Κυριακή των Βαΐων. Χιλιάδες λαού τον υποδέχονται στην Ιερουσαλήμ. "Ωσαννά τω Υιώ Δαυίδ"! Δείχνουν αφοσιωμένοι, έτοιμοι να θυσιαστούν για κείνον. Κανείς δεν θα τολμήσει να τον πειράξει...
Σε λίγες μέρες συλλαμβάνεται. Ο λαός απαθής, δεν αντιδρά. Μέσα σε λίγες ώρες οι διαθέσεις του ανατρέπονται. "Σταύρωσον αυτόν"! Πόσο, άραγε, απέχει το "ωσαννά" από το "σταυρωθήτω"; Τέσσερις, το πολύ πέντε μέρες...
Ο λαός το πήρε σαν παιχνίδι. Φώναζε πότε το ένα και πότε το άλλο, χωρίς να πολυκαταλαβαίνει το γιατί...
Όμως υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν μπορείς να παίζεις μαζί τους. Κι αν το κάνεις, υφίστασαι τις συνέπειες, και μετά ψάχνεις το γιατί...
Κυριακή των Μυροφόρων. Τρεις μέρες μετά τη σταύρωση. Οι μαθητές του τρομαγμένοι, κλειδαμπαρώθηκαν σαν κλέφτες σε κάποιο σπίτι. Παράθυρα καρφωμένα, αμπάρες τραβηγμένες.
Κάποιες γυναίκες, τα χαράματα, κρατώντας αρώματα ξεκινούν για τον τάφο. Δεν υπολογίζουν τους κινδύνους. Οι στρατιώτες μπορεί να τις συλλάβουν, να τις κακοποιήσουν, να τις φυλακίσουν...
Αλλά κι ο βράχος που σφάλισε τον τάφο είναι τεράστιος. Ποιος θα τον μετακινήσει; Τίποτα απ' αυτά δεν τις απασχολεί... είναι γυναίκες!
Οι άντρες είναι σοβαροί και δεν κάνουν απερισκεψίες. Έχουν μυαλό, μελετούν τα πράγματα, δεν τους αρέσουν οι επιπολαιότητες ούτε ενεργούν παρορμητικά σαν τις γυναίκες.
Ξέρετε, όμως, κάτι; Οι ηρωικές αποφάσεις χρειάζονται πλούσια καρδιά. Τόσα χρόνια δοκιμάζουμε το αντρικό μυαλό και τη λογική. Και φθάσαμε σε αδιέξοδο, σε μια ανόητη και άνοστη ζωή.
Η ζωή δεν γεμίζει χωρίς καρδιά. Αυτή ορμάει μπροστά και το σώμα ακολουθάει.
Αυτό έκαναν κι οι Μυροφόρες, αυτές οι φτωχές κι ανήμπορες γυναίκες. Και ανταμείφθηκαν.. Έγιναν οι απόστολοι των Αποστόλων!
Σε λίγες μέρες συλλαμβάνεται. Ο λαός απαθής, δεν αντιδρά. Μέσα σε λίγες ώρες οι διαθέσεις του ανατρέπονται. "Σταύρωσον αυτόν"! Πόσο, άραγε, απέχει το "ωσαννά" από το "σταυρωθήτω"; Τέσσερις, το πολύ πέντε μέρες...
Ο λαός το πήρε σαν παιχνίδι. Φώναζε πότε το ένα και πότε το άλλο, χωρίς να πολυκαταλαβαίνει το γιατί...
Όμως υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν μπορείς να παίζεις μαζί τους. Κι αν το κάνεις, υφίστασαι τις συνέπειες, και μετά ψάχνεις το γιατί...
Κυριακή των Μυροφόρων. Τρεις μέρες μετά τη σταύρωση. Οι μαθητές του τρομαγμένοι, κλειδαμπαρώθηκαν σαν κλέφτες σε κάποιο σπίτι. Παράθυρα καρφωμένα, αμπάρες τραβηγμένες.
Κάποιες γυναίκες, τα χαράματα, κρατώντας αρώματα ξεκινούν για τον τάφο. Δεν υπολογίζουν τους κινδύνους. Οι στρατιώτες μπορεί να τις συλλάβουν, να τις κακοποιήσουν, να τις φυλακίσουν...
Αλλά κι ο βράχος που σφάλισε τον τάφο είναι τεράστιος. Ποιος θα τον μετακινήσει; Τίποτα απ' αυτά δεν τις απασχολεί... είναι γυναίκες!
