Το δέντρο που φυτέψαμε
για να στολίζει την αυλή μας
μάς έχει κλείσει το παράθυρο,
μάς έκοψε το φως...
Περαστικοί το βλέπουν απ’ το δρόμο
και το χαίρονται.
Την όμορφη θαυμάζουν φυλλωσιά του
και τη βαθιά σκιά του νοσταλγούν το καλοκαίρι.
Πολλοί γι’ αυτό μας επαινούν
κι άλλοι πολλοί ζηλεύουν.
Αλλά εμείς...
στερούμαστε το φως και το παράθυρο!
(Να κόψουμε το δέντρο που φυτέψαμε
δεν είναι μπορετό.
Είναι πολύ αργά τον κήπο στην αυλή
να ξαναφτιάξουμε.)
2 σχόλια:
Αυτό το δέντρο, το αμφισεξουαλικό, το τερατώδες, που άλλο πιο παράξενο στον κόσμο δεν υπάρχει, δεν μπορούμε να το κόψουμε, μπορούμε όμως να το κλαδέψουμε, να διαλυθεί το φύλλωμά του, ο ήλιος και πάλι να μας ζεστάνει.
Γιατί, όποιος στην φύση επεμβαίνει, η φύση τον κατατρώει. Και όποιος παντρεύει την νύχτα με την μέρα, στην νύχτα θα χαθεί για πάντα.
Και χίλια εισαγωγικά να βάλεις στον τίτλο, πάλι μέσα θα είσαι.
Κλάδεμα,συμφωνώ,
κι αν δεν μας αρέσει,
κόψιμο!
Και χλωρίνη στη ρίζα αν χρειαστεί.
Ηaris,υπερβολικός μου φαίνεσαι.
Άσκαρ θα τον ξαναφτιάξουμε τον κήπο μας.Στο χέρι μας είναι...
Αρκεί να αισθανόμαστε εμείς καλά!
Δημοσίευση σχολίου