Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

Η "θρησκευτική περιπλάνηση" του Κωνσταντίνου (Ε’ - Κατέστρεψε εθνικούς ναούς;)

Λέγαμε σε προηγούμενη ανάρτηση πως ο Κωνσταντίνος έδωσε εντολή να κατεδαφιστεί το τέμενος της Αφροδίτης στο Λίβανο. Ήταν αυτό μια μεμονωμένη ενέργεια ή αποτελούσε γενικευμένη πρακτική του συγκεκριμένου αυτοκράτορα;
Όλες οι αξιόπιστες ιστορικές πηγές βεβαιώνουν πως ο Κωνσταντίνος δεν έδωσε εντολή να καταστραφεί άλλος εθνικός ναός.
Ο επίσκοπος Καισαρείας Ευσέβιος στο έργο του "Βίος Κωνσταντίνου" ισχυρίζεται πως ο Καίσαρας έδωσε εντολή να κατεδαφιστεί ο μεγαλοπρεπής ναός του Ασκληπιού στις Αιγές της Κιλικίας.  Σύμφωνα με άλλη πηγή η κατεδάφιση έγινε απ’ τον Κωνστάντιο, διάδοχο του Κωνσταντίνου.
Ο Ευσέβιος, όπως και όλοι οι χριστιανοί της εποχής του, μισούσαν τον Ασκληπιό, τον θεό "φιλάνθρωπο" και "σωτήρα", γιατί ανταγωνιζόταν τον δικό τους Ιησού. Η καταστροφή του ναού του "μεγάλου θεραπευτή" ήταν για τους χριστιανούς μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ταπεινώσουν μια ανταγωνιστική λατρεία.
Όμως το πιθανότερο είναι πως ο χριστιανός επίσκοπος της πόλης, με την ανοχή ασφαλώς των αρχών, αφαίρεσε την εξωτερική κιονοστοιχία του ναού για να την χρησιμοποιήσει στο κεντρικό κλίτος μιας εκκλησίας.
Αργότερα ο Ιουλιανός έδωσε εντολή στους χριστιανούς να αποκαταστήσουν τη ζημιά που έκαναν με δικά τους έξοδα. Η επιστροφή των κιόνων απετράπη λόγω της δυναμικής αντίδρασης των φανατικών χριστιανών, που φυσικά απέδωσαν την μη υλοποίηση της βασιλικής εντολής σε "θεία παρέμβαση"!
Εθνικοί ναοί άρχισαν να γκρεμίζονται με αυτοκρατορική εντολή απ’ την εποχή του Θεοδοσίου και κυρίως μετά το 386 μ.Χ.

Σάββατο 17 Ιουνίου 2017

Όσο ανατολικότερα, τόσο παλαβότερα!

