Κύριε,
τι θα έκανα χωρίς εσένα;
Είμαι η ακατοίκητη κάμαρα
κι είσαι ο μεγάλος ξένος
που ευδόκησες να την επισκεφτείς...
Κύριε,
τι θα έκανες χωρίς εμένα;
Είσαι η μεγάλη σιωπηρή άρπα
κι είμαι το εφήμερο χέρι
που ξυπνάει τις μελωδίες σου...
τι θα έκανα χωρίς εσένα;
Είμαι η ακατοίκητη κάμαρα
κι είσαι ο μεγάλος ξένος
που ευδόκησες να την επισκεφτείς...
Κύριε,
τι θα έκανες χωρίς εμένα;
Είσαι η μεγάλη σιωπηρή άρπα
κι είμαι το εφήμερο χέρι
που ξυπνάει τις μελωδίες σου...
2 σχόλια:
«Κύριε,
από εκείνο το δείλι σέρνομαι
την πόρτα σαν μου έκλεισες
κι επέστρεψα στους δρόμους
ν’ αναρωτιέμαι
για την Αγάπη Σου…»
Ασκαρ, σ’ ευχαριστώ για την προσοχή και τη συμβουλή σου.
Αυτό το μπλογκ είναι μια αποκάλυψη! και μετά λες εμένα μυστηριώδη…
Καλό σου βράδυ!
Ποιητριούλα, εμείς θα κάναμε καλό ντουετάκι: ο ένας θα ράβει κι ο άλλος θα ξηλώνει!
Δημοσίευση σχολίου