Το ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής, και το θαύμα που περιγράφει, μας φέρνει στο νου και τους "Έλληνες Χριστούς".
Και πρώτα-πρώτα τον Πυθαγόρα, αυτόν τον πρώην ιερέα της Αιγύπτου, που σαν τον Ορφέα γοήτευε τα άγρια ζώα.
Που είχε τη δύναμη να ελέγχει τις δυνάμεις της φύσης, να σταματάει σεισμούς και καταιγίδες, να ηρεμεί άγριες θάλασσες και ποτάμια, να θεραπεύει επιδημίες, να διδάσκει ταυτόχρονα σε διαφορετικές πόλεις...
Θυμόμαστε ακόμα όλους τους Έλληνες "ιερομάντεις", ένα είδος προφητών και θεραπευτών, κάτι ανάλογο των σαμάνων.
Ο Αριστέας, ο Ερμότιμος, ο Επιμενίδης, ο Εμπεδοκλής, ο Παρμενίδης...
Εφάρμοζαν ένα είδος ύπνωσης, "εγκοίμιση" την ονόμαζαν, με την οποία θεράπευαν πολλές ασθένειες.
Μια παραλλαγή της θεραπευτικής αυτής μεθόδου εφάρμοζαν και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, την οποία λέγεται πως διδάχθηκε κι ο Ιησούς.
Και κλείνουμε με τον Απολλώνιο τον Τυανέα, τον επονομαζόμενο "Ιησού των Εθνικών", που ανέσταινε νεκρούς και λετρευόταν ως "υιός του Θεού".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου