Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2018

Είναι οι θρησκείες ... "μαγαζιά-γωνία";

Είναι γνωστό πως τα θρησκευτικά ιερατεία είναι ληστρικά κι αχόρταγα. Από αρχαιοτάτων χρόνων! 
Τέτοιοι ήταν οι ιερείς της αρχαίας Αιγύπτου, οι "Μάγοι" της Μεσοποταμίας, οι χριστιανοί ιεράρχες κ.λπ.
Αλλά οι πρώτοι διδάξαντες, και χειρότεροι απ' όλους κατά τη γνώμη μου, ήταν οι Βραχμάνοι των Ινδιών.
Αποτελούσαν την ανώτερη κοινωνική τάξη-κάστα. Ήταν υπεράνω ακόμα και των βασιλιάδων! Θεωρούσαν ιδιοκτησία τους τα ιερά βιβλία του ινδουισμού (Βέδες κ.λπ.), ήταν οι μόνοι που τα γνώριζαν και διέθεταν το αποκλειστικό δικαίωμα ερμηνείας και διδασκαλίας τους. 
Αυτή τη νοοτροπία μετέφεραν κάποιοι στον χριστιανισμό διατυπώνοντας το αξίωμα πως "μόνο η Εκκλησία (δηλαδή οι Επίσκοποι) μπορεί να ερμηνεύει αυθεντικά την Αγία Γραφή". Λες και αυτοί έλαβαν μεγαλύτερη δόση Αγίου Πνεύματος από εμάς.
Πάντως, οι "βραχμάνοι" όλων των θρησκειών δεκάρα δεν δίνουν για τη δικιά μας σωτηρία. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα συμφέροντα της "κάστας" τους και τα προνόμιά τους.
Οι Ινδοί Βραχμάνοι δεν πλήρωναν φόρους και δέχονταν δωρεές τεράστιας αξίας σε αγαθά, πολύτιμα μέταλλα, χρήμα και γαίες. Ως και ολόκληρα χωριά είχαν δικά τους. 
Μέχρι και τις πόρνες υποχρέωναν να τους καταβάλλουν ειδικές εισφορές, ενώ οι πλουσιότερες απ' αυτές τους έχτιζαν και ναούς (δηλαδή τα "μαγαζάκια" τους)...

7 σχόλια:

Γιάννης Νικολουδάκης είπε...

Δεν ξέρω εάν έχει να κάνει με την Ινδοευρωπαϊκή μας κληρονομιά τα κοινά που έχουμε με τους Ινδούς, όσον αφορά την κοινωνική διαστρωμάτωση! Το κακό είναι γενικό πάντως και δεν περιορίζεται στον χώρο του χριστιανισμού, είναι γεγονός αυτό! Λάβε υπόψη ότι ο Βούδας εναντιώθηκε στους βραχμάνους! Ο ίδιος ανήκε στην κάστα των ξατρίγιας (πολεμιστών). Κι όμως βραχμάνοι είναι εκείνοι, οι οποίοι κωδικοποίησαν τη διδασκαλία του χρόνια αργότερα!! Τραγικό δεν είναι;

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Η Ινδία είναι η μήτρα των θρησκειών και φιλοσοφιών. Μην ξεχνάμε πως και η ιδανική Πολιτεία του Πλάτωνα προέβλεπε τη διάκριση των πολιτών σε τάξεις περίπου ανάλογες με τις ινδικές κάστες!
Είχα την εντύπωση πως τη διδασκαλία του Βούδα την κωδικοποίησαν οι μαθητές και οι διάδοχοί του. Πρώτη φορά ακούω για Βραχμάνους!

Γιάννης Νικολουδάκης είπε...

