Πόσο αληθεύουν όσα λένε οι Χριστιανοί για τους διωγμούς των τριών πρώτων αιώνων; (Α')

Ξεκινάμε με μερικά παραδείγματα:
α) Γύρω στο 60 μ.Χ. ο Παύλος στέλνει από τη Ρώμη μια επιστολή του προς Φιλιππησίους.
Απ' όλη την επιστολή, μεγαλύτερο ιστορικό ενδιαφέρον παρουσιάζει, κατά τη γνώμη μου, ο τελικός χαιρετισμός: "σας χαιρετούν κι όλοι οι χριστιανοί της Ρώμης και, κυρίως, όσοι ανήκουν στην οικία του Καίσαρα"!
Η αναφορά του Παύλου στον "οίκο του Καίσαρα" αποτελεί τεράστια ιστορική πρόκληση. Να αναφέρεται, άραγε, μόνο στο υπηρετικό προσωπικό, δηλ. στους δούλους, που, ως γνωστόν, ο χριστιανισμός είχε μεγάλη απήχηση;
Ή, μήπως, αναφέρεται στην ίδια την οικογένεια του Ρωμαίου αυτοκράτορα;
Όποια εκδοχή κι αν δεχθούμε, προκαλεί μεγάλα ερωτήματα το γεγονός πως μια τόσο νεοσύστατη θρησκεία είχε απλώσει τα πλοκάμια της ακόμα και στα απομονωμένα βασιλικά ανάκτορα...
β) Την περίοδο 222-238 μ.Χ. τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία κυβερνούσε ο Αλέξανδρος Σεβήρος. Κάποιοι ισχυρίζονται πως ήταν ο πρώτος χριστιανός αυτοκράτορας, έναν αιώνα πριν τον Κωνσταντίνο! Δεν είμαστε σίγουροι αν αληθεύει αυτός ο χαρακτηρισμός, αλλά ένα είναι ιστορικά τεκμηριωμένο: στο παλάτι του στη Ρώμη είχε, μεταξύ άλλων αγαλμάτων, κι αυτό το Χριστού.
Η μητέρα δε του Αλέξανδρου, Ιουλία Μαμαία, ήταν επίσημα χριστιανή και ο Παλλάδιος την ονομάζει "παρθενεύουσα Ιουλιανή"! Μάλιστα, στο βίο του Ωριγένη διαβάζουμε πως γύρω στα 235 μ.Χ. εγκαθίσταται στην Αντιόχεια, ως φιλοξενούμενος στο παλάτι της μητέρας του αυτοκράτορα Ιουλίας...
γ) Η σύζυγος του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, Αλεξάνδρα, λέγεται πως ήταν κι αυτή χριστιανή και, ενδεχομένως, έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην καταστροφή των αυτοκρατορικών ανακτόρων με πυρκαγιά το 303 μ.Χ. που θεωρήθηκε δολιοφθορά των χριστιανών και αποτέλεσε την αφορμή ή, κατ΄ άλλους, την αιτία για την έναρξη του εις βάρους τους άγριου διωγμού...
Πρώτα συμπεράσματα:
α) Ο χριστιανισμός διαδόθηκε ταχύτητα σε όλη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, φτάνοντας να επηρεάζει και στενούς συγγενείς των αυτοκρατόρων, χωρίς ιδιαίτερα εμπόδια.
β) Οι περίοδοι διωγμών ήταν σύντομοι, συνήθως είχαν τοπικό χαρακτήρα και τα θύματα ήταν πολύ λιγότερα απ' όσα επικαλούνται οι ίδιοι οι χριστιανοί.
γ) Κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων αιώνων, οι χριστιανοί αναλάμβαναν ακώλυτα ανώτερα κρατικά και στρατιωτικά αξιώματα, έχτιζαν ναούς, εξέλεγαν επισκόπους, συγκαλούσαν τοπικές συνόδους και αποκτούσαν παντού οπαδούς χωρίς οποιαδήποτε κρατική αντίδραση, πλην των περιόδων των διωγμών.
δ) Οι διωγμοί ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής αμφισβήτησης της αυτοκρατορικής εξουσίας. Ο χριστιανισμός είχε μετατραπεί σε "ιδεολογικό όχημα" των μεσαίων κρατικών και στρατιωτικών στελεχών που αμφισβητούσαν τον θεσμό της αυτοκρατορικής μοναρχία.
Στη συνέχεια θα πούμε περισσότερα...