Όσοι νομίζετε πως οι δικοί μας παπάδες το "έχουν τερματίσει" με τα κοκαλάκια, τα ματογυάλια και τις παντούφλες των αγίων, έχετε πέσει έξω. 
Ή, μάλλον, δεν έχετε γνωρίσει ακόμα τους Σούφι! Εδώ ισχύει το "όσο πιο ανατολικά τόσο πιο κοντά στο τρελάδικο"...
Οι Σούφι δεν ανοίγουν βιβλία να διαβάσουν πώς λειτουργεί το τηλέφωνο, το ίντερνετ, το φαξ κ.λπ. 
Την απάντηση την έχουν ήδη έτοιμη. Παντού βλέπουν γύρω τους πνεύματα, "τζίνι" τα λένε, έναν ολόκληρο αόρατο κόσμο που καθιστά αυτονόητα και αυταπόδεικτα όσα η ανθρωπότητα μόχθησε αιώνες να κατακτήσει...
Ένας σεΐχης με κατακρίνει για τον ορθολογισμό μου. Με προτρέπει να πέσω σε έκσταση. 
Τότε το πέπλο που μου κρύβει τον αόρατο κόσμο θα αποσυρθεί και θα μπορέσω να δω όλα αυτά τα τζίνι να κάνουν τις δουλειές που εγώ ο αφελής πιστεύω πως γίνονται μέσω της τεχνολογίας!
"Για να γίνεις κι εσύ άγιος", μου λέει, δεν χρειάζονται ούτε θεολογικές γνώσεις, ούτε καλά έργα, ούτε ασκητισμός. Φτάνει η έκσταση και το φανά, δηλαδή το σβήσιμο του εαυτού σου στους κόλπους του Θεού"!
Ρωτώ να μάθω περισσότερα για τους "αγίους" των Σούφι.
Ακούω απίστευτα πράγματα. 
Πως είναι συγκροτημένοι σε μια "αόρατη ιεραρχία". Σε τακτά χρονικά διαστήματα συναθροίζονται, κάτι σαν τις τακτικές κοινοβουλευτικές συνόδους. Οι συναθροίσεις αυτές δεν εμποδίζονται από το χρόνο και το χώρο. Σε όποια εποχή κι αν έζησαν, σε όποιο σημείο της γης κι αν βρίσκονται, μ’ ένα απλό ανοιγόκλεισμα των ματιών τους, διασχίζουν θάλασσες, βουνά κι ερήμους και καταφέρνουν να συναντηθούν!
Οι άγιοι γυρίζουν κάθε νύχτα γύρω απ’ όλον τον κόσμο κι αν τύχει να μην πέσει το βλέμμα τους σε κάποιο μέρος, τότε, την άλλη μέρα, εκεί θα συμβεί μια συμφορά!
Εννοείται κάνουν θαύματα και μάλιστα με το καντάρι: περπατούν στο νερό, πετούν στον αέρα, προκαλούν βροχοπτώσεις, ανασταίνουν νεκρούς, θεραπεύουν κάθε ασθένεια, διαβάζουν τη σκέψη, προλέγουν τα μέλλοντα, συνομιλούν με ζώα και φυτά, τιμωρούν τους κακούς, μετατρέπουν ευτελή μέταλλα σε χρυσάφι. 
Όλ’ αυτά γίνονται με τρόπο αβίαστο και αυτονόητο. Σχεδόν κανείς δεν εκπλήσσεται γιατί είναι βαθιά ριζωμένη η πεποίθηση πως "οι άνθρωποι του Θεού είναι ικανοί για όλα"...
Μου πρότειναν να συναντήσω έναν "σπουδαίο άγιο" που έχει τη φήμη πως μπορεί ανά πάσα στιγμή να μεταμορφωθεί, να εμφανιστεί ταυτόχρονα σε διαφορετικά μέρη κ.λπ. 
Ακούω διάφορα γι’ αυτόν. Πως του φιλάς το χέρι και αμέσως πέφτεις αναίσθητος στο έδαφος. Αν αληθεύει κάτι τέτοιο μάλλον θα είναι περίπτωση υπνωτισμού.
Πάντως, γενικώς, τα αποφεύγω κάτι τέτοια...

Σάββατο 10 Ιουνίου 2017

Η "θρησκευτική περιπλάνηση" του Κωνσταντίνου (Δ’ - Απ’ τον Κώνστα ως τον Χριστόδουλο, ίδια η υποκρισία!)

