Α) Όποιος στερείται της εσωτερικής του ειρήνης, χρειάζεται εξωτερικούς μπελάδες για να ξεγελάει τον εαυτό του και τη συνείδησή του! Το 666, π.χ., είναι μια ιδανική περίπτωση για αυταπάτες... β) Αυτοί που φωνάζουν περισσότερο, συνήθως είναι αυτοί που αρνούνται και πρώτοι...
"Άγιος σημαίνει αυτός που έπαψε πλέον ν' ασχολείται με τον εαυτό του και η μοναδική του μέριμνα είναι η ανακούφιση των πονεμένων ανθρώπων. Άγιος είναι αυτός που θέλει τον εαυτό του εξιλαστήριο θύμα μπροστά στο Θεό. Του αρκεί μόνο να πάρει και να σκορπίσει στους ανθρώπους τη χάρη του Θεού. Τη χάρη που κάνει τους ανθρώπους άνετους και χαρούμενους χωρίς να ξέρουν το γιατί. Γιατί γνωρίζουν καλά πως όταν η χάρη του Θεού λείπει απ' τη ζωή, οι άνθρωποι τρώγονται με τα ρούχα τους και δυστυχούν χωρίς να μπορούν να καταλάβουν και να εξηγήσουν το γιατί..."
Στα βιβλία τους οι Onfrey και Hitchens αντιμετωπίζουν τη θρησκεία ως μια αυταπάτη, αν όχι ως απάτη! Οι ιερείς, οι ιμάμηδες, οι ραβίνοι, οι σαμάνοι κ.λπ. είναι απαταιώνες που εκμεταλλεύονται την αφέλεια και την άγνοια των απλών ανθρώπων. Επικεντρώνουν την προσοχή τους αποκλειστικά στις δυσλειτουργίες, στις αρνητικές επιπτώσεις της θρησκείας, στις βαρβαρότητες των Σταυροφόρων, στον απάνθρωπο θεσμό της Ιεράς Εξέτασης, στους θρησκευτικούς πολέμους της Ευρώπης... Είναι μια προσέγγιση μονοσήμαντη-ασπρόμαυρη. Υπάρχει μεν η σκοτεινή πλευρά της θρησκείας, αλλά υπάρχει και η φωτεινή. Υπάρχει η βαρβαρότητα αλλά και ο πολιτισμός, το μίσος αλλά και η καθολική αγάπη, η κτηνωδία αλλά και η αγιοσύνη! Η θρησκεία, όπως και όλοι οι θεσμοί -κράτος, οικογένεια κ.λπ.-, έχουν θετικές και αρνητικές πλευρές. Όσο παράλογο είναι να προτείνουμε την κατάργηση του κράτους εξαιτίας των δυσλειτουργιών του, άλλο τόσο και να προτείνουμε την κατάργηση της θρησκείας... Οι Dawkins και Dennet είναι πιο συγκρατημένοι. Βρίσκουν στη θρησκεία και θετικές πλευρές. Οι οποίες, όμως, δεν αποδεικνύουν και την ύπαρξη του θεού. Άλλο η ωφελιμότητα της θρησκείας και άλλο η ύπαρξη του Θεού. Η άποψη αυτή είναι σωστή. Αλλά ισχύει και το αντίστροφο: οι δυσλειτουργίες της θρησκείας δεν αποδεικνύουν την ανυπαρξία του Θεού.
Εκείνο που κάνει τον χριστιανισμό την πιο ριζοσπαστική θρησκεία είναι ότι ο θεός του δεν ήρθε στη γη εν δόξη, με τιμές και μεγαλοπρέπεια, δεν κάθισε σε θρόνους ούτε έζησε σαν άρχοντας. Ο Χριστός γεννήθηκε σε στάνη, έζησε ως φτωχός μεταξύ φτωχών, γνώρισε τη μοναξιά, την προδοσία, τη χλεύη και το θάνατο... Γεννήθηκε προλετάριος, έζησε σαν αμφισβητίας και πέθανε για χάρη του πλησίον. Γι' αυτό ο χριστιανισμός θεμελιώνεται πρώτα ως κοινωνικό κίνημα κι ύστερα ως θρησκεία. Γι' αυτό και ο θεάνθρωπος δεν μπορεί να συμβιώσει με τη σημερινή εκκλησία "του"...
Α) Όποιος στερείται της εσωτερικής του ειρήνης, χρειάζεται εξωτερικούς μπελάδες για να ξεγελάει τον εαυτό του και τη συνείδησή του! Το 666, π.χ., είναι μια ιδανική περίπτωση για αυταπάτες...
"Άγιος σημαίνει αυτός που έπαψε πλέον ν' ασχολείται με τον εαυτό του και η μοναδική του μέριμνα είναι η ανακούφιση των πονεμένων ανθρώπων. 
Στα βιβλία τους οι Onfrey και Hitchens αντιμετωπίζουν τη θρησκεία ως μια αυταπάτη, αν όχι ως απάτη!
Εκείνο που κάνει τον χριστιανισμό την πιο ριζοσπαστική θρησκεία είναι ότι ο θεός του δεν ήρθε στη γη εν δόξη, με τιμές και μεγαλοπρέπεια, δεν κάθισε σε θρόνους ούτε έζησε σαν άρχοντας. 
