Βιοτεχνοφοβικός!

Υπάρχουν ασφαλώς πολλά είδη ανθρώπων. Ένα από τα πλέον ιδιάζοντα είναι εκείνο του … βιοτεχνοφοβικού! Έχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με την επιστημονική πρόοδο αλλά και ο ίδιος δεν μπορεί να το προσδιορίσει ακριβώς! Δεν ξέρει τι θέλει, ή, καλύτερα, δεν ξέρει τι δεν θέλει…
Τον ενοχλεί η ραγδαία επιστημονική πρόοδος; Η εμπορική της εκμετάλλευση; Μήπως και τα δύο;
Από τη μια αμφισβητεί τις πραγματικά μεγάλες δυνατότητες της τεχνολογίας και από την άλλη επισείει τον μπαμπούλα υπερβολικών (και συνήθως φανταστικών) κινδύνων…
Θα ήθελε, φαίνεται, να τεθεί κάποιος φραγμός στα αντικείμενα της επιστημονικής έρευνας. Παράλληλα όμως ρίχνει ποταμούς δακρύων γιατί υποψιάζεται πως η επιστημονική ελευθερία κινδυνεύει από τα «μεγάλα κερδοσκοπικά κεφάλαια»!
Βάζει το χέρι του στη φωτιά και αγανακτεί γιατί το κίνητρο των εταιρειών που χρηματοδοτούν τις επιστημονικές έρευνες «δεν είναι ανθρωπιστικό αλλά κερδοσκοπικό»! Και κάνει πως αγνοεί ότι αν περιμέναμε «προκοπή» απ’ τον … ανθρωπισμό θα πεθαίναμε ακόμη και σήμερα στα είκοσι με το πρώτο γερό κρυολόγημα…
Επικαλείται τις συχνές (ειν’ αλήθεια) αστοχίες της επιστήμης και επιχαίρει χαιρέκακα γι’ αυτές! Δεν στοχάζεται όμως πως τα λάθη και οι αποτυχίες της επιστήμης είναι και το μεγαλύτερο όπλο της. Αυτές αποτελούν την μεγάλη κινητήρια δύναμή της. Με βάση τα λάθη του παρελθόντος ο επιστήμονας σχεδιάζει και προγραμματίζει τα νέα μεγάλα επιτεύγματα.
Αλήθεια, τι θα ήθελαν οι βιοτεχνοφοβικοί μας; Μήπως μια επιστήμη αλάνθαστη; Ξέρουν καλά πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να υπάρξει. Αλλά κι αν υπάρξει, πάλι οι βιοτεχνοφοβικοί θα επαναστατήσουν: «θεοποιείτε την επιστήμη» θα φωνάζουν, «μόνο ο Θεός είναι αλάνθαστος»! Κι έτσι, μάλλον, ερχόμαστε στο «ζουμί»! Μήπως, τελικά, εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα του βιοτεχνοφοβικού; Μήπως βολεύτηκε τόσα χρόνια με τον Δημιουργό Θεό της Παλαιάς Διαθήκης και τρέμει το … ξεβόλεμα; Μιλάμε, προφανώς, για έναν Θεό αγροίκο και μοχθηρό που, ευτυχώς, η σύγχρονη επιστήμη τον … ξεδοντιάζει συστηματικά!
Συμφωνώ πως δεν είναι μικρό πράγμα να γκρεμίζονται τα «εικονίσματα»! Μήπως, όμως, έρχεται η ώρα να νοιώσουν κάποιοι «Χριστιανοί» αυτό που ένοιωσαν οι κομμουνιστές γύρω στα 1990;