Ας δούμε λίγο τη νομοθεσία του Κωνσταντίνου, πέρα από αγιοποιήσεις και δαιμονοποιήσεις...
Κατ’ αρχήν επανέλαβε κάποια μέτρα που είχαν ληφθεί απ’ τον Τιβέριο στις αρχές του 1ου αιώνα: απαγόρευσε τις θυσίες και τις μαντείες σε ιδιωτικούς χώρους. 
Η απαγόρευση αυτή εξυπηρετούσε πολιτικές κι όχι θρησκευτικές σκοπιμότητες. Η ιδωτική λατρεία έκρυβε κινδύνους για το πολιτικό σύστημα. Οι ανταρσίες προετοιμάζονταν στα μουλωχτά, με θρησκευτικό περίβλημα και ψευτο-μαντείες που προέβλεπαν την καταστροφή της Ρώμης κ.λπ.
Ο Κωνσταντίνος δεν είχε καμία πρόθεση να περιορίσει τον πολυθεϊσμό. Ούτε τη μαγεία. Απλά επέβαλε τον ασφυκτικό κρατικό έλεγχο. 
Επιτρέπονταν μόνο οι επίσημες χρησμοδοτήσεις που φυσικά προέβλεπαν την μακροημέρευση του αυτοκράτορα και την συντριβή των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών της εξουσίας του. Οι "παλαιοί θεοί" χάνουν την επίσημη κρατική αναγνώριση αρκετά χρόνια μετά τον Κωνσταντίνο, και συγκεκριμένα το 383 μ.Χ.
Ενδεικτικό της στάσης του Κωνσταντίνου έναντι των θρησκειών είναι το αίτημα των κατοίκων μιας πόλης, το 333 μ.Χ., να τη μετονομάσουν σε Φλαβία Κωνσταντίνα, να ιδρύσουν ναό της αυτοκρατορικής οικογένειας και να διοργανώσουν θεατρικές παραστάσεις και μονομαχίες προς τιμήν του. 
Ο Κωνσταντίνος αποδέχεται πρόθυμα την προσφορά τους με μόνη προϋπόθεση η λατρεία της οικογενείας του να μην συνοδεύεται με αιματηρές θυσίες...
Ο Κωνσταντίνος, αντίθετα, ήταν απόλυτα αρνητικός στην λατρεία της Αφροδίτης. Διέταξε την κατεδάφιση του τεμένους της στην Άφακα του Λιβάνου, κοντά σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία στις πηγές του Άδωνι, όπου εκδίδονταν γυναίκες και τραβεστί. 
Στην Αίγυπτο απαγόρευσε τον ευνουχισμό των ιερέων του Νείλου αλλά επέτρεψε τις τελετές και εορτές που εξασφάλιζαν τις πλημμύρες του ιερού ποταμού.
Η χριστιανική προπαγάνδα αποδίδει τις παραπάνω αποφάσεις στη δήθεν "χριστιανική ηθική" του Κωνσταντίνου.  Όμως απ’ τον 1ο αιώνα π.Χ. πολλοί Εθνικοί κήρυτταν τη σεξουαλική αγνότητα ή και την αποχή. 
Η αντίθεση προς τους ευνουχισμούς ήταν παλιά ρωμαϊκή παράδοση και η αυστηρότητα έναντι της ομοφυλοφιλίας ήταν γενικό χαρακτηριστικό της εποχής του Κωνσταντίνου.
Η δίωξη της ομοφυλοφιλίας ήταν θεσμική τον 4ο αιώνα και δεν σχετιζόταν με τα πρόσωπα των αυτοκρατόρων. Π.χ. ο γιος του Κωνσταντίνου, ο Κώνστας, απαγόρευσε την ομοφυλοφιλία με την ποινή του θανάτου, αν κι ο ίδιος ήταν "κραχτός"! 
Κάποιες ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες θέλουν και τον ίδιο τον Κωνσταντίνο "να τον τινάζει τον κουραμπιέ"...

Σάββατο 3 Ιουνίου 2017

Η "θρησκευτική περιπλάνηση" του Κωνσταντίνου (Γ’ - Η Νέα Ρώμη ένα θρησκευτικό τουρλουμπούκι!)