Οι άντρες είναι σοβαροί και δεν κάνουν απερισκεψίες. Έχουν μυαλό, μελετούν τα πράγματα, δεν τους αρέσουν οι επιπολαιότητες ούτε ενεργούν παρορμητικά σαν τις γυναίκες.
Ξέρετε, όμως, κάτι; Οι ηρωικές αποφάσεις χρειάζονται πλούσια καρδιά. Τόσα χρόνια δοκιμάζουμε το αντρικό μυαλό και τη λογική. Και φθάσαμε σε αδιέξοδο, σε μια ανόητη και άνοστη ζωή.
Η ζωή δεν γεμίζει χωρίς καρδιά. Αυτή ορμάει μπροστά και το σώμα ακολουθάει.
Αυτό έκαναν κι οι Μυροφόρες, αυτές οι φτωχές κι ανήμπορες γυναίκες. Και ανταμείφθηκαν.. Έγιναν οι απόστολοι των Αποστόλων!
3 σχόλια:
1. Το "ωσαννά" από το "σταυρωθήτω" δεν απέχει καθόλου εννοιολογικά. Στις κραυγές ανήκουν και τα δύο. Και τα δύο απαράδεκτα.
Αλλά ο λαός που αναφέρεσαι είναι ή όχλος ή ποίμνιο. Και ο τελικός σκοπός είναι ο όχλος να μετατραπεί σε ποίμνιο, οπότε με τέτοια στοχοθεσία αυτό θα είναι και το αποτέλεσμα.
2. Πόσο ηρωϊκή πράξη είναι να πας να αποτίσεις τιμές σ' έναν πεθαμένο; Οι Μυροφόρες ΔΕΝ ήταν η Αντιγόνη ούτε ίσχυε καμιά απαγόρευση, αλλά και οι Ρωμαίοι ήταν προστασία από τους ζωώδεις συμπατριώτες τους.
Δεν έδειξαν το δρόμο της καρδιάς σε αντιδιαστολή με το νου οι μυροφόρες ούτε οι μαθητές έπραξαν επιλέγοντας το σοβαρό από τον παρορμητισμό. Ακολούθησαν στοιχειώδεις συνωμοσιολογικούς κανόνες. Πιάστηκε ο αρχηγός και θανατώθηκε, κάλλιστα θα μπορούσε να αρχίσει ψάξιμο σε "γιάφκες". Τις γυναίκες δεν τις υπολόγιζαν ούτως ή άλλως για να ανήκουν στους "τρομοκράτες". Το πολύ πολύ να τρώγανε κανέναν λιθοβολισμό ή να σκέφτονταν να τις κάψουν αν έμεναν έγκυες από ξένον άνδρα κι όχι απ' τον πεθερό, όπως εκείνη η Θάμαρ, καλή της ώρα, που αφού πήγε με όλα τ' αδέρφια, πήγε και με τον πεθερό της μεταμφιεσμένη σε πόρνη, για να μη χαθεί το σπέρμα του πρωτότοκου γιου του Ιούδα. Ευτυχώς δηλαδή που έμεινε έγκυος απ' τον πεθερό της και γλύτωσε την πυρά. :Ρ
3. Στην Ιουδαία, όταν το σώμα ήταν σε σήψη, πάντα οι τιμές στους νεκρούς με τα μύρα γίνονταν από γυναίκες και όχι από άντρες. Oι άντρες σέβονταν μεν το έθιμο, αλλά δε συμμετείχαν στη βρωμοδουλειά.
Μην πας να αποδώσεις συμβολισμούς εκεί που δεν υπάρχουν και αν ασχολείσαι με τη θρησκεία, ασχολήσου τουλάχιστον με τα βαθειά της κι άσε και τις Μυροφόρες και το Λωτ (τι γελοίος, θεέ μου!) και τον αρχιμαστρωπό Αβραάμ, που οι υποστακτικοί του ορκίζονταν σ' ό,τι ιερότερο πιάνοντας τα αρχίδια του (έλεος πια με τον πατριάρχη!) κι όλη την εβραϊκή σάρα και μάρα του Γιαχβέ, γιατί όσο ασχολείσαι με τα εξωτερικά της, τόσο θα βρίσκονται επιχειρήματα υπέρ του εναντίου (και λογικό).
Πιάσε Νικόδημο και Μάξιμο Ομολογητή, πιάσε Φιλοκαλλία κι άσε απόξω το Νώε και το συνάφι του κι όλες τις φυλές του Ιούδα, γιατί και τη Βίβλο να πάρεις, η ράτσα του Κάιν ήταν αυτή που δημιούργησε πολιτισμό.
Από τα καλύτερά σου κείμενα!
Δημοσίευση σχολίου