Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018

Γνωριμία με το Ισλάμ (ΙZ') - Ο Μωάμεθ θα μπορούσε να γίνει χριστιανός Προφήτης!

Το Ισλάμ στο ξεκίνημά του είχε δείξει σεβασμό στους "πιστούς τις Βίβλου", δηλαδή στους Εβραίους και στους Χριστιανούς. Και είχαν εξαιρεθεί, μαζί με τους Ζωροάστρες, από τις πιέσεις και οικονομικές υποχρεώσεις που είχαν επιβληθεί σε όσους επέμεναν στις παγανιστικές τους πεποιθήσεις. 

Άλλωστε, οι Χριστιανοί και Εβραίοι αποτελούσαν την κοινωνική και οικονομική ραχοκοκαλιά της προϊσλαμικής Αραβίας.

Όπως αναγνωρίζει κι ο ιστορικός Βασίλιεφ, το αντιχριστιανικό μένος των μουσουλμάνων είναι μεταγενέστερο φαινόμενο, ξένο προς τα αραβικά ήθη, αποτέλεσμα μάλλον κάποιων ιστορικών συγκυριών αλλά και του φανατισμού ξένων-μη Αράβων προσήλυτων. 

Μέχρι σχεδόν και τον 9ο αιώνα οι χριστιανικές κοινότητες στο Χαλιφάτο απολάμβαναν σχεδόν πλήρη αυτονομία. Κι εκατοντάδες χριστιανοί προσλαμβάνονταν για να στελεχώσουν την κρατική γραφειοκρατία.

Είναι γεγονός πως κι ο ίδιος ο Μωάμεθ ήρθε σε επαφή και γνώρισε έναν παρηκμασμένο Χριστιανισμό. Η κοντόφθαλμη πολιτική της Ανατολικής Εκκλησίας, με την ασυμβίβαστη καταδίκη και τις σκληρές διώξεις των Μονοφυσιτών και Νεστοριανών ουσιαστικά απέκοψε απ’ τον ρωμαϊκό κορμό τις τεράστιας σημασίας επαρχίες της Συρίας-Παλαιστίνης-Αιγύπτου.

Η ταπεινωτική μεταχείριση των λαών των νοτίων Επαρχιών τους μετέτρεψε σε εχθρούς της Αυτοκρατορίας. Κι αυτοί υποδέχθηκαν τους Άραβες ως απελευθερωτές. Κι αρκετοί απ’ τους Χριστιανούς των επαρχιών αυτών εντάχθηκε τόσο στο στρατό όσο και στη διοικητική μηχανή του Χαλιφάτου.

Το Ισλάμ θεωρήθηκε ως απλοποιημένος και μεταρρυθμισμένος χριστιανισμός. Μην ξεχνάμε πως κι ο Ιωάννης Δαμασκηνός δεν θεωρούσε το Ισλάμ νέα θρησκεία αλλά μια ακόμα χριστιανική αίρεση. 

Στα πλαίσια αυτά πολλοί χριστιανοί των κατακτηθέντων περιοχών ασπάστηκαν με μεγάλη ευκολία το Ισλάμ. Κάτι ανάλογο με τους μαζικούς εξισλαμισμούς των βαλκανικών λαών την Οθωμανική περίοδο όπου οι ιεραπόστολοι Μπεκτασήδες-δερβίσιδες στη λαϊκή συνείδηση δεν διέφεραν απ’ τους χριστιανούς καλογέρους...

Αν ο Μωάμεθ γνώριζε μια ζωντανή και ακμαία χριστιανική Εκκλησία, με ισχυρούς δεσμούς και ρίζες στις τοπικές κοινωνίες, ίσως ν’ ακολουθούσε διαφορετική πορεία. Κάποιοι πιο τολμηροί υποστηρίζουν πως κάτω από άλλες συνθήκες ο Μωάμεθ δεν θα ίδρυε το Ισλάμ αλλά θα εντάσσονταν στη χριστιανική Εκκλησία και θα προσπαθούσε να την υπηρετήσει και να τη διορθώσει.

Σε ανάλογη παρακμή βρισκόταν κι η εβραϊκή θρησκεία. Γι’ αυτό και πολλοί Εβραίοι, και κυρίως Σαμαρείτες, θεώρησαν τον Μωάμεθ ως τον αναμενόμενο Μεσσία.

Τεράστιες ιστορικές ευθύνες έχει κι ο αρμενικής καταγωγής Ρωμαίος αυτοκράτορας Ηράκλειος. Επέλεξε την μετωπική και καταστροφική σύγκρουση με την Περσία, κι επιπλέον ακολούθησε μια σκληρή κι αδιάλλακτη εσωτερική πολιτική πιέζοντας κυρίως τους Εβραίους και τις άλλες θρησκευτικές και αιρετικές μειονότητες ν’ ασπασθούν το επίσημο δόγμα. 

Όλοι αυτοί, ακόμα κι Αρμένιοι μονοφυσίτες, συσπειρώθηκαν γύρω απ’ τους Άραβες και πολέμησαν μαζί τους κατά του ρωμαϊκού στρατού στην καθοριστικής σημασίας μάχη του Ιερομίακα (636 μ.Χ) όπου χάθηκε οριστικά η Συρία.

Δεν υπάρχουν σχόλια: