Πρώτον: φιλανθρωπία.
Δεν παρακάλεσε τον Ιησού για τη θεραπεία της γυναίκας του, του παιδιού του ή, έστω, ενός συγγενούς του. Αλλά ενός δούλου! Που την εποχή εκείνη θεωρούνταν "πράγμα" και κανείς δεν ενδιαφερόταν για την υγεία ή τη ζωή του.
Δεύτερον: πίστη.
"Δεν χρειάζεται καν να έρθεις σπίτι μου", είπε στον Ιησού. "Αρκεί ο λόγος σου και ο δούλος μου θα θεραπευθεί".
Τρίτον: ταπεινοφροσύνη.
"Δεν αξίζω να επισκεφτείς το σπίτι μου".
Και, φυσικά, δεν επρόκειτο για καμιά παράγκα. Αρχοντόσπιτο ήταν, που φιλοξενούσε την αφρόκρεμα της κοινωνίας.
Τέταρτον: ευγένεια.
Δεν μίλησε με αλαζονία και έπαρση όπως θα περίμενε κανείς από έναν στρατιωτικό διοικητή του ρωμαϊκού στρατού κατοχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου