Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2008

Άφρων! (χριστιανική ποίηση)

Μαζεύει τα μπακάζια του
για το μεγάλο το ταξείδι.
Το καμπανάκι χτύπησε:
οπίσθιο έμφραγμα...
του το 'παν οι γιατροί
και να προσέχει.
Γι’ αυτό κι αυτός,
φρόνιμος πάντα, συνετός,
κάνει τους υπολογισμούς του:
Κύκλοι μελέτης της Γραφής,
συμπόσια, σεμινάρια, ημερίδες,
ανάγνωση «καλών» βιβλίων,
συμμετοχή σε κατανυκτικές ακολουθίες,
διαλέξεις, εισηγήσεις, παρεμβάσεις
με θέματα ψυχοφελή...
Άμα τα στύψεις ολ’ αυτά
τι βγαίνει;
Τίποτα!
Τώρα συνειδητοποιεί
πως «το ταμείον είναι μείον»!
Με αγωνία προσπαθεί να θυμηθεί
έστω κι ένα κρεμμύδι
που στην οργή πάνω να πέταξε
στον φορτικό ζητιάνο!
Τίποτα...
Άφρων κι αυτός
μαζί μ’ αυτούς
που τον δασκάλεψαν...

2 σχόλια:

marilia είπε...

!

Ανώνυμος είπε...

πάντως ρε Ασκάρ, κάποια στιγμή πρέπει κάποιο διήγημα πρέπει να γράψεις για την όποια επαφή σου με τις παραεκκλησιαστικές οργανώσεις...
εγώ έχω ένα... "Ο χριστός και το σώμα" που το έγραψα φοιτητής, αλλά επειδή ΄δεν έχει λογοτεχνική αξία, βαριέμαι να το πληκτρολογώ..
To θέμα είναι ότι η καλοσχηματισμένη χρυσαφένια αλλογοουρά στην οποία αναφερόταν κάποια στιγμή καλογέρεψε...