(από το ιστολόγιο http://harishome.blogspot.com)
Σπατάλησα πάλι τις ώρες μου σε βίους αγίων.
Τόση αηδία μαζεμένη νιώθεις μονάχα στα μοναστήρια και στα «ιερά βιβλία» του Χριστιανισμού.
Τι είναι άγιος; Αυτός που μισεί την ζωή μέχρι το κόκαλο.
Η πιο ταπεινή στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας είναι η στιγμή της γέννησης του χριστιανισμού. Ούτε καν σαν μυθολογικό έργο δεν αξίζει -είναι κακόγουστο.
Ευλογημένος όμως να 'ναι. Όσα δεν μου έμαθαν δεκάδες βιβλία για την ζωή, μου το έμαθε ο χριστιανισμός.
Ό,τι είναι αντίθετο του χριστιανισμού, δοξάζει την ζωή. Όπου αγγίζει ο χριστιανισμός, βρωμοκοπάει θάνατος.
5 σχόλια:
"Ματαιότης ματαιοτήτων,
τα πάντα ματαιότης".
Μνήμη θανάτου,είχαν οι Άγιοι
(και όχι μόνο αυτοί)!
Γιατί τίποτα στην εφήμερη ζωή μας, δεν είναι ευκολότερο,
απ'τον θάνατο.
Γι'αυτό και αγίασαν!
Για το Νίτσε, η έννοια θεός εφευρέθηκε ως αντίθεση στη ζωή!
Δημιουργήθηκε για να υποτιμήσει "τον κόσμο που υπάρχει".
Η ψυχή και το πνέυμα εφευρέθηκαν για να περιφρονηθεί το σώμα.
Η ηθική του χριστιανισμού είναι "βαμπιρισμός", αφού πίνει το αίμα της ζωής καθιστώντας την αδύναμη και ανεμική...
Δεν μας ενδιαφέρει
η άποψη του Νίτσε,
παρά μόνο η δικιά σου...Άσκαρ!
Για μένα χριστιανισμός είναι μόνο η Ορθόδοξη πίστη κι όχι οι δεκάδες παραφυάδες.
Η ηθική της Ορθοδοξίας έχει ως στόχο την ψυχή και ότι αυτό συνεπάγεται...
Η ψυχή και το σώμα συνυπάρχουν και.. αλληλοεπηρεάζονται.
Ρώτα και καμιά ψυχίατρο...
Σπύρο, η προσωπική άποψη στα φλέγοντα θεολογικά ζητήματα θ' αργήσει ακόμη!
όσο για την προτροπή σου να ρωτήσω τη γνώμη κάποιας ψυχιάτρου... λέω να την υιοθετήσω!
Δημοσίευση σχολίου