Παρασκευή 15 Ιουνίου 2018

Η αλήθεια για τους διωγμούς των πρώτων Χριστιανών (Α' - Μάλλον δεν ήταν και τόσο "αρνάκια"!)


 
Ένα απ' τα αγαπημένα θέματα του ιστολογίου είναι το μυστήριο των πρώτων Χριστιανών. Τι άνθρωποι να ήταν άραγε?
Οι ρωμαϊκές αρχές τους θεωρούσαν συνωμότες και τους καταδίωκαν.
Η χριστιανική εκκλησία επιμένει πως ήταν άνθρωποι ειρηνικοί, καλοκάγαθοι, αγαπησιάρηδες, ακίνδυνοι, που δεν ενοχλούσαν κανέναν αλλά, αντίθετα, προστάτευαν τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά.
Κάθε καλόπιστος ερευνητής θέτει το εύλογο ερώτημα: αν οι Χριστιανοί ήταν όντως έτσι όπως αυτοπροβάλλονται, θα αποτελούσαν τους ιδανικούς υπηκόους κάθε αυτοκρατορίας. Ποιος μονάρχης, όσο διεστραμμένος και να ήταν, θα θανάτωνε με τόσο άγριο τρόπο τόσο άκακα ανθρωπάκια?
Η χριστιανική εκκλησία προσπάθησε από νωρίς να δώσει απάντηση στο ερώτημα, αλλά το επιχείρημα που χρησιμοποίησε ήταν μάλλον γελοίο: "Ο μισόκαλος διάβολος παρακινούσε τους Ρωμαίους αυτοκράτορες να διώξουν την Εκκλησία"!
Μόλις διαπίστωσαν πως μια τέτοια απάντηση δεν πείθει ούτε τους ίδιους, οι Χριστιανοί προχώρησαν σε μια πιο "επιστημονική" εξήγηση: "Κάποιοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες (όχι όλοι) δίωκαν τους Χριστιανούς επειδή αρνούνταν να μετάσχουν στην αυτοκρατορική λατρεία".
Ποια ήταν όμως αυτή η "αυτοκρατορική λατρεία"?
Στους λαούς της Ανατολής (Αίγυπτος, Περσία κ.λπ.) υπήρχε μακρά παράδοση θεοποίησης των βασιλιάδων τους. Από αυτούς το "κόλλησε" κι ο Αλέξανδρος ο Μακεδών κι ήθελε να τον προσκυνούν ως γιο του Άμμωνα-Δία.
Την Αλεξανδρινή παράδοση ακολούθησαν οι "επίγονοι" (Πτολεμαίοι, Σελευκίδες κ.λπ.) που αυτοαποκαλούνταν με θεϊκά επίθετα ("Σωτήρ" κ.λπ.). 
Την παράδοση αυτή ακολούθησαν κι οι Ρωμαίοι όταν μετά το 30 π.Χ. κατέλυσαν τη Δημοκρατία και υιοθέτησαν τον μοναρχικό τρόπο διακυβέρνησης.

Δεν υπάρχουν σχόλια: