Σάββατο 22 Απριλίου 2017

Γνωριμία με τους Σούφι (Β’ - Δόξα τω Θεώ, ο Θεός δεν χρειάζεται δοξολογίες!)

Δεν είναι καθόλου εύκολο να δόσεις έναν ορισμό του Σουφισμού. Γιατί είναι κάτι απροσδιόριστο, αποτέλεσμα του ανατολίτικου συγκρητισμού, με έντονες επιρροές από βουδισμό, ινδουισμό, χριστιανισμό, ιουδαϊσμό και νεοπλατωνισμό. 
Οι Σούφι είναι μάλλον επιφανειακοί μουσουλμάνοι. Δεν πιστεύουν σε κανόνες και δόγματα. Γι’ αυτούς υπάρχει ένας διαφορετικός δρόμος για κάθε άνθρωπο που οδηγεί στο Θεό! Κάποιος σεΐχης τους έδωσε έναν ωραίο ορισμό του σουφισμού: "Απομακρύνεις ό,τι έχεις στο κεφάλι σου, χαρίζεις ό,τι έχεις στο χέρι σου, δεν αποφεύγεις ό,τι σου συμβαίνει"!
Μ’ αρέσει να διαβάζω τις διδακτικές ιστοριούλες των Σούφι. Παραμυθάκια είναι, μοιάζουν με τις "παραβολές" των χριστιανικών ευαγγελίων, αλλά τις βρίσκω πολύ διδακτικές. 
Ένας σεΐχης Σούφι προσπαθούσε κάποτε απεγνωσμένα να πείσει τους μαθητές του πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να δοξολογούν τον Θεό. 
"Επειδή οι άνθρωποι γουστάρουν δόξες και τιμές", τους έλεγε, "δεν σημαίνει πως κι ο Θεός έχει την ίδια αυτή ταπεινή ανάγκη". Κι οι μαθητές του ανέκραξαν: "Απόλυτο δίκιο έχεις διδάσκαλε, δόξα τω Θεώ"!
Οι Σούφι απορρίπτουν τις θρησκευτικές τελετουργίες και τους χώρους λατρείας. Ο Θεός είναι παντού, είναι μέσα στις ψυχές μας. Ο Ρουμί έγραψε σχετικά ένα υπέροχο ποίημα:
Τον έψαξα πάνω στον χριστιανικό σταυρό
αλλά δεν ήταν εκεί.
Πήγα σε ινδουιστικούς ναούς και ιερά,
τίποτα!
Επισκέφτηκα την Κάαμπα στη Μέκκα,
δεν τον βρήκα ούτε εκεί.
Ρώτησα μορφωμένους λόγιους,
ούτε κι αυτοί ήξεραν.
Τελικά, όταν κοίταξα μέσα στην καρδιά μου, 
είδα ότι εκεί, και πουθενά αλλού, ήταν το σπίτι του...

Δεν υπάρχουν σχόλια: