Στα βιβλία τους οι Onfrey και Hitchens αντιμετωπίζουν τη θρησκεία ως μια αυταπάτη, αν όχι ως απάτη!Οι ιερείς, οι ιμάμηδες, οι ραβίνοι, οι σαμάνοι κ.λπ. είναι απαταιώνες που εκμεταλλεύονται την αφέλεια και την άγνοια των απλών ανθρώπων.
Επικεντρώνουν την προσοχή τους αποκλειστικά στις δυσλειτουργίες, στις αρνητικές επιπτώσεις της θρησκείας, στις βαρβαρότητες των Σταυροφόρων, στον απάνθρωπο θεσμό της Ιεράς Εξέτασης, στους θρησκευτικούς πολέμους της Ευρώπης...
Είναι μια προσέγγιση μονοσήμαντη-ασπρόμαυρη. Υπάρχει μεν η σκοτεινή πλευρά της θρησκείας, αλλά υπάρχει και η φωτεινή. Υπάρχει η βαρβαρότητα αλλά και ο πολιτισμός, το μίσος αλλά και η καθολική αγάπη, η κτηνωδία αλλά και η αγιοσύνη!
Η θρησκεία, όπως και όλοι οι θεσμοί -κράτος, οικογένεια κ.λπ.-, έχουν θετικές και αρνητικές πλευρές. Όσο παράλογο είναι να προτείνουμε την κατάργηση του κράτους εξαιτίας των δυσλειτουργιών του, άλλο τόσο και να προτείνουμε την κατάργηση της θρησκείας...
Οι Dawkins και Dennet είναι πιο συγκρατημένοι. Βρίσκουν στη θρησκεία και θετικές πλευρές. Οι οποίες, όμως, δεν αποδεικνύουν και την ύπαρξη του θεού. Άλλο η ωφελιμότητα της θρησκείας και άλλο η ύπαρξη του Θεού.
Η άποψη αυτή είναι σωστή. Αλλά ισχύει και το αντίστροφο: οι δυσλειτουργίες της θρησκείας δεν αποδεικνύουν την ανυπαρξία του Θεού.
3 σχόλια:
Με λίγα λόγια όπως το βλέπω εγώ και συμφωνούμε νομίζω, Θεός υπάρχει αν και μερικοί υποτιθέμενοι λειτουργοί του δεν έχουν τον Θεό τους...
Δεν ξέρω αν υπάρχει λόγος να γίνεται διάλογος σε θέματα πίστης. Προσωπικά, διαφωνώ και με όσους προσπαθούν να πείσουν τους άλλους ότι υπάρχει θεός και με όσους προσπαθούν να πείσουν για το αντίθετο.
Συμφωνώ ότι άλλο πράγμα είναι η, όποια Θρησκεία, και άλλο η ύπαρξη του Θεού, όποιος και αν είναι αυτός.
Δημοσίευση σχολίου