Η Θεότητα του Χριστού Γ’ (Προ-χριστιανικές μαρτυρίες)

Ο Σωκράτης το 450 π.Χ. φώναζε στους συμπατριώτες του: «Προσέχετε Αθηναίοι, κι εσείς και οι απόγονοί σας. Θα κοιμόσαστε έως ότου ο Θεός σάς λυπηθεί και αποστείλει κάποιον που θα έχει τη δύναμη να σας ξυπνήσει και να σας διδάξει ποιος θα είναι ο αληθινός προορισμός του ανθρώπου».
Ο Πλάτωνας (350 π.Χ.) «ζωγραφίζει» την εικόνα του Αναμενόμενου και του Δίκαιου που θα ’ρθει για να σώσει τον κόσμο.
Ο Πολύβιος (150 π.Χ.) βλέπει πίσω απ’ την εξάπλωση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της ελληνικής γλώσσας το σχέδιο προετοιμασίας του κόσμου για να υποδεχθεί τον αναμενόμενο Μεσσία και Λυτρωτή.
Ο Βιργίλιος, λίγα χρόνια πριν τη γέννηση του Ιησού, γράφει: «Άρχισε ήδη να βασιλεύει ο πάμφωτος Ένας Θεός. Έλα πολύτιμε Υιέ του Θεού, Μεγάλε Υιέ του Υψίστου, όπου να ’ναι φτάνει η εποχή...».
Ο Προμηθέας του Αισχύλου λέει στην παρθένα Ιώ: «κάποιος απόγονός σου (σ.σ.: της παρθένου), που θα έχει τεράστια δύναμη θα συντρίψει τις σκοτεινές δυνάμεις και θα με ελευθερώσει». Κι ο Ερμής, που τον επισκέπτεται, του λέει: «Θα είσαι καρφωμένος στους βράχους έως ότου έρθει κάποιος που δεν θα είναι απλός άνθρωπος αλλά Θεός, που θα σε ευσπλαχνισθεί, θα γίνει διάδοχος των πόνων σου, θ’ αναλάβει όλο το δικό σου φορτίο, θα κατέβει στον Άδη, θα παλέψει, θα νικήσει και θα σ’ ελευθερώσει!»...
Ακόμη κι οι Σίβυλλες, οι παράξενες αυτές γυναίκες που σε κατάσταση έκστασης προφήτευαν τα μέλλοντα, έλεγαν: «Έλα, λοιπόν, ποθητέ του Ουρανού απόγονε, μεγάλε βλαστέ του Δία... ο ταγμένος χρόνος πλησιάζει. Έλα να πάρεις τις τιμές που σου ανήκουν. Στη σκέψη του ερχομού σου όλος ο κόσμος συγκλονίζεται»...
Και κλείνουμε με δυο λόγια για την Ανάσταση του Χριστού.
Από την πρώτη στιγμή αμφισβητήθηκε και, μάλιστα, απ’ τους συμπατριώτες του Ιουδαίους που διέδωσαν πως οι μαθητές του έκλεψαν το νεκρό σώμα για να ισχυριστούν ότι αναστήθηκε.
Πολύ λογικό ακούγεται οι μαθητές ενός δασκάλου να κάνουν κάποιον τσαρλατανισμό προκειμένου να δικαιώσουν εκείνον, και οι ίδιοι να αποκομίσουν τιμές, κέρδη κ.λπ.
Όμως, τι άλλο κέρδισαν οι μαθητές του Ιησού, εκτός από κακουχίες, διώξεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια και μαρτυρικό θάνατο;
Αν αυτοί ήταν οι κλέφτες του νεκρού σώματος, πώς θα έβρισκαν τόσο θάρρος να μιλούν για μια «Ανάσταση» που οι ίδιοι γνώριζαν ότι είναι απάτη;
Και ποιος θα δεχόταν να υποβληθεί σε τόσες τρομερές δοκιμασίες και σε μαρτυρικό θάνατο για μια απάτη που έκανε ο ίδιος;