Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015

Γνωριμία με το Ισλάμ (Ζ') - Στο τζαμί αλ-Αζχάρ του Καϊρου...

Φτάνω στο περιβόητο τζαμί αλ-Αζχάρ. Κόβω γύρω μου φάτσες. Σε άλλους διακρίνεις μια αίσθηση βαθιάς ευγένειας. Σε άλλους σκληρότητα, μίσος, φανατισμό. Πρόσωπα σφιγμένα, ανελεήμονα, σαν τους δικούς μας τους ζηλωτές που διαδηλώνουν κατά του αντιχρίστου και των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων.

Κάποιοι είναι προσηλωμένοι στην προσευχή τους. Τελικά το Ισλάμ είναι επικύψεις κι ανατάσεις? Είναι "η γιόγκα των Βεδουίνων"?

Πιάνω κουβέντα με κάποιον τυχαίο. Έχω όρεξη να του "την πω": "Καλά, τι διάολο θρησκεία είστε χωρίς ένα θαύμα?". 

Ο τυπάς ήταν ετοιμόλογος και μάλλον με αποστόμωσε: "Εμείς οι μουσουλμάνοι μένουμε στο βασικό θαύμα της ύπαρξης. Τα πουλιά που πετούν, η βροχή που πέφτει, τα σιτάρια που μεγαλώνουν... αυτά τα θαύματα μας αρκούν. Δεν είμαστε τσίρκο με νεκρούς που κάθε τρεις και λίγο ξεπετιούνται απ' τους τάφους"!

Για καλή μου τύχη συναντώ έναν σεβάσμιο καθηγητή της περίφημης θεολογικής σχολής του Καΐρου, της σημαντικότερης ίσως του ισλαμικού κόσμου. 

Του συστήνομαι ως "θεολόγος απ' την Αθήνα". Είμαι γκαζωμένος απ' την αντισεξουαλική ατμόσφαιρα της πόλης και τον παίρνω τον άνθρωπο απ' τα μούτρα.

Του λέω πως το Κοράνι, κι όχι μόνο μια συγκεκριμένη ερμηνεία του, ωθεί στην περιφρόνηση της γυναίκας και στη βία.

Δεν είναι δυνατόν το Ισλάμ, και κάθε θρησκεία, να προσπαθεί να ελέγχει κάθε πτυχή της προσωπικής μας ζωής, το τι θα φάμε, τι θα πιούμε, τι θα φορέσουμε, αν, πότε και πώς θα κάνουμε σεξ! Δεν μπορώ να ανεχθώ μια τρομαχτική ηθική και ένα απίστευτο μίσος για το σεξ, και, εν πάση περιπτώσει, δεν είμαι διατεθειμένος να περιμένω να πάω στον παράδεισο για να απολαύσω τα παρθένα ουρί όταν μπορώ να το κάνω εδώ και τώρα!

Όταν στερείς το σεξ από τόσα εκατομμύρια νεαρόκοσμο, πώς να μη θερίσεις μίσος, φανατισμό, τρομοκρατία? Η σεξουαλική στέρηση, η φτώχεια, οι υποσχέσεις για τις 72 παρθένες που περιμένουν τον κάθε "ήρωα" του Ισλάμ στον Παράδεισο γεννούν στρατιές τρομοκρατών. 

Οργάνωσε μια ωραία σεξουαλική απελευθέρωση στις αραβικές χώρες και τότε θα δεις πως ξεδοντιάζονται οι Αλ Κάιντες και οι "Μουσουλμανικές Αδελφότητες"...

Ο σεβάσμιος καθηγητής με άκουγε προσεκτικά και με απόλυτο σεβασμό.

Ακολούθησε ένας τρίωρος διάλογος, που δεν είναι της παρούσης. Προς το παρόν σταχυολογώ μερικά απ' τα λόγια του:

"Όλες οι θρησκείες είναι αλήθεια. Διδάσκουν την αγάπη στο Θεό και στον άνθρωπο. Κάνε εσύ δυο βήματα προς το Θεό κι εκείνος θα 'ρθει τρέχοντας. 

Το Ισλάμ είναι μια πανέμορφη θρησκεία αδελφότητας κι αφοσίωσης. Αλλά τα μονοπάτια προς την απελευθέρωση είναι αναρίθμητα. 

Τους ινδουιστές, με την αγάπη τους προς όλα και προς όλους, θα μπορούσες να τους πεις "χριστιανούς με ξυρισμένα κεφάλια". Τους μουσουλμάνους, που βλέπουν το Θεό σε οτιδήποτε, θα τους έλεγες και "ινδουιστές με μούσι". Και τους χριστιανούς, με την αφοσίωσή τους στο Θεό, θα τους έλεγες άνετα και "μουσουλμάνους με κουστούμι"...

Δεν υπάρχουν σχόλια: