Σάββατο 26 Αυγούστου 2017

Η "θρησκευτική περιπλάνηση" του Κωνσταντίνου (ΣΤ’ - Τον 4ο αιώνα η τελευταία κοπτορραπτική των Ευαγγελίων!)

Ο Κωνσταντίνος μπορεί να επέλεξε τον Χριστιανισμό ως συγκολλητική ουσία της αχανούς και ανομοιογενούς αυτοκρατορίας του, αλλά η νέα θρησκεία δεν ήταν ακόμα έτοιμη ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός τέτοιου ρόλου.
Ας μην ξεχνάμε πως ο Χριστιανισμός υπήρξε εξ αρχής ένα εκτός νόμου αντιρωμαϊκό κίνημα. Συνεπώς έπρεπε να γίνουν πολλές και άμεσες προσαρμογές που οι πιστοί δεν είχαν ίσως τον χρόνο ν’ αφομοιώσουν. Γι’ αυτό κι από την εποχή του Κωνσταντίνου οι λεγόμενες "αιρέσεις" αρχίζουν να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια. Αλλ’ αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Η πλειοψηφία των Επισκόπων της Εκκλησίας δεν είχε βέβαια κανέναν ενδοιασμό. Δεν δίστασε ν’ αλλοιώσει τα χριστιανικά Ευαγγέλια, μετατρέποντας το περιεχόμενό τους από αντιρωμαϊκό-επαναστατικό σε καθεστωτικό. Την εποχή αυτή τα ιερά βιβλία του Χριστιανισμού παίρνουν την τελική μορφή τους, αυτή που έχουμε και σήμερα...
Στην αναθεωρημένη πλέον Αγία Γραφή διαβάζουμε πράγματα που κάνουν τα κόκκαλα των πρώτων χριστιανών να τρίζουν στους τάφους τους. 
Ο Παύλος φέρεται να υποβαθμίζει το ρόλο των Ρωμαίων στη σταύρωση του Ιησού και ρίχνει σχεδόν όλο το βάρος της ευθύνης στους Εβραίους.
Προτρέπει τους Χριστιανούς να πληρώνουν αγόγγιστα φόρους στο ρωμαϊκό κράτος.
Και διατάζει κάθε πιστό να υποτάσσεται στην εξουσία γιατί αυτή είναι θεόσταλτη κι όποιος αντιστέκεται στον Αυτοκράτορα ουσιαστικά πάει κόντρα στη θεία βούληση!
Ο Κωνσταντίνος ήθελε και μια θρησκεία που θα την χρησιμοποιούσε ως διπλωματικό όπλο απέναντι στα γειτονικά κράτη. Αλλά για να απο-εβραϊστεί και να διεθνοποιηθεί ο Χριστιανισμός έπρεπε να γίνουν και άλλες αλχημείες. Επιστρατεύεται εκ νέου ο Παύλος που αποφαίνεται πως οι Εβραίοι με την ανυπακοή τους εξέπεσαν από τη θέση του περιούσιου λαού και πλέον ο κάθε άνθρωπος της γης μπορεί να θεωρηθεί "περιούσιος" αρκεί να ασπαστεί τον Χριστιανισμό. Και μάλιστα χωρίς να απαιτείται ούτε καν περιτομή!
Εννοείται πως όλ’ αυτά τα καουμποϊλίκια ανατρέπουν τις ρητές εντολές που υποτίθεται έδωσε προσωπικά ο Θεός στον Μωυσή. Αλλά ποιος ασχολείται με τέτοιες λεπτομέρειες; 
Πιάνουμε στο χέρι την κουτάλα της εξουσίας και βουρ στον πατσά...

1 σχόλιο:

Γιάννης Νικολουδάκης είπε...

Το ζήτημα είναι ποια είναι τα αυθεντικά κείμενα και αν μπορούμε να τα βρούμε σήμερα..