Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Απ' το ημερολόγιο ενός προσκυνητή (ΙΒ') - Είναι βαριά (κι επικίνδυνη) η καλογερική!

Στη Σιμωνόπετρα απέκτησα και σύντροφο.
Έναν Λαμιώτη φοιτητή που 'χε ενθουσιαστεί διαβάζοντας τη Φιλοκαλία, κι ανηφόρισε στο Όρος για να ζήσει "ανώτερες πνευματικές καταστάσεις"...
Με συγκίνησε ο αφελής ενθουσιασμός του και δέχθηκα ν' ανέβουμε μαζί την κορφή του Άθωνα.
Στην Κερασιά σταθήκαμε σε μια καλύβη που φαινόταν κατοικημένη.
Χτυπήσαμε πόρτες, φωνάξαμε, ψυχή...
Ο φίλος μου πείνασε κι αποφάσισε να το παίξει ασκητής.
Είχε διαβάσει στα Γεροντικά και στα Συναξάρια πως οι ερημίτες τρέφονταν μ' άγρια χόρτα, μάζεψε κι αυτός κάτι πρασινάδες που βρήκε κει γύρω, μπήκε στο καλύβι, τα έβρασε κι έκατσε στο τραπέζι να φάει συλλογιζόμενος πόσο μεγάλος ασκητής είναι...
Δεν πρόλαβε να κατεβάσει πέντε-έξι κουταλιές κι η κοιλιά του πρίστηκε.
Ένιωσε στην πόρτα κάποιο τέρας, κι όρμησε στο παράθυρο να γλυτώσει!
Έσπασε το τζάμι κι έφυγε σφαίρα προς τη διπλανή χαράδρα κουτρουβαλώντας στα γυμνά βράχια.
Τα 'χασα.
Έμπηξα τις φωνές, μ' άκουσε ένας Μολδαβός μοναχός που ζούσε κει κοντά κι ήρθε τρέχοντας.
Σαν είδε την κατσαρόλα με τα χόρτα αμέσως κατάλαβε.
Φώναξε κι άλλους δυο γνωστούς του και με τα χίλια ζόρια κατεβήκαμε την επικίνδυνη γκρεμοτσακίλα.
Βρήκαμε το φίλο μου ευτυχώς ζωντανό αλλά με τα πόδια σακατεμμένα.
Είδαμε και πάθαμε να τον ανεβάσουμε στο ξέφωτο.
Ο έμπειρος Μολδαβός του 'δωσε να πιεί μονορούφι τρία ποτήρια ζεστό λάδι.
Με το γιατροσόφι αυτό άρχισε να σβήνει η εσωτερική φλόγα απ' το δηλητηριώδες φυτό.
Και μαζί της υποχώρησαν κι οι παραισθήσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια: