Ο Θεός είναι ... "η πιο δύσκολη ερωμένη"!

Σύμφωνα με το νόμο του Hubble όσο πλησιάζουμε τις εσχατιές του σύμπαντος τόσο αυτό απομακρύνεται!

Είναι ολοφάνερο … η φύση μάς κρύβεται! Κι αφού συμβαίνει κάτι τέτοιο με τη δημιουργία, δεν θα το κάνει ο Δημιουργός;

Ο Θεός είναι ευγενής και … κρύβεται! Γι’ αυτό πρέπει να τον ψάξουμε. Δεν μοιάζει με φαγητό που μας προσφέρεται έτοιμο στο πιάτο … Προκύπτει πιο αληθινός όταν ομολογούμε την αγνωσία του παρά όταν επιδιώκουμε τη γνώση του!

Μήπως δεν κάνει το ίδιο και η επιστήμη; Πόσο πιο συναρπαστική και μαγευτική γίνεται όταν ασχολούμαστε με το άγνωστο και κρυφό;

Αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις, πόσο ανώτερη γίνεται καμιά φορά η αγάπη μεταξύ αγνώστων πριν φωλιάσει μέσα τους η βαρβαρότητα της γνωριμίας και της οικειότητας;

Ο Θεός γίνεται «λίγος» όταν τον εκφυλίζουμε σε επιχείρημα, σκέψη, ορισμό, άποψη … Μα είναι «πολύς» αν τον προσεγγίσουμε με εμπιστοσύνη, ελπίδα, προσδοκία …

Ο Θεός είναι «δύσκολη» ερωμένη! Γι’ αυτό πρέπει να τολμήσουμε! Να πάρουμε τα ρίσκα μας … να κονταροχτυπηθούμε με το παράλογο και το υπέρλογο!

Όποιος ψάχνει για επιστημονικές απαντήσεις ακολουθεί λάθος δρόμο!

Όποιος κινείται στη λογική των επιχειρημάτων χάνει τον προσανατολισμό του!

Ο Θεός δεν είναι αφηρημένη ιδέα που πρέπει να την πιστέψουμε! Ούτε προσωποποίηση του καλού που πρέπει να θαυμάζουμε!

Ο Θεός είναι «πρόσωπο» που πρέπει πάση θυσία να συναντήσουμε! Ακόμη κι αν χρειαστεί να γκρεμοτσακιστούμε στις χαράδρες του μυαλού μας ή να σκυλοπνιγούμε στις αβύσσους της ψυχής μας …