Σάββατο 20 Μαΐου 2017

Η "θρησκευτική περιπλάνηση" του Κωνσταντίνου (A’ - "Πιστεύω ό,τι με συμφέρει"!)

Η χριστιανική Εκκλησία έχει περί πολλού τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο. Τον θεωρεί "ισαπόστολο" και τον ανακήρυξε "άγιο" κι ας ήταν στην τελευταία φάση της ζωής του οπαδός της αρειανικής αίρεσης.
Αξίζει όμως να παρακολουθήσουμε, εν συντομία, την όλη θρησκευτική πορεία του συγκεκριμένου προσώπου, που ήταν αρκετά πολύπλοκη και άμεσα συνυφασμένη με πολιτικές σκοπιμότητες.
Ας δούμε όμως λίγο το πολιτικό πλαίσιο της εποχής του.
Την περίοδο 286-293 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός έκανε μια μεγάλης σημασίας πολιτική μεταρρύθμιση. Καθιέρωσε τη λεγόμενη "τετραρχία". 
Δηλαδή όρισε δύο "Αυγούστους" (αυτοκράτορες), έναν στη Δύση κι έναν στην Ανατολή, καθώς και δύο "Καίσαρες", που ουσιαστικά έπαιζαν το ρόλο του επίδοξου αντικαταστάτη κάθε Αυγούστου. Άρα είχαμε στη Δύση και στην Ανατολή από ένα ζευγάρι Αύγουστου-Καίσαρα.
Αύγουστος στην Ανατολή ορίστηκε ο ίδιος ο Διοκλητιανός, ενώ στη Δύση ο Μαξιμιανός. 
Η διάκριση αυτή είχε και μια θρησκευτική διάσταση. Ο Διοκλητιανός έθεσε τον εαυτό του και την εξουσία του στην Ανατολή υπό την προστασία του Δία, ενώ, αντιστοίχως, ο Μαξιμιανός υπό την προστασία του Ηρακλή.
Ο Κωνστάντιος Χλωρός, πατέρας του Κωνσταντίνου, ορίστηκε αρχικά ως "Καίσαρας" του Μαξιμιανού. Κι έγινε "Αύγουστος" μετά το 305 μ.Χ. όταν ο Διοκλητιανός αποφάσισε την από κοινού παραίτησή του με τον Μαξιμιανό.
Ο Χλωρός συνέχισε τη θρησκευτική παράδοση του Μαξιμιανού κι έδινε έμφαση στη λατρεία του προστάτη τους Ηρακλή. Θιασώτης της Ηράκλειας λατρείας ήταν κι ο γιος του Κωνσταντίνος, που μετά το θάνατο του πατέρα του αυτοανακηρύχθηκε αρχικά "Καίσαρας" (306 μ.Χ.) και μετά "Αύγουστος" (307 μ.Χ.).
Δεν αρκούσε όμως ο τίτλος αλλά έπρεπε να επιβάλει την εξουσία του και με τα όπλα. 
Ως τότε ο Κωνσταντίνος βάσιζε τη "νομιμότητά" του στην "Ηράκλεια" δυναστεία του Μαξιμιανού, του οποίου ήταν εγγονός μέσω υιοθεσίας και επιπλέον γαμπρός. 
Τώρα όμως αναγκάζεται να κάνει την πρώτη "κωλοτούμπα". Για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, εγκαταλείπει την Ηράκλεια λατρεία και προσχωρεί στην Απολλώνεια. 
Με τον τρόπο αυτό συνδέεται με τη δυναστεία του Κλαύδιου Β’ (268-270 μ.Χ.), που ήταν νικητής των Αλαμανών και των Γότθων, και του διαδόχου του Αυρηλιανού (270-275 μ.Χ.) νικητή της βασίλισσας της Παλμύρας και ιδρυτή της λατρείας του Ανίκητου ήλιου!
Υποστήριξε έτσι πως κατάγεται απ’ τον  Κλαύδιο, επικαλούμενος και την κοινή καταγωγή τους απ’ τη Δαλματία. 
Η λατρεία του Απόλλωνα συνέδεε τον Κωνσταντίνο όχι μόνο με τον Κλαύδιο αλλά και με τον ίδιο τον Μέγα Καίσαρα, τον ιδρυτή της Ηγεμονίας και πρώτο Αυτοκράτορα, που ήταν επίσης θιασώτης του Απόλλωνα.
Στα πλαίσια αυτά διέδωσε το μύθο πως το 310 μ.Χ. είδε στο ιερό του Απόλλωνα στη Γαλατία τον ίδιο το Θεό σε όραμα, συνοδευόμενο απ’ τη Νίκη, που του πρόσφεραν δάφνινα στεφάνια χαραγμένα με τον αριθμό "τριάντα" ("Χ", όπως το αρχικό του Χριστού), που θεωρούνταν οιωνός μακράς βασιλείας.
Αυτό το "όραμα" είχε μεγάλη επιτυχία και αποτέλεσε τη γενική πρόβα του επόμενου "οράματος" με το "εν τούτω νίκα"...

Δεν υπάρχουν σχόλια: