Ο Κόμμοδος, που βασίλεψε στη Ρώμη την περίοδο 180-192 μ.Χ., ήταν πολύ "παράξενο τραίνο".
Ήταν ο πρώτος πορφυρογέννητος καίσαρας, γιος του μεγάλου φιλοσόφου-αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου.
Αλλά αυτός ο άνθρωπος δεν είχε καμιά σχέση ούτε με τη φιλοσοφία ούτε με το ήθος του πατέρα του.
Δεν του άρεσε το παλάτι ούτε οι φιλίες των αυλικών και των συγκλητικών. Προτιμούσε να κάνει παρέα με τον υπόκοσμο της Ρώμης. Τριγυρνούσε στα καταγώγια και στα καπηλειά, είχε εκπαιδευτεί στην τοξοβολία και στο ακόντιο και συμμετείχε συχνά στις αρένες ως "μονομάχος"!
Όλη η υψηλή κοινωνία της Ρώμης τον σιχαινόταν. Οι μόνοι που τον αγαπούσαν ήταν οι περιθωριακοί και, κρατηθείτε, οι Χριστιανοί.
Το έχουμε ξαναπεί: οι Χριστιανοί έχουν τόσο πολύ αλλοιώσει την ρωμαϊκή ιστορία των τριών πρώτων αιώνων που κυριολεκτικά δεν ξέρουμε τις μας γίνεται.
Π.χ. οι πηγές αναφέρουν πως ο Μάρκος Αυρήλιος δίωξε κατά περιόδους τους Χριστιανούς, αλλά, επί των ημερών του, οι Χριστιανοί άλλαξαν την απόλυτα αρνητική στάση τους για το στρατό κι άρχισαν να κατατάσσονται μαζικά στις ρωμαϊκές λεγεώνες. Κάτι φαινομενικά αντιφατικό...
Επί Κόμμοδου, εντελώς "ανεξήγητα", οι αρχές αρχίζουν να αντιμετωπίζουν τους Χριστιανούς με συμπάθεια και ανοχή. Ολόκληροι οίκοι και οικογένειες πλουσίων και αριστοκρατών μεταστρέφονται στο Χριστιανισμό χωρίς καμία συνέπεια.
Γιατί άραγε ο Κόμμοδος θέλησε να προσεταιριστεί τους Χριστιανούς?
Ξέρουμε πως μισούσε τους πλούσιους, τους εξόντωνε με κάθε τρόπο και μοίραζε την περιουσία τους στους στρατιώτες και στους φτωχούς για να εξασφαλίσει την υποστήριξή τους.
Όμως οι μάζες ήταν ακόμα εχθρικά διακείμενες έναντι του Χριστιανισμού. Συχνά ήταν αυτές που διψώντας για "αίμα και θέαμα" ενθάρρυναν τους διωγμούς. Υπήρχαν αυτοκράτορες που για να τα έχουν καλά με τη πλέμπα δεν δίσταζαν να ρίχνουν μερικούς χριστιανούς στα θηρία.
Οι Χριστιανοί θεωρούσαν πως η φιλική συμπεριφορά του καίσαρα οφειλόταν στη χριστιανή Μαρκία, που ο Κόμμοδος την είχε σπιτωμένη σαν παλλακίδα! Αυτή έφερε στην αυλή του και τον χριστιανό πρεσβύτερο Υάκινθο.
Το τέλος του Κόμμοδου δεν ήταν καθόλου αξιοπρεπές.
Σε μια μεγάλη γιορτή επέλεξε να κάνει την επίσημη εμφάνισή του ως Ηρακλής απ' την καταπακτή των μονομάχων όπου ουσιαστικά διαβίωνε. Η Μαρκία έπεσε στα πόδια του και με δάκρυα τον θερμοπαρακάλεσε "να μην ατιμάσει την εξουσία των Ρωμαίων"!
Υπερεκτίμησε όμως η χριστιανή "δεσποινίδα" την επιρροή του αιδοίου της πάνω στον Καίσαρα. Ο Κόμμοδος, γεννημένος μονομάχος, εξοργίστηκε μαζί της κι αποφάσισε να θανατώσει τόσο αυτή όσο και τους συνετούς συμβούλου του που συμφωνούσαν μαζί της.
Αλλά πριν προλάβει αυτός, τον πρόλαβαν εκείνοι!
Η Μαρκία τον πότισε δηλητήριο και, καλού-κακού, ανέθεσε σε έναν νεαρό αθλητή να στραγγαλίσει τον ήδη δηλητηριασμένο Κόμμοδο!
Τώρα, θα μου πείτε: είναι δυνατόν χριστιανοί άνθρωποι να κάνουν τέτοια εγκλήματα? Συμφωνώ μαζί σας. Δεν γίνονταν ούτε γίνονται τέτοια πράγματα...
Μια τελευταία διαπίστωση: Από την εποχή του Κόμμοδου μέχρι και τον Κωνσταντίνο, δηλαδή για 130 περίπου χρόνια, οι εναλλαγές των αυτοκρατόρων στην εξουσία σχεδόν συμπίπτουν χρονικά με τις αλλαγές στον επισκοπικό θρόνο της Ρώμης!
Τι στην ευχή μάς κρύβουν αυτοί οι Χριστιανοί?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου