αντίληψη που διχάζει τους ανθρώπους και διαιωνίζει το κακό είναι η συγκεκριμένη. Ό,τι φράση και να βρείτε, τόσο περισσότερο θα επιβεβαιώνεται η ανατρεπτικότητα του Χριστιανισμού που ισχύει και σήμερα.
Πρέπει να καταλάβαιτε και το αντίκτυπο που έχει κάθε διδασκαλία στη κοινωνία. Δε πρέπει να κρίνετε με βάση τι αρέσει σε εσάς και στα γούστα σας. Αυτό είναι καλό σε ένα πρωταρχικό στάδιο. Δε μπορεί όμως κανείς να μένει για πάντα εκεί.
Οι φιλοσοφίες και οι θρησκείες δεν πρέπει ν’ αρκούνται σε βαρύγδουπα πλην ανεφάρμοστα λόγια. Απαιτείται προτίστως ρεαλισμός. Γι’ αυτό άλλωστε και ο χριστιανισμός απέτυχε παταγωδώς να αλλοιώσει προς το καλύτερο τον άνθρωπο. Και το μόνο που έμενε μετά από 2000 χρόνια είναι η ... λειψανοπροσκύνηση!
Άστοχο εντελώς και πάλι δυστυχώς το σχόλιο. Μία φιλοσοφία ή θρησκεία δε σε κάνει καλύτερο άνθρωπο από μόνη της. Πρέπει και εσύ ο ίδιος να την επεξεργαστείς. Και επειδή με ενδιαφέρει ο Χριστιανισμός, ο Χριστιανισμός δεν έχει ως στόχο να γίνουμε καλύτεροι ηθικοί άνθρωποι. Αυτά είναι για εσάς που βλέπετε επιφανειακά τα πράγματα. Ο Χριστός μέσω της θείας Ευχαριστίας δημιουργεί και πλάθει έτσι τον άνθρωπο ώστε να ικανοποιεί στο μέγιστο τις υπαρκτικές του δυνατότητες ως οντότητα προσώπου.
Καμία σχέση με ηθικά στερεότυπα. Ο Χριστιανισμός δεν απέτυχε, γιατί αποτελεί ένα συνεχές γεγονός. Εγώ θα έλεγα ότι ακόμη δε ξεκίνησε στην ουσία του, σύμφωνα με αυτά που συμβαίνουν στο κόσμο.
Η λειψανοπροσκύνηση είναι μεγάλο θέμα, που δε σας το εξηγήσω γιατί δε πρόκειται να το συλλάβετε.
" Ο Χριστός μέσω της θείας Ευχαριστίας δημιουργεί και πλάθει έτσι τον άνθρωπο ώστε να ικανοποιεί στο μέγιστο τις υπαρκτικές του δυνατότητες ως οντότητα προσώπου."
Έρχεστε στα λόγια μου: οι αποτυχημένες θρησκείες/φιλοσοφίες, που αποδεδειγμένα δεν κατόρθωσαν να πετύχουν κάτι χειροπιαστό και μετρίσμο, καταφεύγουν σε βαρύγδουπες και άδειες περιεχομένου διακηρύξεις...
Αλλά η συζήτησή μας θα συνεχιστεί, ίσως με αφορμή κάποια άλλη ανάρτηση
Δεν είναι βαρύγδουπες δηλώσεις. Είναι η πραγματικότητα. Αλλά για να μαρτυρήσεις την πραγματικότητα αυτή, πρέπει πρώτα να την ζήσεις. Αν δε τη ζήσεις, ούτε να τη μαρτυρήσεις μπορείς, ούτε να συλλάβεις το νόημά της.
Τα περισσότερα επιτεύγματα όσο αφορά τον άνθρωπο της σύγχρονης εποχής είναι διδάγματα του Χριστιανισνού περί ακεραιότητος του ανθρωπίνου προσώπου και ισότητος των ανθρώπων άνευ διακρίσεων αφού όλοι οι άνθρωποι είναι πλασμένοι ομοίως κατ΄εικόνα Θεού.
Για το τελευταίο αναφέρομαι στην Ευρώπη και όχι σε περιοχές με όλες τις άλλες βάρβαρες και ψεύτικες θρησκείες.
Από εκεί και πέρα δε νομίζω ότι θα συνεχιστεί και πολύ η συζήτησή μας. Κατάλαβα τι τρέχει με σάς. Δεν πιστεύετε καν στην αγάπη(του Χριστού, όχι των λουλουδιών σε γκόμενες).
Δε νομίζω ότι έχουμε να πούμε πολλά λοιπόν, αφού έτσι κι αλλιώς μιλάμε κάτω από διαφορετικές οντολογικές βάσεις. Εσείς θα συνεχίσετε τα προπαγανδιστικά αντιχριστιανικά άρθρα σας με το μένος, με τις απόψεις ότι «ο Χριστός ήταν ο μυθικός Ορφέας» και «οι χριστιανοί παίρνουν LSD», μην μπορώντας να νοήσετε την κατεύθυνση της πίστης προς το Χριστό. Εκτός αν έρθει μία μέρα και μετανοήσετε. Γιατί αυτό το τόσο κατασυκοφαντημένο ρήμα(μετανοώ), αυτό ακριβώς σημαίνει. Αλλάζω τη στροφή του νου μου προς μία νέα πνευματική κατεύθυνση., συνειδητοποιώντας τα λάθη μου.
Επομένως καλό σας καλοκαίρι! Ο Θεός μαζί σας!
Eύχομαι να είναι και μαζί σας ο Θεός.
Αλλά επειδή δεν "πιάνει" πάντα το κόλπο του
θρησκευτικού μυστικισμού, πάρτε καλού-κακού μαζί σας
και κανένα Ελ-Εσ-Ντι.
Κάνει την ίδια δουλειά αλλά πιο αποτελεσματικά και σίγουρα:
σας φέρνει σε "έκσυαση", δηλαδή σε κατάσταση εξόδου σας
από το σώμα...
Δημοσίευση σχολίου