Να ξεκινήσουμε με μια διευκρίνιση: ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος δεν ήταν ιδρυτής της Κωνσταντινούπολης, ούτε η συγκεκριμένη πόλη αντικατέστησε το αρχαίο Βυζάντιο. 
Το Βυζάντιο είχε πάψει να υφίσταται απ’ το 196 μ.Χ. που το ισοπέδωσε ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Σεπτήμος Σεβήρος. Και στη θέση του έχτισε εξ υπαρχής μια ολοκαίνουργια πόλη, με καθαρό ρωμαϊκό χαρακτήρα, την Αυγούστα Αντωνίνα. Αυτή την πόλη επέλεξε για νέα πρωτεύουσά του ο Κωνσταντίνος, την επεξέτεινε και την ονόμασε "Νέα Ρώμη"!
Η νέα πρωτεύουσα εγκαινιάστηκε επίσημα στις 11 Μαΐου 330, λίγα χρόνια μετά την Α’ Σύνοδο της Ρωμαϊκής Εκκλησίας στη Νίκαια, που καταχρηστικά ονομάζεται "οικουμενική" αφού συμμετείχαν μόνο οι Επίσκοποι του Ρωμαϊκού Κράτους.
Ο Κωνσταντίνος, είναι αλήθεια, πως δεν έχανε ευκαιρία να δείχνει την ευγνωμοσύνη του στους χριστιανούς επισκόπους που τόσο πολύ τον βοήθησαν να γίνει Μονοκράτορας. 
Γι’ αυτό, και σύμφωνα με αξιόπιστες μαρτυρίες, οι χριστιανικοί ναοί της Νέας Ρώμης ήταν περισσότεροι από τους αντίστοιχους παγανιστικούς.
Παρ’ όλ’ αυτά όμως, οι πολιτικές σκοπιμότητες απαιτούσαν να εξακολουθεί να σέβεται και να τιμά την "εθνική" θρησκεία. Έτσι, έκτισε στην πόλη ένα Καπιτώλιο αφιερωμένο στην "Αγία Τριάδα" της ρωμαϊκότητας (Δία-Ήρα-Αθηνά). 
Κι αυτό, τη στιγμή που ο Κωνσταντίνος ήταν αδιάφορος έως εχθρικός έναντι του Δία, "προστάτη" των εχθρών του Διοκλητιανού και Λικινίου. Έτσι ήταν τότε οι εποχές. Οι πολιτικές συγκρούσεις δεν εκφραζόταν μέσα από ιδεολογίες και κόμματα αλλά θεούς και θρησκείες...
Αλλά το Καπιτώλιο δεν ήταν η μόνη "φιλική" προς τους παγανιστές κίνηση του Κωνσταντίνου. Επίσης εξασφάλισε τις υπηρεσίες ενός "ιεροφάντη", του Πραιτεξτάτου, κι ενός "τελεστού", του Σώπατρου απ’ την Απάμεια.
Ταυτόχρονα διέταξε να λεηλατηθούν τα αγάλματα και τα αφιερώματα των μεγάλων ιερών και να μεταφερθούν-τοποθετηθούν σε περίοπτα σημεία της νέας πρωτεύουσας. Μεταξύ άλλων κι ένα αρχαιότατο ξύλινο άγαλμα της Κυβέλης απ’ την Κύζικο, που θεωρούνταν ανάθημα των Αργοναυτών. Το τοποθέτησε απέναντι απ’ την Τύχη, τη θεά-προστάτιδα της Ρώμης!
Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος εικονίστηκε πάνω σε μια στήλη από πορφύτη με το ακτινωτό στέμμα του ηλιακού θεού-προστάτη του. 
Ο θεός Ήλιος-Απόλλωνας ήταν και προστάτης της Τροίας, απ’ όπου ο Αινείας αποχώρησε για να ιδρύσει τη Ρώμη. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Αινείας μετέφερε μαζί του ένα πανάρχαιο ξόανο της Αθηνάς, το λεγόμενο "Παλλάδιον", που καθιστούσε άτρωτη όποια πόλη το φιλοξενούσε. 
Ο Κωνσταντίνος διέταξε να μεταφερθεί κι αυτό στη Νέα Ρώμη. Φυσικά το Παλλάδιον δεν εμπόδισε την άλωση της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης, όπως δεν εμπόδισε και την άλωση της Τροίας...