Η "άλλη λογική"...

Ο άνθρωπος, μέσα στην αποπνιχτική και βαριά μοναξιά της πολυκοσμίας, νιώθει σαν το ψάρι στην ξηρά!

Ο άνθρωπος για να βαδίσει προς το Θεό και να εισδύσει στο εσώτατο ταμείο της ψυχής του έχει ανάγκη από σιωπή και μόνωση...
Σε πανέρημο και απρόσιτο τόπο, στα απόκρημνα ύψη, πάνω από τη θάλασσα, τους βράχους, μακριά από κάθε ανθρώπινη κοινωνία ζουν οι ασκητές χωρίς καμιά συντροφιά εκτός απ' τα ζώα του δάσους και τα πετεινά του ουρανού...
Τρέφονται από ρίζες δέντρων, χόρτα και ίσως μερικά λαχανικά απ' το λιγοστό χώμα που βρίσκεται στην πρωτόγονη αυλίτσα τους.
Εδώ θαυμάζει κανείς τι μπορεί να πετύχει η ανθρώπινη θέληση και πόση μπορεί να είναι η κυριαρχία της πάνω στις αισθήσεις...