Γνωριμία με το Ισλάμ (Ε') - Με τους Αλεβήδες της Σεβάστειας...

Στη Σεβάστεια, όπως και σ’ όλη την Τουρκία, ζουν πολλοί Αλεβήδες. Είναι ένα παρακλάδι του Σιιτισμού, που το συναντάμε και σε πολλές άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής. 

Οι Αλεβίδες κυριαρχούν και στην παραλιακή ζώνη της Συρίας. Αλεβής (Αλαουής στα συριακά) είναι κι ο Άσαντ!

Οι Τούρκοι μισούν τους Αλεβήδες. Τους θεωρούν "πράκτορες του σιιτικού Ιράν", κάτι σαν "πέμπτη φάλαγγα"!

Ο τσακωμός Σιιτών και "ορθόδοξων" Σουνιτών πάει πολύ πίσω, στα χρόνια των διαδόχων του Μωάμεθ. 

Οι Σιίτες πιστεύουν πως Χαλίφης, δηλαδή θρησκευτικός και πολιτικός ηγέτης των μουσουλμάνων, μπορεί να είναι μόνο συγγενής-απόγονος του Μωάμεθ. Γι’ αυτό κι ακολουθούσαν τον Αλή, ξάδελφο και γαμπρό του Μωάμεθ. "Σιίτης" σημαίνει "σι’ ατ Αλή", δηλαδή "παράταξη του Αλή" στ’ αραβικά.

Οι Σουνίτες, αντίθετα, θεωρούν πως Χαλίφης πρέπει να γίνεται εκείνος που διαπρέπει στα πεδία της μάχης και της πολιτικής, κι ας μην είναι απόγονος του Μωάμεθ. Με άλλα λόγια είναι κάπως πιο αξιοκρατικοί...

Οι Αλεβήδες της Τουρκίας έζησαν πολλές καταπιέσεις και διώξεις, ιδίως μέχρι το 1960 που αναγνωρίστηκαν ως επίσημη θρησκευτική μειονότητα. Ανήκαν ανέκαθεν στην αντιπολίτευση. Είναι φιλελεύθεροι, αριστεροί και ανέδειξαν πολλούς διανοουμένους.

Το 1920 οι Αλεβήδες εξεγέρθηκαν κι είχαν πολλά θύματα. Το 1979 είχαμε στη Σεβάστεια ένοπλες θρησκευτικές συμπλοκές με δεκάδες νεκρούς, κυρίως Αλεβήδες...

Οι Αλεβήδες της Σεβάστειας ζουν σ’ ένα γκέτο στις παρυφές της πόλης. Κάτι σαν τα Λιόσια της Αθήνας.

Διασχίζω την κεντρική οδό του γκέτο και κάθομαι σ’ ένα καφενείο γεμάτο άνεργους άντρες.

"Οι Αλεβήδες είμαστε στη Σεβάστεια απ’ το 1270 αλλά ζούμε σαν τους μαύρους της Νότιας Αφρικής", μου λένε.

Κοιτάζω τις φάτσες τους. Φαίνονται πιο άγριοι. Ίσως γιατί είναι ηλιοκαμένοι, αδύνατοι και μουσάτοι.

Κάποιοι παραδίπλα παραγγέλνουν μπαλαντάινς. Στους Σιίτες επιτρέπεται το αλκοόλ.

Ζητάω να με φέρουν σ’ επαφή με το θρησκευτικό τους ηγέτη, τον "ντεντέ" που μεταφράζεται κάτι σαν "παππούς". Δυσπιστούν, αλλά παραδόξως πείθονται μόλις τους δηλώνω "θεολόγος"!

Το σπίτι του "ντεντέ" είναι φτωχικό αλλά πολύ ανώτερο απ’ τις καλύβες του γκέτο. Με υποδέχεται εγκάρδια και με κερνάει τσάι.

"Η προσευχή μας, το τζεμ, δεν γίνεται σε τζαμί. Εμείς πιστεύουμε πως κάθε σπίτι είναι κι ένα τζαμί. Ούτε είμαστε υποχρεωμένοι να στρεφόμαστε προς τη Μέκκα. Για μας η απόδειξη της πίστης είναι ν’ αγαπάμε τους ανθρώπους"...