Σάββατο 14 Μαρτίου 2015

Αγιορείτικες αναμνήσεις (ΚΔ') - Κουβεντούλα στον αγιονορείτικο αρσανά...

Όσο βρίσκομαι στ' Αγιονόρος υποφέρω από μεγάλες πείνες! Σίγουρα φταίνε οι μακρές πεζοπορίες. Ίσως και το χωνευτικό νερό...
Έχω αρχίσει να βαριέμαι τις ίδιες ανοησίες. Ν' ακούω πως εδώ είναι το "περιβόλι της Παναγίας", η "βίγλα της Ορθοδοξίας", ο "προθάλαμος του Παραδείσου", πως μόνο όσοι ζουν εδώ θα σωθούν...
Συναντώ τυχαία έναν παλιό μου συμμαθητή απ' τη Θεολογική Σχολή της Αθήνας. Από τότε έδειχνε πως πάει για μοναχός.
"Η θεολογία", μου λέει, "είναι κατάσταση βιωματική, όχι εγκεφαλική. Δεν είναι επιστήμη".
Δηλώνει απογοητευμένος από πολλούς κοσμικούς που θεοποιούν τους αγιορείτες μοναχούς. 
Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, υπάρχουν πολλοί που νομίζουν πως οι καλόγεροι του Όρους είναι υπεράνθρωποι, πως αιωρούνται μεταξύ γης και ουρανού. Έχουν την απαίτηση να προφητεύσουν τα μελλούμενα, πότε θα ξεσπάσει ο νέος Παγκόσμιος Πόλεμος, πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία!
Χιλιάδες μικρόνοες αφελείς απαιτούν απ' τα κακόμοιρα τα καλογέρια να τους βρουν λύσεις σε πολύ προσωπικά τους προβλήματα, σε οικογενειακά και επαγγελματικά δράματα, κι όταν τέτοιες λύσεις δεν δίνονται, φεύγουν απογοητευμένοι ή σκανδαλισμένοι...
Στην κουβεντούλα μας μπαίνει ένας άλλος μοναχός, αλλάζοντας ελαφρώς θέμα.
"Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον μοναχό είναι να γίνει ανελέητος και σκληρόκαρδος!", λέει. "Γι' αυτό πρέπει να μένουμε ελεύθεροι από εξωτερικούς τύπους και αδέσμευτοι από κοινωνικές φόρμες. Οφείλουμε να επικεντρωνόμαστε στα δικά μας λάθη και στις δικές μας ατέλειες. Όσο πιο αυστηροί είμαστε με τον εαυτό μας, τόσο πιο συγκαταβατικοί και φιλάνθρωποι γινόμαστε με τους άλλους"...

Δεν υπάρχουν σχόλια: