Σάββατο 29 Απριλίου 2017

Γνωριμία με τους πρώτους Χριστιανούς (Α’ - "Θωμιστές")

Έχουμε ξαναπεί πως τους τρεις πρώτους αιώνες δεν υπήρχε ένας αλλά εκατοντάδες "χριστιανισμοί". Και πως κάθε κοινότητα-εκκλησία είχε τη δική της πίστη και το δικό της Ευαγγέλιο.
Μια απ’ αυτές τις κοινότητες ήταν και οι "Θωμιστές". 
Εδώ πρέπει να κάνουμε μια αναγκαία διάκριση: "Θωμική" λέγεται κι η χριστιανική εκκλησία της Ινδίας, που θεωρεί πως την ίδρυσε ο ίδιος ο Απόστολος Θωμάς τον 1ο αιώνα.
Εμείς θ' ασχοληθούμε με τους "γνωστικούς Θωμιστές", που ονομάστηκαν έτσι απ’ το Ευαγγέλιο που χρησιμοποιούσαν, το "Κατά Θωμάν".
Το Ευαγγέλιο αυτό, όπως και όλα τα "μη αναγνωρισμένα", η επίσημη Εκκλησία έδωσε μακραίωνο αγώνα να το εξαφανίσει από προσώπου γης, για να μπορεί να περνάει ευκολότερα η προπαγάνδα της υπέρ των τεσσάρων δήθεν "κανονικών" Ευαγγελιών.
Ο Θεός όμως αγαπάει τον κλέφτη (την επίσημη Εκκλησία) αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη (τις πρώτες αυθεντικές χριστιανικές κοινότητες)!
Κι έτσι, το 1945, σε μια περιοχή της Αιγύπτου, κοντά στο Σουδάν, Ναγκ Χαμαντί λέγεται, ανακαλύφθηκε το περιβόητο "Κατά Θωμάν" Ευαγγέλιο της εξαφανισμένης-διωγμένης κοινότητας των Θωμιστών.
Το Ευαγγέλιο αυτό γράφτηκε γύρω στο 50 μ.Χ., δηλαδή τουλάχιστον 100 χρόνια νωρίτερα απ’ τα επίσημα Ευαγγέλια. 
Γι’ αυτό έχει και τη μορφή των αρχικών Ευαγγελίων. Περιλαμβάνει μόνο 114 λόγια του Ιησού, ενώ απουσιάζει κάθε αφηγηματική και βιογραφική αναφορά. 
Τα λόγια του Ιησού υποτίθεται πως κατέγραψε και διέσωσε ο μαθητής του Θωμάς, αλλά δεν αποδίδουν μια συγκεκριμένη και σαφή εικόνα του Ιησού.
Εντύπωση προκαλεί η έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς στην εκ παρθένου γέννηση του Ιησού, στη δημόσια δράση, στα θαύματα, στο μυστικό δείπνο, στο πάθος και στην Ανάστασή του. Δεν αναφέρεται η λέξη "Χριστός", λείπει κάθε υπαινιγμός στη θεότητά του, και εμφανίζεται αποκλειστικά ως μεγάλος διδάσκαλος. Είναι προφανής η εικόνα σύγχυσης που επικρατούσε στον πρωτοχριστιανικό κόσμο για το πρόσωπο του Ιησού.
Γενικά, μπορούμε να πούμε πως τα λόγια που φέρεται να είπε ο Ιησούς είναι σκοτεινά και ανεξήγητα αν δεν χρησιμοποιήσουμε το ερμηνευτικό κλειδί του γνωστικού μύθου περί ουράνιας καταγωγής του ανθρώπου, πτώσης του στον υλικό κόσμο, της λήθης ως συνέπεια αυτής της πτώσης, αλλά και της δυνατότητας επιστροφής και επανένωσης με τη θεία σφαίρα μέσω της λυτρωτικής Γνώσης...

Σάββατο 22 Απριλίου 2017

Γνωριμία με τους Σούφι (Β’ - Δόξα τω Θεώ, ο Θεός δεν χρειάζεται δοξολογίες!)

Δεν είναι καθόλου εύκολο να δόσεις έναν ορισμό του Σουφισμού. Γιατί είναι κάτι απροσδιόριστο, αποτέλεσμα του ανατολίτικου συγκρητισμού, με έντονες επιρροές από βουδισμό, ινδουισμό, χριστιανισμό, ιουδαϊσμό και νεοπλατωνισμό. 
Οι Σούφι είναι μάλλον επιφανειακοί μουσουλμάνοι. Δεν πιστεύουν σε κανόνες και δόγματα. Γι’ αυτούς υπάρχει ένας διαφορετικός δρόμος για κάθε άνθρωπο που οδηγεί στο Θεό! Κάποιος σεΐχης τους έδωσε έναν ωραίο ορισμό του σουφισμού: "Απομακρύνεις ό,τι έχεις στο κεφάλι σου, χαρίζεις ό,τι έχεις στο χέρι σου, δεν αποφεύγεις ό,τι σου συμβαίνει"!
Μ’ αρέσει να διαβάζω τις διδακτικές ιστοριούλες των Σούφι. Παραμυθάκια είναι, μοιάζουν με τις "παραβολές" των χριστιανικών ευαγγελίων, αλλά τις βρίσκω πολύ διδακτικές. 
Ένας σεΐχης Σούφι προσπαθούσε κάποτε απεγνωσμένα να πείσει τους μαθητές του πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να δοξολογούν τον Θεό. 
"Επειδή οι άνθρωποι γουστάρουν δόξες και τιμές", τους έλεγε, "δεν σημαίνει πως κι ο Θεός έχει την ίδια αυτή ταπεινή ανάγκη". Κι οι μαθητές του ανέκραξαν: "Απόλυτο δίκιο έχεις διδάσκαλε, δόξα τω Θεώ"!
Οι Σούφι απορρίπτουν τις θρησκευτικές τελετουργίες και τους χώρους λατρείας. Ο Θεός είναι παντού, είναι μέσα στις ψυχές μας. Ο Ρουμί έγραψε σχετικά ένα υπέροχο ποίημα:
Τον έψαξα πάνω στον χριστιανικό σταυρό
αλλά δεν ήταν εκεί.
Πήγα σε ινδουιστικούς ναούς και ιερά,
τίποτα!
Επισκέφτηκα την Κάαμπα στη Μέκκα,
δεν τον βρήκα ούτε εκεί.
Ρώτησα μορφωμένους λόγιους,
ούτε κι αυτοί ήξεραν.
Τελικά, όταν κοίταξα μέσα στην καρδιά μου, 
είδα ότι εκεί, και πουθενά αλλού, ήταν το σπίτι του...

Σάββατο 15 Απριλίου 2017

Μεγάλη μούφα η "πρωτοκαθεδρία" του Πέτρου!

Ο Πέτρος φαίνεται πως έπαιξε κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση της χριστιανικής θρησκείας.
Γύρω απ’ το πρόσωπό του οι πληροφορίες που μας δίνει η Χριστιανική Βίβλος είναι αντιφατικές και δυσερμήνευτες.
Κάποια στιγμή ο Ιησούς υποτίθεται πως δήλωσε στον Πέτρο ότι θα του δώσει τα κλειδιά της Ουράνιας Βασιλείας. Τι ήθελε να πει ο ποιητής; 
Αν υποθέσουμε πως "Ουράνια βασιλεία" είναι η ίδια η Εκκλησία, από πού κι ως πού το κλειδί της θ’ ανήκει αποκλειστικά σ’ ένα άτομο; Δεν φτάνει που θεμέλιο της Εκκλησίας είναι ο ίδιος ο Ιησούς; Γιατί πρέπει να υπάρχει και "κλειδοκράτορας";
Αν πάλι υποθέσουμε πως εννοεί τον Παράδεισο, ακούγεται πολύ γελοίο να κρατάει τα κλειδιά του ένας άνθρωπος, εξ ου και τα χιλιάδες ανέκδοτα με τον Πέτρο που υποδέχεται στην πόρτα του παραδείσου και τον κουτσή Μαρία..
Βέβαια, οι Επίσκοποι της Ρώμης δεν άφησαν να πάει χαμένη την ευκαιρία. Ερμήνευσαν κατά γράμμα τη δήλωση του Ιησού, οπότε αυτός που ελέγχει τους Ουρανούς, ελέγχει και το περιεχόμενό τους, άρα και τη Γη ολόκληρη, οπότε ο εκάστοτε διάδοχος του Πέτρου, δηλαδή ο Πάπας, είναι ο κυρίαρχος του πλανήτη μας!
Κάπου αλλού ο Ιησούς φέρεται να λέει στον Πέτρο πως ό,τι αυτός θα δένει στη γη, θα δένεται και στον Ουρανό. Η ιδέα αυτή δεν είναι καθόλου πρωτότυπη. 
Κατ’ αρχήν η έννοια του "δεσίματος" θυμίζει πολύ την μαγεία. Και η αντιστοιχία ουρανού-γης θυμίζει την πλατωνική θεωρία των ιδεών! Όπου ό,τι υπάρχει στη γη είναι αντανάκλαση του ουρανού, άρα όταν κάτι "δένεται" στη γη "δένεται" και το ουράνιο πρωτότυπό του! 
Αλλά κι εδώ οι θεολόγοι της Δύσης έκαναν τη ματσαράγκα τους. Θεώρησαν πως ο Ιησούς έδωσε στον Πέτρο, και συνεπώς σε όλους του Πάπες Ρώμης, την εξουσία να δεσμεύουν και να αποδεσμεύουν τους λαούς απ’ τον όρκο πίστη τους στον εκάστοτε κοσμικό βασιλιά! Οπότε, καταλαβαίνετε που καταλήγει η ιστορία...
Σε άλλο σημείο ο Ιησούς δηλώνει κατηγορηματικά πως ο Πέτρος θα είναι η πέτρα στην οποία θα οικοδομηθεί η Εκκλησία. Πρόκειται για μια δήλωση απόλυτα αντιφατική με το υπόλοιπο περιεχόμενο της Χριστιανικής Βίβλου. 
Υποτίθεται πως η Εκκλησία είναι θεοϊδρυτη και πως θεμέλιο και ακρογωνιαίος λίθος της είναι ο ίδιος ο Θεάνθρωπος. Προσωπικά θεωρώ αδιανόητο ο Θεός να έκανε ένα τόσο χοντροκομμένο λογοπαίγνιο-ευφυολόγημα. 
Φυσικά, κι αυτή τη δήλωση του Ιησού εκμεταλλεύτηκαν οι Πάπες Ρώμης για να εδραιώσουν τη δική τους θρησκευτική και πολιτική εξουσία.
Αν όλα τα παραπάνω τα συνδυάσουμε και με το μύθο της δήθεν επισκέψεως του Πέτρου στη Ρώμη καθώς και το προφανές ψεύδος πως ο Πέτρος ήταν πρώτος επίσκοπος Ρώμης (σε μια εποχή που ακόμα δεν υπήρχαν "Επίσκοποι") αντιλαμβάνεστε τι παίχτηκε!
Είναι προφανές πως όλα τα εδάφια της Γραφής που παραχωρούν την πρωτοκαθεδρία στον Πέτρο είναι μεταγενέστερη κοπτορραπτική της Εκκλησίας της Ρώμης. Δηλαδή μούφα!

Σάββατο 8 Απριλίου 2017

Προσωπικά δεν σταύρωσα κανέναν Θεό!

Η "ενοχοποίηση" είναι μία απ’ τις αγαπημένες έννοιες της ψυχανάλυσης.
Είναι η αποτελεσματικότερη μέθοδος χειραγώγησης του άλλου.
Είναι μια διαδικασία που μας τη "διδάσκουν" από μικρά παιδιά.
Οι μανάδες μας δεν σταματούν να μας πιπιλάν το μυαλό με φράσεις όπως "θυσιάστηκα για σένα", "εσύ θα με πεθάνεις", "για να σε μεγαλώσω παράτησα τις σπουδές μου κι άφησα τη δουλειά μου" κ.λπ.
Βέβαια, η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Κανένας δεν τις υποχρέωσε να μας γεννήσουν, ούτε να θυσιάσουν τίποτα για μας. Ήταν αποκλειστικά δική τους επιλογή και το έκαναν γιατί εκείνες γούσταραν και το είχαν ανάγκη. 
Όσο για τις σπουδές και δουλειές που παράτησαν... καλύτερα μην το σχολιάσω. Γιατί αν αναλύσω την τεμπελιά και την ανικανότητα που τις δέρνει θα με πείτε "κακό"...
Φυσικά, στο χορό της "ενοχοποίησης" μπαίνει γερά κι η Εκκλησία. Αυτή πια κι αν έχει κάνει την ισοπέδωση και χειραγώγησή μας επιστήμη!
Δεν ξέρω πώς την έχουν δει οι χριστιανοί, αλλά αυτή η νεύρωση να μας ρίχνουν βαριές ευθύνες απ’ το τίποτα, αρχίζει να μου τη δίνει!
Κατ’ αρχήν βαφτίζουν "τελειότητα" την άρνηση της ζωής, την αποφυγή οποιασδήποτε απόλαυσης και ηδονής. 
Επειδή κάποιοι καλόγεροι είχαν και έχουν βυθιστεί στην καταθλιψάρα, ονομάζουν εντελώς αυθαίρετα "αρετή" την άρνηση κάθε απόλαυσης και ηδονής, και προσπαθούν να γεμίσουν με ενοχές και φόβους τιμωρίας όσους παραμένουμε στοιχειωδώς ισορροπημένοι.
Πλησιάζει το Πάσχα, κι όλο και πιο συχνά ακούμε γελοίες απόψεις όπως ότι "ο Θεός σταυρώθηκε για τις αμαρτίες του ανθρώπου", "θυσιάστηκε για να μας σώσει", "ήρθε στη γη για μας κι εμείς τον σταυρώσαμε" κ.λπ.
Δεν ξέρω για σας, αλλά προσωπικά εγώ δεν αισθάνομαι να έκανα καμία "αμαρτία". 
Δε νιώθω καμιά απολύτως ενοχή επειδή ο ανύπαρκτος πρόγονός μας, ο Αδάμ, παράκουσε μια ανόητη εντολή κάποιου ανύπαρκτου Θεού. 
Δεν ζήτησα από κανέναν να με "σώσει", και, κυρίως, δεν σταύρωσα κανέναν άνθρωπο, πολύ περισσότερο κανέναν Θεό...

Σάββατο 1 Απριλίου 2017

Η παράνοια των "θαυμάτων"!

Όταν λέμε "θαύμα" εννοούμε την παραβίαση των αιώνιων και αναλλοίωτων φυσικών νόμων. Συνεπώς, ο ίδιος ο ορισμός του "θαύματος" περιέχει μια τεράστια αντίφαση: πώς μπορεί ένας νόμος να είναι "αιώνιος" και "αναλλοίωτος" αν δεν ισχύσει έστω και μία φορά;
Εννοείται πως δεν υπάρχει θρησκεία που να μην επικαλείται κάποια "θαύματα"! Αλλά όταν έρχεται η στιγμή να τα θεμελιώσουν "θεολογικά" αρχίζει το ρετάρισμα!
"Για ποιο λόγο ο Θεός να παραβιάσει τους νόμους που ο ίδιος δημιούργησε;", τους ρωτάς. 
"Προς όφελος των ανθρώπων", σου λένε. 
"Άρα οι νόμοι που έφτιαξε βλάπτουν τους ανθρώπους;", τους ξαναρωτάς. 
"Άγνωσται αι βουλαί", σου ξαναπαντούν.
"Βρε αδελφέ, με ποια λογική ο Θεός με τα θαύματά του ωφελεί έναν μικρό αριθμό ανθρώπων κι όχι όλους; Γιατί, π.χ., θεραπεύει έναν στους χίλιους κι όχι όλους; Αλλά ας υποθέσουμε πως για τους δικούς του λόγους επέλεξε λίγους κι εκλεκτούς να ευνοήσει. Γιατί θα έπρεπε να ανατρέπει τους δικούς του νόμους για το λόγο αυτό; Θα μπορούσε, π.χ., να μην επιτρέψει σε κάποιον ν’ αρρωστήσει ή να πεθάνει αντί να έρχεται εκ των υστέρων και να τον γιατρεύει ή να τον ανασταίνει θαυματουργικώς!".
"Το κάνει για να πιστέψουμε!", σου απαντούν οι θρησκόληπτοι.
Έλα μου όμως που αντί ν’ αυξάνεται η πίστη των ανθρώπων, αυτή μειώνεται! 
Άρα απέτυχε κι εδώ το σχέδιο του Θεού; Μήπως για να πιστέψουμε θα πρέπει ν’ αυξήσει τα θαύματά του? Να μας θεραπεύει όλους ανεξαιρέτως, να μην ξαναεπιτρέψει να πέσει αεροπλάνο, να εμποδίζει όλα τα τροχαία ατυχήματα; 
Φαύλος κύκλος...
Διαβάζω σε κάποια συναξάρια πως έναν μάρτυρα τον έριξαν στη φωτιά αλλά άγγελος Κυρίου μετέτρεψε την πύρινη φλόγα σε δροσερό αεράκι. Αμέσως μετά ο δήμιος παίρνει το τσεκούρι και κόβει το κεφάλι του μάρτυρα. 
Τα χάνω! Εδώ γιατί δεν επενέβη ο άγγελος να μετατρέψει τη λεπίδα του τσεκουριού σε μαλακό βουτυράκι; Με ποια λογική πριν μερικά δευτερόλεπτα έσωσε κάποιον απ’ τη φωτιά και αμέσως μετά επέτρεψε τον αποκεφαλισμό του; 
Και κλείνω με μια διασκεδαστική ιστορία από ένα "γεροντικό". Ήταν, λέει, ένα καλογεράκι που είχε συνήθεια να κάνει θαύματα. Ο γέροντάς του φοβήθηκε μην πλανηθεί και του απαγόρευσε να θαυματουργεί. Κάνει υπακοή ο νεανίας, αλλά έλα που έρχεται ο μεγάλος πειρασμός! 
Κάποια μέρα βλέπει έναν οικοδόμο να πέφτει από την σκαλωσιά. Τι να κάνει τώρα το καλογέρι; Αν θαυματουργούσε θα παράκουε τον γέροντά του. Αν έκανε υπακοή θα σκοτωνόταν ο άνθρωπος. Οπότε βρήκε τη λύση. Διέταξε τον χτίστη να μείνει στον αέρα μετέωρος μέχρι νεοτέρας. 
Στο μεταξύ τρέχει στον γέροντά του, εξομολογείται την αμαρτία του, που ξεκίνησε ένα θαύμα χωρίς ευλογία, εκείνος τον συγχωρεί και του επιτρέπει να ολοκληρώσει το θαύμα και... ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!