Όταν αρχίζεις να μελετάς τα θαύματα του Ιησού μπαίνεις σε "ναρκοπέδιο".
Γιατί αν ονομάσουμε "θαύμα" μια υπερφυσική ενέργεια του Θεού στον κόσμο που ο ίδιος δημιούργησε, τότε η δημιουργία αυτή καθαυτή υποβαθμίζεται.
Γι' αυτό θα προτιμήσουμε να ονομάσουμε "θαύμα" κάθε νεύμα του Θεού προς τον άνθρωπο, με σημασία πνευματική, που βιώνεται ως νίκη της αγαθότητας επί του κακού, και ολοκληρώνεται με την εσωτερική μεταστροφή του "θεραπευμένου".
Με το θαύμα ο Ιησούς επεμβαίνει και αποκαθιστά τη διαταραγμένη εσωτερική τάξη του ανθρώπου, του μεταδίδει ένα αίσθημα πληρότητας με τον εαυτό του και την πραγματικότητα, και απωθεί την αγωνία που τον διασπά και τον καταθλίβει.
Φαίνεται πως η παρουσία του Ιησού προκαλούσε στους πάσχοντες τη βαθιά πίστη πως θα γιατρεύονταν.
Η πίστη (εμπιστοσύνη) συμφιλιώνει τον άνθρωπο με τον εσωτερικό και εξωτερικό του κόσμο.
Κι έτσι λειτουργεί θεραπευτικά.
Σε όλες τις θρησκείες συναντάμε "θαυματουργούς" και "θεράποντες".
Υπάρχει όμως σημαντική διαφορά.
Οι Σαμάνοι, π.χ., βασίζουν τις θεραπείες τους στο ιαματικό-μαγικό τελετουργικό που επιδρά καταλυτικά στον ψυχοσωματικό άνθρωπο μέσω συγκεκριμένων τεχνικών έκστασης.
Στην περίπτωση του Ιησού τον πρώτο λόγο έχει το πρόσωπό του και η πίστη του ασθενούς σε αυτό.
2 σχόλια:
Γιατί αν ονομάσουμε "θαύμα" μια υπερφυσική ενέργεια του Θεού στον κόσμο που ο ίδιος δημιούργησε, τότε η δημιουργία αυτή καθαυτή υποβαθμίζεται.
Αυτή η απολύτως λογική άποψη βασίζεται στην λογική βέβαια και όχι στην πίστη που είναι η βάση κάθε θρησκείας!
Νομίζω πως το επόμενο πνευματικό στάδιο που θα περάσει η ανθρωπότητα είναι η δημιουργική σύνθεση θρησκείας-επιστήμης-λογικής...
Δημοσίευση σχολίου