Χριστιανισμός και Σοσιαλισμός (Α)

Μια καλή αφετηρία για να προσεγγίσουμε τις σχέσεις Χριστιανισμού - Σοσιαλισμού αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, το φαινόμενο του «ρωσικού κομμουνισμού» που εμφανίσθηκε με πολύ πιο παραδοσιακή μορφή από τον αντίστοιχο του δυτικού κόσμου. Η «παραδοσιακότητα» αυτή του προσέδωσε κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τον έκαναν να μοιάζει περισσότερο με θρησκεία παρά με μια απλή ιδεολογία.
Κάποιοι παλαιότερα είχαν επισημάνει πολλές ομοιότητες και αντιστοιχίες μεταξύ κομμουνισμού και χριστιανισμού: παγκόσμια συνέδρια - οικουμενικές σύνοδοι, θυσιασθέντες αγωνιστές - μάρτυρες πίστεως κλπ. Οι ομοιότητες όμως φαίνεται να είναι πολύ βαθύτερες...
Η μορφή με την οποία εμφανίσθηκε ο κομμουνισμός στη Ρωσία δεν διαφέρει σε τίποτα από εκείνη μιας θρησκείας που ισχυρίζεται ότι απαντά στις γενικότερες αναζητήσεις της ανθρώπινης ψυχής και δίνει ένα νόημα στη ζωή του ανθρώπου.

Ο κομμουνισμός, ως νέα θρησκεία, ήθελε να διαφεντεύει όλη τη ζωή κι όχι μονάχα κάποιες στιγμές της. Αντιτάχθηκε και πολέμησε σκληρά κάθε θρησκεία. Με ένα μένος που μας θυμίζει τους αιματηρούς θρησκευτικούς πολέμους της Δύσης καθώς και τον «ιερό πόλεμο» του Ισλάμ. Επέδειξε τόση αδιαλλαξία και φανατισμό που μόνο μια μονοθεϊστική θρησκεία θα μπορούσε να παράγει!

Ο ρωσικός κομουνισμός θέλησε πριν και πάνω απ' όλα να είναι μια «κοσμοθεωρία» και επιζητά την αποκλειστικότητα με ένα τρόπο που θυμίζει έντονα θρησκευτική πίστη. Το Κόμμα αποτελεί ένα είδος άθεης θρησκευτικής αίρεσης που κατέχει την εξουσία. Το κράτος γίνεται Εκκλησία. Η χριστιανική θεοκρατία του μεσαίωνα μετασχηματίζεται σε «σοβιετική θεοκρατία» και ολοκληρωτισμό.

Η κομμουνιστική εξουσία ενδιαφέρεται πλέον για την «ψυχή» των πολιτών και θέλει να την τρέφει με τη μόνη αλήθεια του διαλεκτικού υλισμού. Οι κομμουνιστές στη Ρωσία υιοθέτησαν αλλά και μεταμόρφωσαν τη χριστιανική ενεργητικότητα. Ο ολοκληρωμένος κομμουνιστής, με τον ανυπόκριτο ενθουσιασμό, πάντα ικανός για απέραντες θυσίες είναι ένας κληρονόμος της χριστιανικής παιδείας, των αιώνων που ο χριστιανισμός ζύμωσε τη φύση των ανθρώπων με το πνεύμα του.

Αν η αντιθρησκευτική προπαγάνδα εξάλειφε κάθε ίχνος χριστιανισμού και κάθε θρησκευτικό συναίσθημα, την ίδια μέρα η πραγματοποίηση του κομμουνισμού θα είχε εκ των πραγμάτων καταστεί αδύνατη! Γιατί κανένας δεν θα δεχόταν πια το μαρτύριο, δεν θα θυσίαζε τη ζωή του για κάποιους ανώτερους σκοπούς...