Βασικά το παραπάνω το έχω διαβάσει στο βιβλίο του Όσσο: "Πίστη, αμφιβολία και φανατισμός".
(σελ.219) "Αλλά ο Βούδας είχε πολύ χαρισματική προσωπικότητα. Κατάφερε να επηρεάσει εκατομμύρια ανθρώπους, και όταν οι βραχμάνοι διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν να τον εξοντώσουν με τα εύκολα και με τα συνηθισμένα μέσα, άρχισαν να κωδικοποιούν τη διδασκαλία του. Άρχισαν να οργανώνουν τον Βουδισμό. Και όταν ο Βούδας πέθανε, οι άνθρωποι που κατέγραψαν τα λόγια του ήταν όλοι βραχμάνοι"... Αυτό λέει ο Όσσο.. Εγώ ξέρω ότι την κατέγραψαν μοναχοί, οι οποίοι αυτοπροσδιορίστηκαν διάδοχοί του. Σε προηγούμενο ποστ, εν τω μεταξύ, λες ότι ο Βούδας δε συμπαθούσε τους καλογέρους και τους "ενδιάμεσους" γενικά.. (http://sueipas.blogspot.com/2009/12/blog-post_19.html) Μπερδεύτηκα βρε παιδιά!

Ψονθομφανήχ είπε...

Μα ούτε ο Ιησούς δεν συμπαθούσε τους καλογέρους! Ο ίδιος δεν εντάχθηκε στο μοναχικό τάγμα των Εσαίων, τριγυρνούσε μέσα στις πόλεις και στον κόσμο, συνομιλούσε μεγυναίκες και πόρνες, έτρωγε καλά, έπινε κλπ

Γιάννης Νικολουδάκης είπε...

Ο μοναχισμός στην Εκκλησία προέκυψε ως μια μορφή διαμαρτύρησης απέναντι στην εκκοσμίκευσή της, ακολουθώντας τα πρωτοχριστιανικά πρότυπα. Άλλο το ότι εκφυλίστηκε στο τέλος, από τη στιγμή που η επίσημη Εκκλησία τον συμπεριέλαβε κι αυτόν στις "αγκάλες" της.. Για να έχει να καπηλεύεται μετά ότι εκείνη ανέδειξε το "πνεύμα της αυταπάρνησης του μοναχισμού" κτλ.. Και το κάνει μέχρι σήμερα αυτό!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ο μοναχισμός ήταν ξένος στον αρχέγονο χριστιανισμό. Εμφανίστηκε στην Αίγυπτο-Συρία-Παλαιστόνη ως αντίδραση στην εκκοσμίκευση, όπως αναφέρεις, και κατά μίμηση των νεοπλατωνιστών και νεοπυθαγορίων που ήδη ασκήτευαν στις γειτονικές ερήμους, οι οποίοι, με τη σειρά τους, μιμούνταν τους γιόγκι-γυμνοσοφιστές της Ινδίας...

Γιάννης Νικολουδάκης είπε...

Νομίζω πως η ασκητική γραμματεία δανείστηκε πολλά στοιχεία από τον νεοπλατωνισμό. Το ζήτημα είναι κατά πόσον ο χριστιανισμός δανείστηκε, απλά, όρους από την ελληνική φιλοσοφία ή εάν νόθεψε το αρχικό πνεύμα του, το όποιο "πνεύμα" του. Υπόψιν πως στο αρχικό κίνημα υπήρχαν δυο ρεύματα: οι ιουδαίοι και οι εθνικοί χριστιανοί. "Υιός του Θεού", στα σημιτικά φύλα, είναι ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε για να υποδηλώσει τον ΑΝΘΡΩΠΟ εκείνο, ο οποίος λόγω της αγιότητας του βίου του απέκτησε παρρησία απέναντι στον Θεό, μια ιδιαίτερη σχέση, τον Μεσσία, τον "βασιλιά". Κατά πόσον αυτή η αντίληψη μπόρεσε να γίνει δεκτή, ατόφια, από τους ειδωλολάτρες, των οποίων οι μυθολογίες ήταν γεμάτες με "θεανθρώπους", "ημιθέους", "παρθενογενέσεις" και πολλά άλλα; Ήταν σε θέση να προσλάβουν την ιδιαιτερότητα του σημαίνοντος αυτού χωρίς να το παραχαράξουν; Ή παίχτηκε κι εδώ το "σπασμένο τηλέφωνο";