Για να είμαστε ειλικρινείς, έχουν και οι άνθρωποι του "εκκλησιαστικού χώρου" τα επιχειρήματά τους!Ακούς να λένε: "Μην ασκείτε κριτική στην Εκκλησία (σ.σ.: εδώ εννοούν συνήθως τον εαυτό τους, που, ως γνωστόν, ταυτίζεται με την εκκλησία!) γιατί σκανδαλίζετε τους πιστούς".
Κατ' αρχήν να διευκρινίσουμε πως οι συνειδητοί πιστοί δεν σκανδαλίζονται!
Κι όσοι απ' τους "χλιαρούς" πιστούς σκανδαλιστούν, το παθαίνουν κυρίως απ' την προσπάθεια συγκάλυψης των σκανδάλων κι όχι απ' την αποκάλυψη και επιχειρούμενη εξυγίανσή τους.
Ας μην κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας.
Η κοινωνία έχει τόσο πολύ χορτάσει από εκκλησιαστικά σκάνδαλα, που πλέον δεν σκανδαλίζεται. Να σας θυμίσω τις κασέτες με τον πρώην Αττικής Παντελεήμονα, που κυκλοφορούσαν σε όλα τα σχολεία και φροντιστήρια της Αθήνας;
Αντίθετα, κάθε φορά που βγαίνει ένας άνθρωπος της εκκλησίας και με καλή διάθεση λέει κάποιες αλήθειες, η κοινωνία δείχνει ν' ανακουφίζεται και μια μικρή ελπίδα γεννιέται στις ψυχές των ανθρώπων πως "κάτι μπορεί ν' αλλάξει"...
Άρα, η αλήθεια δεν σκανδαλίζει αλλά ... ξεσκανδαλίζει τους ανθρώπους!
Και δυο τελευταίες παρατηρήσεις:
α) Το σκάνδαλο το προκαλεί εκείνος που το διαπράττει, κι όχι αυτός που το φανερώνει και το κατακρίνει. Αν κάποιος βάλει φωτιά στο σπίτι σου, ποιον θα θεωρήσεις ένοχο; Τον εμπρηστή ή τον γείτονα που φώναξε "φωτιά!";
β) Θυμάστε το παράδειγμα που αναφέραμε στη προηγούμενη ανάρτηση με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή; Απέναντι στις προσωπικές αμαρτίες των μετανιωμένων ανθρώπων έδειχνε συμπόνια, ανοχή, κατανόηση, εχεμύθεια. Όταν, όμως, έβλεπε την αμετανόητη πολιτική και θρησκευτική ηγεσία να δίνει το κακό παράδειγμα και να δηλητηριάζει όλη την κοινωνία, γινόταν θηρίο ανήμερο.
Δημόσια διέπρατταν εκείνοι τα εγκλήματα και τις παρανομίες τους, δημόσια δίνονταν ο αντίλογος και ασκούνταν η κριτική.
Τώρα, βέβαια, θα μου πείτε πως ο Βαπτιστής αυτά έλεγε και πέθανε αποκεφαλισμένος. Ενώ κάποιοι επίσκοποί μας πεθαίνουν σήμερα από AIDS...
Στην επόμενη ανάρτηση θ' ασχοληθούμε με τους "δεξιούς λογισμούς" του γέροντα Παϊσίου...
7 σχόλια:
like
και στα θρησκευτικά!
Λοιπον σχετικά με τα θεολογικά θέματα έχω να δηλώσω το εξής:
Δεν πρέπει να τσουβαλιάζουμε.
Υπάρχουν και φωτεινά παραδείγματα ανθρώπων της εκκλησίας, υπάρχουν και παραδείγματα προς αποφυγήν.
Σχετικά με το να μην κρίνουμε, προσπαθώ να ακολουθώ τη συμβουλή της γιαγιάς μου, ούσης στα νιάτα της 15 ώρες το 24ωρο στην εκκλησία.
Έλεγε και λέει (μην τη θάψω πριν της ώρας της) να προσπαθούμε να δικαιολογούμε τον άλλο όταν κάνει κάτι που δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Έτσι θα μας δικαιολογήσει αύριο κι ο Κύριος για τις δικές μας μ@λ@κίες. (Εδώ προς το τέλος, στην πιπεράτη λέξη, η μετάφραση είναι δική μου).
Προσπαθώωωωωω να το τηρώ!
ΥΓ Ελπίζω να μην είμαι εκτός θέματος κύριε καθηγητά!
Το θεμα ειναι να εχεις διακριση ποτε θα μιλησεις ,τι θα πεις και αν αυτο που θα πεις το πεις με ταπεινοτητα και οχι για να υπερηφανευτεις....αλλα αυτη την διακριση δεν την εχουμε....αλλα επειδη εμεις δεν ειμαστε μοναχοι αλλα κοσμικοι και εχουμε μια κοινωνια -επικοινωνια χρειαζεται να μιλας γενικα και αοριστα νομιζω με αγαπητικη διαθεση και ας ελθεις σε συγγρουση με τους συνανθρωπους σου....
Κούλα, πλέον είσαι η μπλογκοσυμπάθειά μου μακράν...
Με τη γιαγιά σου δεν συμφωνώ.
Πρώτον, γιατί ακούγεται κάπως χρησιμοθηρικό, και, δεύτερον, με τη λογική αυτή ο πρώτος που θα έπρεπε να μπει στο παράδεισο ήταν ο Πόντιος Πιλάτος, που αρνήθηκε να κρίνει και ένιψε τα χεράκια του!
(μοιάζω για καθηγητής, έτσι;)
Πηνελόπη, η παρησία της γνώμης είναι μεγάλη αρετή.
Το ιδανικό είναι να έχεις διάκριση. Αλλά επειδή κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο, ας προσπαθούμε τουλάχιστον να εστιάζουμε την όποια κριτική μας στις πράξεις κι όχι στα πρόσωπα...
Το καθηγητής το είπα γιατί κάθε μπλόγκ σου θυμίζει και ένα σχολικό μάθημα! Απαπαπα
Πρόλαβα και σε κέρδισα ωρέ με 3 αναρτήσεις; Καλό είναι αυτό; Ή κακό!
Ωιμέ!
Η γιαγιά μου δεν το έλεγε με χρησιμοθηρικό σκεπτικό! Που να της πάει το μυαλό τόσο μακριά, ούτε α δημοτικού δεν έχει τελειώσει, (αλλά είναι μια πονήρω αυτή, τώρα που το λες).
Εννοεί λοιπόν η γιαγιάκα μου πως πρέπει να είμαστε θετικοί με τον διπλανό μας, να αναζητούμε το λόγο που διέπραξε το αμάρτημα, κι όχι να κοιτάμε σαν αμόλυντο τον άνθρωπο! αυτό καθεαυτό το αμάρτημα να γίνει παράδειγμα προς αποφυγήν και όχι ο δράστης!Να προσπαθουμε να κατανοούμε τον άλλο και να τον δικαιολογούμε!
Νομίζω πως η βάση είναι σωστή, αλλά στα θεολογικά ζητήματα είμαστε δυστυχώς οι περισσότεροι κάτω από τη βάση!
Κούλα, το μπλογκ "Ασκαρδαμυκτί" ποιο σχολικό μάθημα θυμίζει;
Μη μου πεις την "σεξουαλική αγωγή"; χαχα
(σ' αυτό που ρωτάς, η απάντηση είναι "κακό"!)
Μια απορία: η γιαγιά σου είναι αρκετά αμόρφωτη για να σκεφτεί το "συμφέρον της" και πώς "θα εξασφαλίσει μια θεσούλα στον παράδεισο", αλλά όχι τόσο για να κάνει αυτές τις περίπλοκες σκέψεις που αναπτύσσεις; χαχα
Γιαγιά κι εγγόνα... πονηρώτατες!
(εσύ στα θρησκευτικά παίρνεις, προς το παρόν, άριστα!)
Καλέ, εμένα θίξε με, αλλά τη γιαγιά μου άφησε την στην άκρη!
Σάμπως μόνη της τα σκέφτηκε; Στο κατηχητικό τα άκουσε!
(Γιαγιάαααα μας τη βγηκε άγρια ένας τύπος εδώ, δεν θα σου πω όνομα, γιατί δε θα καταλάβεις.
Άνοιξε την Αγία Γραφή κι έλα...)
:)
παντος αν δεν χτυπησει λιθος πανω σε λιθο σπινθηρας δεν βγαινει λεγει ο γ.Ιωσηφ Σπηλαιοτης ...και επειδη εχω βιωσει αυτη την εμπειρια το αποτελεσμα του σπινθηρα για μενα ηταν αλληλοσυνχωριτικοτητα και ταπεινοτητα αλλα αυτο συνβαινει μονον σε ατομα που εχουν μια πνευματικοτητα αν ομως δεν υπαρχει πνευματικοτητα απο την αλλη πλευρα αρχιζει η εκ μερους του μνησικακια και εκει αν τον επιτιμησεις για να ανεβει και πιασει αυτη η πρακτικη ολα βαινουν καλως συνβαινει ομως να τον επιτιμησεις και να μην το δεχτει και να χρειαστει να ξανακατεβει ς παλι με το πολυ ωραιο ''συνχωρισον αδελφε'' και να περιμενεις να μαλακωσει και να μην το κανει να μην το δεχτει να φας ξανα ταπεινωση ε... εκει ειναι η μεγαλη στενοχωρια ειναι μεγαλο μαθημα αδελφε να εισαι στην πραξη χριστιανος μεγαλο μαθημα ομως....
Δημοσίευση σχολίου